Spring naar de content

België, is het nou eindelijk klaar met dat islamgeknuffel?

Tot op het moment van dit schrijven, 1800 uren dinsdag 22 maart, wordt mijn bestseller Brussel Eurabia 1 &2 in geen enkele Belgische boekhandel verkocht terwijl het in Nederland gewoon bij de AKO ligt en deel 1 destijds genomineerd werd voor de AKO-literatuurprijs. Ik stond nota bene boven Harry Mulisch (dat zijn gedachtenis tot een zegen mag zijn) maar dat kwam door de alfabetische rangschikking.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Een cordon sanitaire – schutkring, in goed Nederlands – der boekhandelaren dus, zonder opgaaf van reden geven al vermoed ik dat mijn excessieve geruk, gezuip en gesnuif waar desalniettemin Gods zegen op rust, de doorslag heeft gegeven. Anderzijds druipen de novellettekes van Herman Brusselmans van het zaad en het vet uit zijn haarslierten en die boekskes worden gewoon per kilo en per strekkende meter verkocht in Belgikistan.

‘Zo, hoor ik u denken: doctorandus Van Amerongen is weer thuis met zijn fijnzinnige viezigheid. Godzijdank geen zwaar, humorloos, moralistisch en vooral wraakzuchtig j’accuse vanwege die toestanden in Brussel vandaag, besloten door een krachtig Zie je wel dat ik gelijk had!’

Daar ben ik te chic voor, vrienden, en de arme Belgische medemens is er ook niet bij gebaat dat ik Algarviaans zeezout in de open wonde stamp. Ik kreeg al woedende reacties van de penningmeester van Koning Flip en van de Belgische ambassadeur toen ik in de talkshow van Paul van Liempt geëmotioneerd riep dat België een failed country, Brussel een failed city en Molenbeek een failed neighbourhood is.

Enfin, oordeelt u zelf. (Zie ik er niet beeldig uit overigens, in mijn aanstootgevende lumberjack?)

Overigens heeft geen enkel Vlaams dagblad ook maar een letter over Brussel Eurabia 1 & 2 geschreven sinds het boek vorig jaar zomer uitkwam. Bon, over de diverse Vlaamse journalisten schreef ik onder andere dit: ‘Vaak zijn de islamapologeten en vrienden van de islam blanke papenvreters die graag de katholieke kerk belachelijk maken en als repressief instrument portretteren. De religiekritiek houdt op bij de islam. Dat is immers het geloof van de liefde. De Belgische media hebben een dagtaak aan het goedpraten en downplayen van islamitisch geïnspireerd geweld. Zomaar een paar voorbeelden van de afgelopen maanden: De Standaard schrijft dat de supporters van Feyenoord die Rome sloopten geen haar beter zijn dan de Syrië-gangers. In De Morgen schrijft de creatief directeur van produktiehuis Woestijnvis dat hij banger is voor vrachtwagenchauffeurs in Vilvoorde dan voor de talloze Syrië-gangers uit diezelfde voorstad van Brussel. Eveneens in De Morgen oppert journalist Dieter Ceustermans dat we het adjectief ‘moslim’ voor ‘terrorist’ moeten weghalen omdat het stigmatiserend is. We hebben het immers ook niet over katholiek terrorisme als het over de IRA gaat.’

Ook de stilte bij weekbladen als Knack en Humo was oorverdovend. Amai, daar heb ik het zelf naar gemaakt want over de Humo schreef ik: ‘Een televisiegids met een redactie van politiek correcte, cokesnuivende hipsters die hetzelfde lollige en vooral belegen toontje hebben als de journalisten van de Nederlandse muziekkrant Oor in de jaren zeventig en die iedere drie weken een interview doen met die ondeugende Herman Brusselmans die zo maar ‘kut’ durft te zeggen, en ‘beffen’.’

U begrijpt dat ik me niet populair heb gemaakt maar ik ben ook niet op de wereld gekomen om populair te zijn en te doen. Het was dan ook opmerkelijk dat ik vorige week was uitgenodigd voor het programma De Afspraak bij de VRT, op primetime net na Het Journaal. Ik werd daar keurig en met alle égards ontvangen door de redactie. De aanleiding was de vierdelige reclamespot die Eric Goens – het nettere en jongere broertje van Paul Jambers – in opdracht van de VRT maakte in Molenbeek. Hij verbleef er een half jaar of iets in die geest en schetst een zeer rooskleurig beeld van de wijk, vol lieve, aardige mensen en met af en toen een Vlaamse mopperkont. Ik moest de hele tijd denken aan dat liedje van The New Seekers dat als commercial diende van Coca-Cola:

I’d like to buy the world a home

And furnish it with love

Grow apple trees and honey bees

And snow white turtle doves.

Chorus:

I’d like to teach the world to sing

In perfect harmony

I’d like to buy the world a Coke

And keep it company

That’s the real thing.

U kunt het hier ook nog even meekijken, ik merkte dat ik vrolijk meezong. Ach, vroeger was alles beter.

Het meest frappante van Goens was dat alle Marokkaanse moslims die hij interviewde nog nooit een haatbaardje hadden gezien. Ze zeiden enkel dat de islam liefde was en dat die paar jongens die al dat kattekwaad uithaalden gewoon meer zakgeld en meer kickbokslessen hadden moet krijgen van de heidense Belgische overheid. Goens was – zo bleek anderhalf etmaal later – de enige die niet wist waar Salah Abdeselam woonde! De politica die naast mij zat – inderdaad die met dat fraaie mantelpakje die een beetje lijkt op, kom hoe heet ze nou ook weer, die diva van de Muppets – zei vervolgens dat België de dialoog moest aangaan met moordzuchtige tot de tanden bewapende jihadisten. Bovendien moesten er veel leuke projecten komen voor de jihadisten, en meer buurtvaders, en nog veel meer gratis geld. Dan waaide het allemaal wel over. Enfin, kijkt u zelf maar.

Afgelopen vrijdag brak de pleuris uit, en vanochtend helemaal. Ja, ik heb het allemaal voorspeld tien jaar geleden. Maar ik was niet de enige. De dappere Belgische journaliste Hind Fraihi schreef kort voor ik mij in Brussel vestigde Undercover in Klein-Marokko waarin ze nadrukkelijk waarschuwde voor salafisten en jihadisten in Molenbeek. Ze werd helemaal kapotgeschreven door zowel Marokkanen als blanke Gutmenschen. De ergste aanval kwam van een blanke activistische islamknuffelaar uit Molenbeek. Hij schreef in Brussel Deze Week: ‘Hind Fraihi schreef een oneerlijk boek, tégen de moslimgemeenschap en tégen Molenbeek. Hind Fraihi ligt blijkbaar overhoop met haar geloof en haar geloofsgemeenschap. Hind Fraihi gebruikt dus de vlag van strijd tegen de extremisten binnen haar geloofsgemeenschap. Hind Fraihi gedraagt zich als een hautaine kleinburger, met vurige zendingsdrang vervuld, die haar «conservatief-achterlijke zusters en broeders» eens flink de les wil lezen. Hind Fraihi krabt als een extreem-rechtse propagandiste naar de «integratiewerkers». Hind Fraihi gebruikt Molenbeek als een sensatie-anker.’

Hind Fraihi was de eerste echte klokkenluider inzake het levensgrote gevaar van de radicale islam in België en daarom droeg ik Brussel Eurabia 1 & 2 aan haar op. En mijn trouwe kompel Teun Voeten, die meewerkte, is ook al zo’n dappere klokkenluider.

Eigenlijk zou ik wel een j’accuse willen schrijven want ik ben woedend op de Belgische politiek en haar islamknuffelende handlangers van de media die alle islamitische terreur decennialang onder het tapijt veegden. Na de aanslag op het Joods Museum gebeurde er niks. Na Verviers gebeurde er niks. Na de mislukte aanslag op de Thalys gebeurde er niks. Abdeselam werd toevallig opgespoord, verraden door pizza’s en ongetwijfeld door een of andere Marokkaanse judas uit de straat (voor een paar pizza’s). De aanslagen in Parijs hadden voorkomen kunnen worden, dat is inmiddels wel duidelijk. Niet voor niets wordt de Belgische staat aangeklaagd.

Vrijwel alle aanslagen die ik hier boven noem, werden in Molenbeek beraamd. Bij de aanslagen in Madrid waren Marokkanen uit Molenbeek betrokken. De twee (zelf)moordenaars van Ahmed Massoud, de leider van de Afghaanse Noordelijke Alliantie, kwamen uit Brussel. De eerste martelares van Al Kaida, Muriel Degauque, kwam uit Brussel.

Vandaag was België zelf aan de beurt. De aanslagen van vandaag stonden al heel lang op de muur geschreven, een mene tekel. Maar ook vanmiddag las ik weer hemeltergende vergoelijkende stukken in de Vlaamse media. Het had alweer niks met de islam te maken, moslims moeten niet gestigmatiseerd worden, we moeten de dialoog aangaan en de volslagen idioot Bleri Lleshi, een graag geziene gast bij en in alle Vlaamse media, schreef: ‘De angst die de terroristen maar ook politici trachten te zaaien, moeten we beantwoorden met liefde. Want liefde is een krachtig wapen tegen terrorisme.’

Net als na schietpartij afgelopen woensdag in Vorst, lopen een paar daders van de aanslagen op de metro en op de luchthaven, gewoon nog op vrije voeten. Dat zegt genoeg. Ik hoop voor de Belgen dat hun voetballers het beter doen, deze komende, helse zomer. Want dat wordt-ie, die zomer.

De reportage die Arthur van Amerongen en Teun Voeten vorig jaar in HP/De Tijd schreven over de problemen in de Brusselse wijk Sint-Jans-Molenbeek, leest u hier.