Spring naar de content

Met het hangen van Arnaud Démare begon het wielerseizoen pas echt

‘Meneer Heinen?’
‘Ja?’
‘Goedemorgen, u spreekt met Jacqueline van Radio Wakker Nieuwegein. Heeft u het al gehoord, van De Maar?’
‘Marc? Marc De Maar?’
‘Dat moet ik even in de klapper nakijken… Arno! Arno De Maar.’
‘Ah Jacqueline, je bedoelt waarschijnlijk Arnaud Démare, winnaar van Milaan – San Remo 2016 en schrijver van het Boekenweekgeschenk 2021, Hangen aan een autoraam.’
‘Meneer Heinen, wat vindt u ervan dat wielrenners aan auto’s hangen om wedstrijden te winnen? Deinzen ze dan nergens voor terug? En mogen we u daar omstreeks 11.17 over terugbellen, live in de uitzending van Radio Wakker Nieuwegein? Het programma Ristretto met Leo Ambachtsheer? Wij hebben dan Boris Dittrich in de studio, die vindt aan auto’s hangen schandalig, maar vraagt zich af of strenger straffen wel de juiste oplossing is. Hij denkt dat het afschaffen van de sport een hoop zou kunnen schelen. Misschien zou het leuk zijn als u, vanuit uw expertise als wielerliefhebber, daar een andere visie tegenover zou kunnen stellen?’
Op verzoeken als deze zijn slechts twee antwoorden mogelijk. De ene, goede respons luidt ‘Ben je nu helemaal belatafeld, verveelde knut! Bel gewoon iemand die een en ander duidelijk uiteen kan zetten en probeer niet van iedere willekeurige Twitterhashtag een Belangrijk Debat te maken, een fijne dag verder’ en de andere, verkeerde luidt ‘Dat is goed’.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Kinky van Unit 13
Nou heb ik natuurlijk wel een mening over Arnaud Démare, de man die eerst Milaan – San Remo won en van wie daarna gezegd werd dat hij zich door een auto van z’n eigen ploeg een hele heuvel op liet sleuren. Je zou – Femke Vandendriessche (die dit weekend overigens derde werd in een hardloopwedstrijd in Sluis; ze gebruikte daarbij minstens twee benen) indachtig – kunnen spreken van het gebruik van een buitenboordmotor. Kijk, ik vind het hangen aan auto’s door wielrenners niet kunnen. De sport is: op een fiets zo snel mogelijk bij de finish zien te komen. Op eigen kracht. Nou ja, liever nog: op de kracht van een ander, een knecht of een concurrent. Een stukje stayeren achter een auto nadat je in een ravijn gekukeld bent: vooruit. Maar niet je met je klauw aan een portier vastklemmen en je dan als een raket laten afschieten. Het moet wel op lichaamsbeweging blijven lijken, vind ik, geen Jackass. Als je nu op de man af aan mij vraagt: vind je het kunnen dat er eentje met tachtig kilometer per uur een berg wordt over gesleurd terwijl alle anderen datzelfde bergje op eigen kracht (aangevuld met de krachten van een ander) beklimmen, dan zeg ik heel duidelijk: nee. Kan niet. Maar ja: ik vind wel meer niet kunnen. En het gebeurt allemaal toch.

Het mooiste aan de koers is dat er altijd verhalen zijn, vage verdachtmakingen. Bewijs is er nooit. En als dat bewijs er wel is, dan is het altijd nog multi-interpretabel. Toon een wielrenner een rekeningafschrift – betalingskenmerk “epo/groeih’nen/bloedd” – en hij zal altijd antwoorden dat het hier een achterstallige betaling voor wat trainingsadviezen van een paar jaar eerder betreft en dat ze gewoon wat dopinggein met elkaar uithaalden. Jongens onder elkaar en zo. Zelfs nu, nu de verdenking geen illegaal gehannes op schaarsverlichte motelkamers met al dan niet vers jongestierenplasma betreft, geen mysterieus verschijnend en weer verdwijnend minimotortje in de diepste krochten van de buis, maar een lift, een soort waterski-actie te midden van tientallen collega-renners en duizenden supporters, een soort afdaling bergop, zelfs nu is er geen bewijs.
Nou ja, wat kwaaie Italianen.
Nou ja, een onscherpe foto waarop iedereen wel te zien kan zijn, op ieder Italiaans bergje.
Het was Stravafiel Martijn Hendriks, de Kinky (van Unit 13) van de NOS-sportredactie, die nog wat per ongeluk geüploade gegevens van Démares Strava-account van het Grote Deleten had weten te redden. Uit die cijfers viel verder weinig af te lezen.

Helemaal begonnen
Als klap op de vuurpijl meldde Sporza-verslaggever Christophe Vandegoor dat de autohanggeruchten afkomstig waren uit het kamp-Bouhanni, de Franse sprinter van wie bekend is dat hij nog liever Thierry Baudet ziet winnen dan Arnaud Démare.
Alles wees weer eens op een enorm complot. Alles bleek anders dan het op het eerste gezicht geleken had. En vermoedelijk was hoe het nu leek ook weer niet hoe het was. De ene waarheid werd probleemloos voor een nieuwe ingeruild.
Het leek er kortom sterk op dat het wielerseizoen nu helemaal begonnen was.