De beste stukken van deze week
Iedere week selecteert de redactie voor u de vijf beste, meest spraakmakende of opmerkelijke artikelen die verschenen op onze site.
De zaakwaarnemer van Frank de Boer én John van den Brom
Opeens liet Frank de Boer zich, al dan niet desgevraagd, uit over de kansen van AZ-trainer John van den Brom om hem straks in Amsterdam op te volgen als trainer van Ajax. Ieder ander zou zeggen: geen flauw idee. Maar volgens De Boer was zijn ‘goede vriend’ Van den Brom een hele goede kandidaat. Sportcolumnist Mark van den Heuvel weet precies welke gedachte daar achter zit.
Interview Michiel Romeyn: ‘De burgertrutten heersen over de cultuur’
Aartskankeraar en voormalig Jiskefet-coryfee Michiel Romeyn (1955) is géén grumpy old man, maar gewoon objectief. Bijvoorbeeld over Hilversum en de netmanagers (‘Een verschrikkelijk kutwereldje’) kleinkunst (‘Het ergste wat er is’), cabaretiers (‘Geen bal aan’) en acteurs in tv-reclames (‘Ik zou me kapot schamen’). Tom Kellerhuis interviewde hem.
IS heeft beste anti-IS-reclame geleverd
Het pushbericht deed de wenkbrauwen fronzen. Dat IS weer mensen had geëxecuteerd is geen breaking news meer, dat het Nederlanders betrof wel. Acht maar liefst. Het meest opmerkelijke was echter dat het Nederlandse jihadisten betreft, bondgenoten dus die naar Raqqa gingen om vóór IS te vechten. Perfecte reclame tegen IS, vindt Edwin van Sas.
‘Keurmerk’ Willy en Max geen garantie voor succes
k na de fusie met Delhaize het predicaat koninklijk blijven voeren, maakte de nieuwe supermarktreus deze week vol trots bekend. Hoe gaat dit in zijn werk? Was en blijft Ahold ook met de Belgen koninklijk omdat Willem-Alexander en Máxima het liefst hun boodschappen doen bij Albert Heijn? En wat voor waarde heeft zo’n aanduiding eigenlijk? Jan Smit ging op zoek naar antwoorden.
Waarom je het Oscar-winnende ‘Room’ zo onwetendheid mogelijk moet zien
Soms is een recensie lastig te schrijven. Niet omdat er geen woorden te vinden zijn om te bepalen waar een film voor staat, wat de sterke en zwakke kanten zijn en met welk gevoel je de bioscoop verlaat. Nee, soms wil je dat de lezer net zo onwetend als de recensent de zaal in gaat om de film gewoonweg te ondergaan. Room is zo’n film waar je het beste zo min mogelijk van weet om hem pas echt goed te kunnen waarderen. Nico van den Berg gaf Room vijf sterren.
