Meubelstuk Bram van Polen komt niet van IKEA
In niets wat hij doet is hij origineel. Dat hoeft voor mij ook niet, hij is gewoon Bram van Polen. Dat vind ik het mooie aan hem, want ik loop al langer mee en heb al vele Bram van Polens gezien. Vroeger stikte het ervan. Waar je ook keek, een Bram van Polens was nooit ver weg: vleugelverdedigers van rond de dertig die al een eeuwigheid bij dezelfde club lijken te spelen, alsof het altijd zo was en nooit zal veranderen. Een natuurwet, deze Bram van Polen van PEC Zwolle. Dertig jaar en al honderd jaar aanvoerder bij de Blauwvingers. Over honderd jaar nog steeds.
Alleen de ouderen op de tribune weten nog dat Bram vroeger rechtsbuiten was en daarna aanvallende middenvelder. Ze zagen hem afzakken van voor naar achter, om hem nu, God weet hoe lang alweer, te zien opkomen vanuit de achterhoede. Komt hij op, dan geen schaar, geen fratsen, er komt een voorzet of één-tweetje, klaar, weer terug naar achteren. Opwindend kun dat allemaal niet noemen, het is zijn werk. Bram heeft zijn dromen vervangen door hard werken voor een fijne club met een fijne trainer in een fijne stad. Is ook wat waard.
Meubelstukken
Zulke spelers noemen ze wel meubelstukken. Dan zeg ik oké, maar niet van IKEA. De Bram van Polens zijn van echt hout, ze gaan lang mee. Duurzaam en dienstbaar in de beste traditie van de Hollandse School. Toegewijd, eerder nuchter dan impulsief, betrouwbaar, de logische aanvoerder.
Geen clichés
Wordt hij links en rechts voorbijgelopen door Eljero Elia van Feyenoord, dan geen clichés van ‘mag niet gebeuren op dit niveau’. Gewoon zeggen dat Elia veel te snel voor hem was, wat ook zo was; en dat zijn medespelers hem meer rugdekking hadden moeten geven, wat ook zo was. De Bram van Polens zijn teamspelers, ze kennen hun beperkingen. In plaats van zich gek te laten maken door makelaars waarderen ze wat ze hebben. Bram wordt niet gelinkt aan topclubs, er zijn geen transfergeruchten. Bram blijft waar ie is: zonder koptelefoon in de bus van PEC, kaartje leggen.
Goed genoeg
Bram is een bescheiden werker uit Nijkerk, Harderwijk en Zwolle en dat is precies de troost die hij biedt. Niet alles is nep en vluchtig, kijk maar naar Bram van Polen. Ergens tussen lang en klein, niet heel snel en ook niet langzaam — het anker van ons voetbal doet alles best goed. Voor wie zich stoort aan maniertjes en aanstellerij is dat meer dan goed genoeg.
Ieder weekend schrijft Auke Kok voor HP/De Tijd een column over sport.
