De beste stukken van deze week
Iedere week selecteert de redactie voor u de vijf beste, meest spraakmakende of opmerkelijke artikelen die verschenen op onze site.
Recensie: House of Cards 4, de ultieme strijd van de Underwoods
Een nieuw seizoen House of Cards, nieuwe intriges rondom de Underwoods, die opvallend veel gelijkenissen tonen met de Clintons. “Waar seizoen drie wat tam was barst het in deel vier ouderwets los. Van één hoofdrolspeler (Spacey als Underwood) is geen sprake meer, Claire eist een even prominente rol op. De eerste afleveringen laten zien dat de twee qua intrige niet voor elkaar onder doen, noem het ‘gelijkwaardige partners’.”
Feyenoord in je oren
De wedstrijd tegen AZ klonk veel beter dan-ie eruit zag. Via het intieme foam van de koptelefoon van Auke Kok kwam de Kuip in volle glorie binnen: de warmte en de opwinding, het ratelend verlangen van Rotterdam-Zuid. “De Feyenoordsupporters maken niet zomaar wat herrie: werkelijk alles wat er gebeurt op het veld wordt radiofonisch vertaald. Het Feyenoordpubliek is een leeuw die oplet. Doodeng.”
Drie dodelijke dagen voor Diederik
Wanneer het slecht gaat met een partij volgt er onvermijdelijk kritiek. Die krijgt Diederik Samsom dan ook al enige tijd te verduren. Edwin van Sas over de drie dodelijke dagen waarin de positie van PVDA-leider dankzij het plan-Gebakken luchtbrug, de column van Bas Heijne en nieuwe peilingen alleen nog maar wankeler werd. En hoe hij zich daar uit moeten proberen te redden.
De pampergeneratie: verwend, gekoesterd en daardoor dóódongelukkig
De jongeren van nu zijn te beschermd opgevoed. Hun ouders namen alle mogelijke obstakels weg, waardoor ze niet weerbaar genoeg zijn geworden. Eén krijs en ze kregen ijs. Als ze eenmaal volwassen zijn, wreekt dit zich in de vorm van depressies, chronische vermoeidheid en burn-outs. Een uitgebreid artikel van Renate van der Zee over de pampergeneratie.
Inspecteur Eberhard en het raadsel van het hoofd op de rompweg
Bij het horen van het nieuws over de afgehakte hoofd op de Amstelveense weg, vroeg Arthur van Amerongen zich af wanneer het misging in het door hem eens zo geliefde Mokum. “In mijn tijd waren er nog geen shishalounges. Ik kocht mijn crack en heroïne van Marokkanen op straat, voor de moskee of in jongensbordelen als Boys & Bengels en The Zipper (hoerenjongens en harddrugs: een gouden huwelijk). Geen waterpijpcafé’s maar pijpcafé’s dus.”
