De eerste week van de Australian Open in ondergewaardeerde statistieken
De derde rondes op de Australian Open zitten erop en dus zijn meer dan de helft van de wedstrijden gespeeld. Dat vraagt om een terugblik op de eerste week in Melbourne en een blik op enkele ondergewaardeerde statistieken.
Iedere editie van de Australian Open, de seizoensopener van de tennissport, druipen er weer toppers met de staart tussen de benen terug naar hun trainingskamp om daar de statistieken van hun nederlagen in te duiken. Dit jaar is Rafael Nadal het grootste slachtoffer in de eerste ronde van het mannentoernooi. Tegen zijn landgenoot Fernando Verdasco legt de kampioen van 2009 het in een spannende vijfsetter af. De twee Spanjaarden maken er een lang gevecht van.
Pas na 4 uur en 43 minuten loopt de verslagen Nadal met een gebogen hoofd de baan af. Misschien denkt hij wel terug aan de verloren finale in 2012 tegen Novak Djokovic. De twee giganten spelen dan de langste wedstrijd ooit op de Australian Open. Pas midden in de Australische nacht is de winnaar van de heroïsche finale, die bijna zes uur (5 uur en 53 minuten) in beslag neemt, bekend.
Schiavone’s marathonreeks
In het vrouwentoernooi zijn Francesca Schiavone tegen Svetlana Kusnetsova de recordhouders met een 4 uur en 44 minuten durende vierde rondepartij in 2011. Anno 2016 is Schiavone niet eens in het hoofdtoernooi te bewonderen. Terwijl de Italiaanse als zesde geplaatst is, verliest ze in de tweede ronde van het kwalificatietoernooi van de Française Virginie Razzano. Hierdoor eindigt voor haar een reeks van 61 opeenvolgende deelnames aan een grand slam. Bij plaatsing zou de 35-jarige Schiavone het record van 62 deelnames van de Japanse Ai Sugiyama hebben geëvenaard. Van het totale aantal deelnames heeft Sugiyama er vijftien bij kunnen schrijven in Melbourne.
Australische held
In de tweede ronde valt definitief het doek voor Lleyton Hewitt. De Australische tennisheld, recordhouder met 19 deelnames, wordt het tennispensioen ingeslagen door de Spanjaard David Ferrer. Bij zijn debuut in januari 1997 is Hewitt, dan net geen zestien jaar oud, de jongste qualifier ooit op de Australian Open. Zijn beste prestatie in zijn thuisland volbrengt Hewitt in 2005 met het bereiken van de finale, die hij wel verliest van Marat Safin in vier sets (1-6, 6-3, 6-4, 6-4). In totaal speelt Hewitt 52 singlepartijen op zijn thuistoernooi. Daarvan wint hij er meer dan de helft (31).
Hewitt zal de fakkel van de Australische tennistrots vermoedelijk moeten doorgeven aan Nick Kyrgios. We zagen vorig jaar al dat de jonge Australiër moet werken aan zijn discipline. Maar Kyrgios, nummer 30 van de wereld, heeft afgelopen week opnieuw een poging gedaan zijn status als tennissende badboy te rechtvaardigen. In zijn enkelspel gaat hij tekeer tegen de umpire en tijdens een mixed dubbelpartij neemt hij rustig zijn mobieltje op de baan vlak voor de partij. Tussen alle heisa door verliest Kyrgios beide incidentrijke partijen. In het enkelspel zit Tomas Berdych hem in de derde ronde dwars en in de dubbeltoernooi ligt hij er ook uit.
when you bout to lose a match so you see what Thanasi’s up to after 7 pic.twitter.com/njgcgfVf1e
— Tom Read (@traread) 23 januari 2016
Druk Hawkeyesysteem
In 2007 neemt de Australian Open als eerste grand slam het Hawkeyesysteem in gebruik. Negen jaar later is het controlesysteem onmisbaar op de grote en middelgrote toernooien. Tijdens de eerste week van het toernooi in Melbourne is er bijna duizend keer een beroep gedaan op de technologie, die op de millimeter nauwkeurig het traject van de bal nabootst. Vooral de mannelijke tennissers zijn in de editie van dit jaar bedreven in het gebruik van Hawkeye. Van de 931 challenges zijn er liefst 625 in het mannentoernooi gedaan. Vooral de Tsjech Lukas Rosol is met 27 keer een fervent gebruiker van de technologie. Helaas voor Rosol heeft het hem niet verder dan de tweede ronde gebracht.
De vrouwen zijn een stuk zuiniger met slechts drie challenges per set. Hawkeye is de afgelopen dagen in het vrouwentoernooi überhaupt gemiddeld slechts 5 keer per wedstrijd gebruikt. Het Hawkeyegebruik lijkt in het Tsjechische water te zitten, want bij de vrouwen is Karolina Pliskova uit het noordoostelijke deel van de voormalige Sovjetrepubliek Louny de koploper met 10 challenges, waarvan er slechts drie succesvol waren.
Kanonskogels van Groth
Voor de fervente tennisstatisticus is de website van de Australian Open een walhalla van tennisfeitjes. Zo is er te zien dat de hardste service in het mannentoernooi van servicekanon Sam Groth kwam. De Australische klappen van maximaal 235 kilometer per uur hebben niet kunnen voorkomen dat hij het veld moest ruimen tegen Andy Murray en halen bij lange na niet zijn eigen wereldrecord van 263 kilometer per uur uit 2012. De vrouwelijke servicehitter is de gedoodverfde titelfavoriet Serena Williams. De hardste service van de Amerikaanse tikt in Melbourne de 201 kilometer per uur aan.
En de statistici lezen er ook dat de langste rally in het vrouwentoernooi pas na 40 slagenwisselingen een punt opleverde voor de Britse Heather Watson. Bij de mannen levert een monsterrally van 42 slagen tussen John Isner en Marcel Granollers in de tweede ronde een winnaar op.
Waarschijnlijk heeft de grootste verliezer van de eerste rondes Rafael Nadal zijn coaches en analytici al aan het werk gezet om te leren van zijn verlies. Het is in ieder geval wonderbaarlijk hoeveel informatie er voorhanden is.
