Spring naar de content

Blijf met je poten van mijn zuster af!

U denkt natuurlijk dat ik maar een beetje met mijn hondjes in mijn Algarviaanse moestuin loop te rotzooien en dat het herlevend fascisme in Duitsland mij geheel koud laat. Nou, ik dacht van niet. Daarom heb ik zojuist met terugwerkende kracht een klacht tegen de populistische volksschrijver Gerard Reve ingediend (postuum dus in feite) vanwege het schandalige gedicht Voor Eigen Erf dat hij in 1975 voordroeg op een poëziefestival in het Belgische Kortrijk. Reve was voor die feestelijke gelegenheid gekleed in een zwart overhemd en omhangen met een hakenkruis en een hamer en sikkel. Voor de goede orde: het gedicht was reeds in augustus 1974 in het extreem-linkse Propia Cures geplaatst.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Arthur van Amerongen

Leest en huivert!

Onze kassiers op de wegen beroofd,
Aan ouden van dagen op klaarlichte dag hun beursje met spaargeld ontrukt,
Onze roomblanke dochters onteerd,
Waarheen, mijn vaderland?

O, Nederland, ontwaak, gooi al dat zwarte tuig eruit!
Ons land voor ons!
Op naar de blanke macht!

Enfin, ik hoor u al zuchten: maar doctorandus Van Amerongen, dat was toch louter ironie van de oude Reve? Ammehoela, waarde lezer, nakkes nada ironie. Reve deugde niet en was bovendien gewoon op een rel uit om meer boekjes te verkopen en dat is hem goed gelukt met het verstrijken der jaren.

Ik vind dit wel een aardige opening voor mijn stuk over de toestanden in Keulen want ik heb nu tenminste uw volle aandacht.

Aanvankelijk had ik als titel ‘Alle vrouwen zijn hoeren behalve mijn moeder’ maar die vond ik te slap en te nietszeggend. Die uitdrukking geldt echter wel degelijk voor veel mannen in Syrië waar ze dertig jaar achter lopen op het vrije westen (en al helemaal op het platteland waar ze zelfs het vuur en het wiel nog niet hebben uitgevonden). En dan heb ik het nog niet over de kansenparels uit Afghanistan en Pakistan die aan binge wanking doen zodra ze de damestextielsector van de catalogus van postorderbedrijf Otto zien, bij aankomst in Duitsland.

Wat mij verbaast over de reacties op de massa-aanrandingen in Duitsland, is de totale verbazing bij de Gütmenschen, en met name bij de Anja Meulenbelten van deze wereld. Kennelijk heeft ons aller Anja (die met een mohammedaanse meneer was getrouwd, niet uit liefde overigens maar vanwege zijn verblijfsvergunning) nog nooit Femme de la Rue (Vrouw van de straat) gezien, een 25 minuten durende Belgische documentaire van Sofie Peeters uit 2012.

Tijdens het filmen is deels gebruikgemaakt van een verborgen camera. Hierdoor is te zien hoe de hoofdpersoon, een jonge vrouw, door de straten van Brussel loopt. Ze wordt hierbij voortdurend lastiggevallen door mannen die haar naroepen, beledigen en zich aan haar opdringen. Daarnaast komen een aantal vrouwen, zowel autochtone als allochtone, aan het woord die over hun ervaringen op straat spreken. Deze documentaire werd op de televisiezender Canvas uitgezonden en lokte een discussie uit in de Belgische en Nederlandse politiek over het beboeten van het lastigvallen van vrouwen.

Juffrouw Meulenbelt heeft de pageturner en bestseller Brussel: Eurabia deel 1 & 2 natuurlijk niet gelezen. Daarin staat namelijk: ‘Toen Sofie Peeters de macho-hufterigheid bij Noord-Afrikaanse mannen signaleerde, stond de politiek-correcte lynch mob klaar om haar als racist af te maken. Illustratief was hoe ‘onderzoekster’ Nadia Fadil de ontoelaatbare intimidatie vergoelijkte als een laatste expressiemiddel van een gemarginaliseerde klasse. Waren het gefrustreerde blanke mannen geweest die Marokkaanse meisjes hadden nagejoeld, dan had Fadil, die naar eigen zeggen niet ‘dankzij, maar ondanks de Belgische samenleving’ een academische carrière kon maken, anders gereageerd en waren de daders koloniale racistische onderdrukkers. Nu werden de daders in de voor progressieven zo gebruikelijke Umwertung aller Werte tot slachtoffers verheven. Peeters kroop uiteindelijk door het stof en bood nederig haar excuses aan.’

U verwacht nu van mij een ironische, welhaast Reviaanse kwinkslag betreffende de eenzijdige orgie in Keulen. Nee dus. Ik ben een zuivere academicus en neem het op voor de arme testosteronbommen die niet weten wat zij doen. Er spelen namelijk hele andere factoren mee die u niet kent. Zo schrijft de Tunesische wetenschapper Abdelwahab Boudhiba in het meesterwerk La sexualité en Islam over het ‘hammam-complex’. Dit complex ontstaat op het moment dat een jongen niet meer met zijn moeder mee mag naar het publieke badhuis. De verwijdering uit de hammam is voor knulletje net zo’n traumatische ervaring als de besnijdenis en de eerste huwelijksnacht. Hij komt plotseling in de mannenwereld terecht, waar over vrouwen amper nog gesproken wordt en zeker niet respectvol. Tegelijkertijd voelt hij zich in de steek gelaten door zijn moeder, waardoor hij zich zowel afgestoten als aangetrokken voelt door vrouwen. Vanaf zijn prille jeugd wordt de zoon ook nog eens opgezadeld met het bewaken van de familie-eer. Hij wordt de seksuele waakhond van de familie, wat gepaard gaat met een schuldgevoel. Het menneke wordt een surrogaat-echtgenoot en mama’s handlanger tegen de vader. Hij wordt het instrument van wraak tegen de toekomstige schoondochter en vooral diegene die voor haar zorgt op haar oude dag. Het hammam-complex van de zoon groeit: het liefst zou hij met alle vrouwen willen slapen, waarmee ze gereduceerd worden tot seksobjecten en hoeren. Behalve zijn moeder natuurlijk, want zij is het ultieme taboe. In de afwezigheid van zijn vader maar ook als een reactie op hem, wordt de moeder langzaam maar zeker heilig verklaard. De rest van de vrouwen zijn dus hoeren.

Daar komt heden ten dage nog bij dat internet voor een echte revolutie heeft gezorgd in de Arabische wereld. Nergens ter wereld wordt zoveel porno gedownload als in Saoedi-Arabië. Reken maar dat de Syrische, Afghaanse en Pakistaanse knullen in Duitsland (en uiteraard op kosten van de overheid) als krankzinnigen aan het pornosurfen zijn geslagen. De alles overdonderende geilheid die daarmee gepaard gaat en het idee dat alle vrouwen hoeren zijn, leidt tot excessen als in Keulen. Het zal mij niets verbazen dat het Keulse carnaval in een carnale apocalyps zal ontaarden. Ik heb u gewaarschuwd. Moeders houdt uw dochters thuis!