Spring naar de content

Een duel tussen schrijver en interviewer & een komedie in oorlogstijd

Voor het weekend wijst HP/De Tijd u op een prachtig portret van een ongemakkelijke vriendschap tussen een schrijver en een journalist in The End of the Tour en het komische A Perfect Day over de nadagen van de Balkanoorlogen in de jaren negentig. (En onderwijl oogst het veelbesproken Son of Saul almaar meer lof, en bezoekers.)

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nico van den Berg

The End of the Tour (****)
Toen Joost Zwagerman zichzelf begin september van het leven beroofde, bleek HP/De Tijd-hoofdredacteur Tom Kellerhuis als een der laatsten openhartig met de getroebleerde schrijver te hebben gesproken. Het laatste interview, vijf dagen voor een zelfgekozen einde. In The End of the Tour hoort Rolling Stone-journalist David Lipsky (Jesse Eisenberg) plots van de zelfmoord van de veelgeprezen schrijver David Foster Wallace (Jason Segel). Meteen gaan zijn gedachtes terug naar de intensieve interviewsessies die hij zo’n twaalf jaar eerder met Wallace had gehad. Vijf dagen lang volgde hij de schrijver tijdens diens tournee om zijn nieuwe boek Infinite Jest te promoten. Het leverde Lipsky niet het laatste interview op met Wallace, maar wel het meest spraakmakende.

The End of the Tour is geen weerslag van een schrijverstournee, noch het verhaal van een jonge journalist die in het diepe springt. Het is in essentie een fascinerend document over twee springlevende geesten die elkaar weten uit te dagen en te prikkelen. Het vraag- en antwoordspel is één groot duel, waarbij Wallace de schuchtere interviewer uitdaagt (‘Vraag dan naar mijn heroïnegebruik!’) en Lipsky op zijn beurt de schrijver uit zijn comfort zone haalt door hem over zijn depressies en trauma’s te laten praten. Segel speelt de rol van zijn leven, en Eisenberg rekent eindelijk af met het neurotische dat zijn acteerwerk typeert. Een ware tour-de-force.

‘The End of the Tour’ draait vanaf 12 november in Nederlandse bioscopen en filmhuizen.

A Perfect Day (***)
Deze zomer nog werden we herinnerd aan de afschuwelijke gebeurtenissen in moslimenclave Srebrenica. Dat de wonden uit de jaren negentig nog niet zijn geheeld, was voor de Spaanse regisseur en scenarioschrijver Fernando León de Aranoa geen reden een komisch drama te filmen over de oorlogen op de Balkan. A Perfect Day combineert humor met absurditeit tegen het decor van oorlog. Dat is geen origineel idee – Robert Altmans M*A*S*H uit 1970 geldt als het meest bekende voorbeeld van het uitvergroten van krankzinnige situaties.

A Perfect Day laat zich het best omschrijven als de film over een groep hulpverleners die verwoede pogingen doen om een lijk uit een waterput te takelen om zo het lokale drinkwater weer bruikbaar te maken. Telkens gaat er iets mis met een touw waarmee het lijk uit de put wordt gehaald, en daar begint de zoektocht naar bruikbaar touw. Een simpel uitgangspunt met een veel grotere boodschap, niet zozeer over oorlog, maar over cultuurbotsingen, haantjesgedrag en machtsverhoudingen. De VN Vredesmacht komt er nogal bekaaid vanaf.

Tim Robbins speelt sinds lange tijd weer een geweldige rol als de zelfverzekerde B (het blijft bij deze afkorting) die met humor, lef en wat empathie de ruggengraat van de film is naast zijn buddy Mambrú (gespeeld door Benicio del Toro). Naast twee sterke mannenrollen staan twee zwak geschreven vrouwenrollen. Vooral Mélanie Thierry als de naïeve waterexpert is weinig geloofwaardig, iets wat zelfs in een tragikomedie echt een vereiste is. Maar er valt verder genoeg te genieten: subtiele kritiek, de politiek-incorrecte grappen (niemand wordt gespaard) en het duo Robbins-Del Toro maken A Perfect Day tot een wenselijke vreemde eend in de bijt vol serieuze oorlogdrama’s. Niets is bevrijdender dan humor. Al wordt de realiteit niet ontkend. Het is toch even slikken als een groep Bosnische mannen wordt afgevoerd in een bus.

‘A Perfect Day’ draait vanaf 12 november in Nederlandse bioscopen en filmhuizen.

Eentje uit de reeks serieuze oorlogsfilms is het indrukwekkende Son of Saul, dat inmiddels zo’n 13.000 bezoekers heeft getrokken en daarmee zelfs in de top-10 van de Nederlandse box-office staat. Een grote prestatie, gezien de compromisloosheid waarmee filmmaker Lászlo Nemes in deze film de holocaust in beeld brengt. Niet alleen kreeg de film vorige week van ons vijf sterren, nagenoeg alle kranten gaven de film de hoogste score. Net als bij Michael Haneke’s Amour verlaat het publiek in stilte en haast gegeneerd de bioscoopzaal. Alleen al vanwege deze diepe filmervaring opnieuw een vermelding hier van dit ware meesterwerk.

Onderwerpen