De humor van Rutte en De Draaiende Camera op Jan Slagter
Of ik niet bij het Correspondents Dinner moest zijn, werd me gevraagd toen ik me om 20.30 uur op een nat kunstgrasveld meldde voor een voetbaltraining. “Niks voor mij”, antwoordde ik terwijl ik een bal op goal schoot. “Al die incrowd”.
Stiekem had ik graag een uitnodiging ontvangen. Dan had ik nog stoer kunnen zeggen dat ik niet naar dit zelfbevlekkingsfeestje wilde gaan. Maar die was er niet, en na wikken en wegen was ik tot de conclusie gekomen dat een basisplaats op zaterdag (want: trainingsopkomst) belangrijker was dan het live volgen van het Dinner. Terugkijken kon ook.
Hoezeer ik mijn bedenkingen over het feestje had, natúúrlijk wilde ik het zien. Of Dolf Jansen grappiger zou zijn dan Mark Rutte (nee), of Halina Reijn nog aan bod zou komen (gelukkig niet) en of het een ongemakkelijk tafereel zou zijn (viel mee).
Maar het Correspondents’ Dinner (waarom geen Nederlandse naam?!), het bleef wat ongemakkelijk. Dat komt vooral door mijn cynische inborst die vindt dat zo’n optreden pure politieke marketing is. Moet je dat faciliteren en aanmoedigen, zeker als maar één persoon de mogelijkheid wordt geboden? We weten dat Mark Rutte dit zeer serieus neemt. Zo liet hij al eens een fraai premiersfilmpje produceren door een stelletje linkse VPRO’ers. Heulen met de vijand voor eigen succes, it’s his middle name.
Dit keer had Mark Rutte comedians ingevlogen om grappen voor hem te bedenken. Alsof je je Sinterklaasgedicht door een ander laat schrijven. Hij las de grappen ook voor als een Sinterklaasgedicht trouwens. De enige bijdrage die Rutte zelf leverde was dat hij die grappen uit eigen zak betaalde.
Ook even over de inhoud dan. Eén grap deed me denken aan de enige grap die ik heb onthouden van eerdere Amerikaanse correspondentendiners. Dat is die van Seth Meijers over het kapsel van Donald Trump. “Donald Trump often appears on Fox, which is ironic because a fox often appears on Donald Trump’s head.” De grap is niet zozeer goed, maar de reactie van Trump die in de zaal zit des te meer: die kan er overduidelijk niet om lachen.
Gisteren deed Mark Rutte er ook zo een, in dit geval ten koste van parlementair verslaggever Jan Slagter. Het was een minder platte kopie van de grap die maandag nog in Voetbal Inside werd gemaakt door Johan Derksen, wat doet vermoeden dat hij niet in het schrijversteam van Rutte zat. Ook hier was de grap niet zozeer goed, maar de draaiende camera vol op de bakkes van Slagter die de grap (begrijpelijk, hij ligt in een scheiding) niet zo kon waarderen was onbetaalbaar. Als je op het moment dat je op zo’n manier in het nieuws bent als MAX Geheugentrainer-presentator bij het Correspondents Dinner gaat zitten moet je niet zeiken.
Dank je wel! RT @LindaS72: @Jan_Slagter Ik vond het dus geen humor van Rutte tov u. Ronduit walgelijk zelfs! Ik wens u sterkte!
— Jan Slagter (@Jan_Slagter) 11 februari 2016
Het moment was ook memorabel omdat we voor de enige keer iets van het gevoel voor humor van Rutte zelf zagen. De premier moest namelijk lachen om zijn ‘eigen’ grap.
Als kiezer moet u maar de conclusie trekken over wat dit over het karakter van Mark Rutte zegt. Met 2,7 miljoen kijkers was het Correspondents’ Dinner een groot succes. Voor hoeveel zetels het goed is zien we komend weekend bij de nieuwe peiling van Maurice de Hond.
