Moeten we Down-zanger Phil Anselmo zijn Hitlergroet vergeven?
De muziekwereld stond deze week in het teken van de Hitlergroet en de kreet ‘white power’, waarmee Down-zanger Phil Anselmo een optreden in Amerika afsloot. De beelden verschenen op internet en een rel was geboren. Een dag later postte Anselmo een excuusfilmpje. De stoere metalman was een schuchter muisje geworden en stamelde dat hij het niet zo bedoeld had. Ze hadden backstage harde grappen gemaakt, in die sfeer was het gebeurd. Het speet hem dat hij mensen gekwetst had en zou het nooit meer doen.
Het Nijmeegse metalfestival FortaRock kwam door Anselmo’s actie in een spagaat terecht. Het contract met Down was getekend, de band was aangekondigd en fans hadden hun kaartjes al op zak. Down van de festivalposter schrappen zou veel mensen teleurstellen. Het optreden gewoon door laten gaan ook. Excuses of niet, veel metalliefhebbers wensten niet naar een festival te gaan waar iemand speelde die zulke uitlatingen had gedaan. Uiteindelijk koos FortaRock ervoor om het contract te ontbinden. Het kwam ze zoals verwacht op zowel lof als kritiek te staan.
Linkse hobby
Het mooie van een podium is dat je er bijna alles mag en kunt doen wat je wil. Dat je even buiten de maatschappij staat en vanuit die positie kritiek kunt uiten op diezelfde maatschappij. Of, dat kan ook, je zingt liedjes over al dan niet verzonnen liefdesverdriet waarin je ‘straten’ en ‘verlaten’ op elkaar laat rijmen. Uiteindelijk bepaalt het publiek of je dat kunt blijven doen. Wie genoeg bezoekers trekt om door te kunnen gaan zonder elk podium met een schuld achter te laten, zal geboekt blijven worden.
Nu is de popmuziekwereld in de kern vrij progressief. De term ‘linkse hobby’ wordt als geuzennaam gedragen. Met een oproep vluchtelingen in de armen te sluiten, krijg je in de Melkweg over het algemeen de handjes wel op elkaar. Men is tegen racisme, homofobie, seksisme en geweld. Ook ongeveer in die volgorde, trouwens. Vooral in hiphopnummers wordt nog wel eens iemand overdrachtelijk met de dood bedreigd. Vrouwen fungeren er dikwijls puur als lustobject, ‘faggot’ is een gangbaar scheldwoord.
Ten Walls
Dat de lijn dun is, merkte dj Ten Walls toen hij vorig jaar in vrij grove bewoordingen zijn afkeer van homoseksualiteit kenbaar maakte. Het kwam hem op een wereldwijde festivalban te staan. Inmiddels ging hij diep door het stof en zegt hij anders tegen de dingen aan te kijken, maar het is de vraag of zijn carrière ooit nog uit het slop komt.
Het lijkt erop dat Phil Anselmo eenzelfde lot wacht. Hij heeft inmiddels geopperd zijn band te verlaten, zodat zij zonder hem verder kunnen. Dat is nogal wat. Hoe gestoord zijn uitingen ook waren, misschien moeten we overwegen om die shitstorm als voldoende straf te zien en Anselmo’s excuses te accepteren. Misschien is het naïef, maar als we het niet doen werken we mogelijk zelfcensuur in de hand. Dan horen we straks alleen nog maar liedjes over liefdesverdriet, zonder te weten welke abjecte meningen daaronder verscholen blijven. Dat is moeilijk tegengas geven.
