Spring naar de content

Verbaan, Hendrickx en Lammers: ‘De kwaliteit van de Nederlandse film daalt’

De een begon als soapie, de ander werd na het eerste jaar van de Maastrichtse toneelschool afgetrapt, en de derde haalde met moeite de eindstreep van die in Amsterdam. Maar alle drie behoren ze op dit moment tot de top van de Nederlandse filmwereld: Georgina Verbaan, Monic Hendrickx en Frank Lammers.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: De Redactie

Volgens collega-acteur Pierre Bokma is acteren een schijtberoep.
Monic Hendrickx: “Een schijtberoep?”

Omdat het elke keer weer een martelgang is. En je gedroomde piek bereik je eigenlijk nooit. Vinden jullie dat herkenbaar?

Hendrickx: “Haha, nee. Ik vind het totaal geen martelgang. Maar de gedroomde piek heb ik ook nog niet bereikt.”

Georgina Verbaan: “Het is bij mij wel zo dat ik over mijn acteren nooit tevreden ben. Nooit. In die zin is het wel onbevredigend. Als ik iets geschreven heb, kan ik nog weleens denken: nou, best een aardige zin. Dat heb ik toch niet met acteren.”

Frank Lammers: “Ik denk dat Pierre zich hier een beetje in het rijtje van Laurence Olivier schaart, over wie een bekende anekdote luidt dat hij op een avond King Lear zo speelde dat iedereen moest huilen. Nadat het was afgelopen, sloot hij zich op in zijn kleedkamer en kwam niet meer naar buiten. Na een halfuur ging een stagiaire maar eens kijken wat er aan de hand was en klopte aan. Ze zei: ‘Mr Olivier, I would like to say it was…’ waarop hij uitriep: ‘YES! BUT WHY?!’ Dat is een beetje het gevoel wat Pierre bedoelt, denk ik. Soms vlieg je echt wel, ook Pierre, en ben je heel gelukkig met hoe het gaat, maar je kan er alleen nooit de vinger op leggen waarom het die keer nou zo goed was. Dat is irritant. En negen van de tien keer heb je er iets op aan te merken. Of beter gezegd: 99 van de honderd keer.”

Hendrickx: “Bij film moet er voor mij echt tijd overheen gaan, wil ik goed vinden wat ik heb gedaan. Op het moment dat de film uitkomt, zie ik eigenlijk alleen maar wat er niet klopt. Maar laatst was De Poolse bruid op tv en toen ik die zag, dacht ik: god, dat is wel een goede scène! Dan kan ik echt wel genieten van wat ik heb gedaan. Maar daarvoor moet het eerst een soort nostalgisch ding worden of zo.”

Lammers: “Maar hebben jullie niet dat je nog steeds op precies dezelfde momenten dezelfde dingen denkt als je naar een oude film kijkt waarin je speelt? Ik zit dan nog steeds op de bank gegeneerd weg te kijken.”

Verbaan: “Ik denk meer dingen als: ah, wat leuk, toen kon ik nog rennen zonder bh aan.”

Hendrickx: “Dat kan je nog steeds hoor.”

Verbaan: “Nou, niet zonder mezelf een blauw oog te slaan.”
Lammers: “Ik zat laatst met mijn vrouw de film De dominee te kijken. Toen we dat draaiden, was ik nog best wel slank. We zagen een scène waarbij ik naakt onder de douche stond. Mijn vrouw keek echt alleen maar even opzij en zei: ‘Ah, Frank…’ Confronterend hoor!”

Het hele artikel leest u hier op Blendle.
Bent u geïnteresseerd in meer artikelen van
HP/De Tijd? Lees ze hier op onze gloednieuwe app.