Lekken, lakken en het aanzien van de politiek
Gisteren kwam aan het eind van de ochtend de onderzoekscommissie die het lekken uit de commissie Stiekem onderzocht, met hun rapportage. Conclusie: we hebben het niet kunnen vinden. Ondertoon: dat is misschien maar beter ook en we hebben ook niet alles gedaan om de waarheid boven tafel te krijgen.
Later op de dag moest minister Ard van der Steur (Veiligheid en Justitie, VVD) zich door het Maat-debat heenslaan. Hij gaf toe dat hij zich over de MH17-lezing zakelijker had moeten uitlaten: “Ik ben van ver gekomen om dat te onderkennen”.
Een opmerkelijke woordkeus. Ireen Wüst is van ver gekomen na haar fysieke problemen. De wijzen uit het Oosten kwamen van ver. Ard van der Steur werd blijkbaar niet overtuigd door de feiten maar moest via de nieuwste overtuigingstechnieken en geüpdatete spiekbriefjes tot het inzicht worden gebracht dat hij de fout in is gegaan.
Dit was volgens Schoof het doel van het gesprek tussen minister en professor Maat….. pic.twitter.com/f8VVZyBWoB
— Pieter Omtzigt (@PieterOmtzigt) 20 januari 2016
De belangrijkste persoon die hem tot nederigheid dwong was echter professor George Maat zelf. Hij legde zich niet neer bij het afserveren en begon een ware kruistocht tegen de minister. Het denigrerende, ongetwijfeld ingestudeerde vingertje op lippen waarmee Maat de minister na zijn excuses voor schut zette was bepaald niet chic, maar wel begrijpelijk.
CU-fractievoorzitter Gert-Jan Segers concludeerde terecht dat wie maar assertief genoeg is eerherstel kan krijgen, maar dat de rest wordt vermalen.
Wat hij vergat toe te voegen is dat het óók aan Maat is te danken dat hij die woorden überhaupt kon uitspreken. Want hoezeer Kamerleden Pieter Omtzigt (CDA) en Sjoerd Sjoerdsma (D66) zich in de zaak hadden vastgebeten, de Kamer ontving niet meer dan een zwart gelakt rapport van de minister. Na lang en assertief aandringen, mocht men het originele document alleen vertrouwelijk inzien – en kon het er dus niet over debatteren. Pas nadat Maat het document handmatig had overgepend en geopenbaard was het mogelijk om het gisteren gevoerde debat aan te vragen.
De cynische conclusie die na gisteren kan worden getrokken is dat de Kamer de minister de maat neemt waar het zijn openheid en functioneren aangaat, maar zelf genoegen neemt met een halfslachtig onderzoek waar het de eigen openheid en functioneren betreft.
Het was een zwartgelakte dag voor het aanzien van de politiek.
