Stop met het vragen naar de mening van die gekke sporters
De man die hierboven op de foto kijkt alsof er vuurwerk uit zijn hand komt, is Tyson Fury; kersvers wereldkampioen boksen en bovenal zo gek als een deur. Tyson vergelijkt zichzelf met Muhammad Ali én de Paus en heeft het niet zo op homoseksuelen, vrouwen en abortus.
In Engeland worden inmiddels handtekeningen verzameld om Fury uit te sluiten van de verkiezing van sportman van het jaar. Een groot deel van de Britten wenst zich niet te vereenzelvigen met een man die vindt dat vrouwen achter het aanrecht horen, of op hun rug en die homoseksuelen gelijk stelt aan pedoseksuelen. Zijn sportieve prestaties ten spijt.
Feit is wel dat Fury een podium krijgt om zijn abjecte uitspraken te doen. The Daily Mail wist op voorhand dat de godsdienstfanaticus in staat was deze uitspraken te doen, zeker wanneer hij werd gevraagd naar zijn geloof in de heer en het mogelijke einde der tijden. Fury heeft nou eenmaal niet vooraan gestaan bij het uitdelen van een goed stel hersenen en de klappen op zijn hoofd stimuleren zijn IQ ook niet bepaald.
Gerard Joling
Waarom dan toch zijn mening vragen? Het maakt deel uit van een journalistieke tendens waarbij iedereen overal iets van moet vinden. Deze week zag ik Gerard Joling bij Humberto Tan aan tafel zitten. De premier was er ook. Toen het onderwerp vluchtelingen werd aangesneden mocht Gerard daar ook iets over zeggen, hij had per slot van rekening een blog over het onderwerp geschreven. De zanger nam zijn podium en oreerde over werklozen en geld en nog meer vluchtelingen. Rutte zat erbij en keek ernaar.
De idiotie van aan alles en iedereen een mening vragen werd meerdere malen bewezen door het onvolprezen Gaat-ie mee of Zegt-ie nee, een onderdeel in de ochtendshow van Giel Beelen bij 3FM. Verslaggever Lex Uiting trok langs premières en probeerde aanwezigen om de tuin te leiden. En dus vond Gerard Joling (hé, daar is-ie weer) het geen goede zaak dat Willem Drees, 23 jaar na diens overlijden, de nieuwe spindoctor van Job Cohen werd.
Invloed
Toch blijven BN’ers en sporters om hun mening gevraagd worden. En dan maar hopen dat het leuk of gek is. Roda-trainer Draije Kalezic schrok zichtbaar toen hij een week na de aanslagen in Parijs opeens werd gevraagd welke invloed het op zijn werk had gehad. De coach gaf netjes antwoord, maar was met zijn hoofd logischerwijs meer bij de oorwassing die zijn ploeg net van PEC Zwolle had gehad.
Kunnen we niet afspreken dat we sporters alleen vragen stellen over onderwerpen die hen aangaan? Het levert natuurlijk een spraakmakend verhaal op wanneer je iemand als Paolo Di Canio een politieke analyse laat doen, maar uiteindelijk wordt niemand er beter van. Sterker nog, hun voortrekkersrol kan er enkel voor zorgen dat fans hun mening overnemen.
Zo niet, dan stel ik voor dat Opzij een uitgebreid interview doet met Fury.
