Toen was een uitkering heel gewoon
De recessie van de jaren tachtig kwam in ons land veel harder aan dan de recente crisis. Jongeren konden niet aan een baan komen en zaten massaal in de bijstand, de Nederlandse concurrentiepositie was belabberd en het Malieveld stond voortdurend vol. Pas rond 1989 was de ‘zieke man van Europa’ genezen.
Ooit was Nederland, en niet Griekenland, de zieke man van Europa. In het begin van de jaren tachtig maakte ons land een economische crisis mee die zo heftig was, dat je hem zeker kunt vergelijken met de recente financiële crisis. Massale werkloosheid, bedrijven die aan de lopende band failliet gingen, een huizenmarkt die in elkaar donderde, een schrikbarend hoog oplopende rente en een overheidstekort dat een vlucht nam tot tien procent.
De sfeer in Nederland was grimmig. Ons land had zijn concurrentiepositie op de internationale markt verloren. De werkloosheid liep op een gegeven moment op tot meer dan tien procent van de beroepsbevolking. Een hele generatie jongeren groeide op met het idee dat ze nooit werk zou vinden en een leven lang van een uitkering moest zien rond te komen. Het woord doemdenken, bedacht door Kees van Kooten en Wim de Bie, maakte zijn entree.
Het hele artikel van Renate van der Zee leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
