Spring naar de content

Badkleding pas je in je eigen slaapkamer. Met je éigen spiegel. (En een gin-tonic)

Wekelijks neemt HP/De Tijd de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Alexandra Besuijen

CADZAND - Vrijwilligers schonen Noordzeekust op. ANP JERRY LAMPEN

Zomerklaar me r**t!
Misschien moet je wel een Victoria’s Secret-model zijn om enig plezier te beleven aan het kopen van een nieuwe bikini. Voor de meeste vrouwen is het een ramp. Niet alleen omdat de nieuwe collectie eind maart al in de rekken hangt – waar voorheen de warme mutsen hingen – het buiten tien graden is en je je dus uit tig lagen kleding moet pellen in dat veel te kleine pashokje met dat veel te smalle gordijn. En dan sta je daar. Met je grote witte hemaslip die onder je bikinibroekje uitpiept – dat moet, want hygiënisch – in dat vre-se-lij-ke licht. Met drie spiegels, zodat zelfs je dikke kont niet aan het zicht onttrokken is. En je had weer niet goed opgelet, dus je bent nog niet, zoals de damesbladen het noemen, ‘zomerklaar’. Te dik, te wit, te putjes. Dan wurm je je ontgoocheld weer in trui en jas, hangt de hele bups weer terug op het rek en hobbelt met twee troosttompoezen terug naar je warme gezellige huis. En laat dat nou net de perfecte plek zijn om je badpakken te passen? Gewoon bestellen in drie maten en vijf kleuren. Bij Victoria, de Wehkamp of zelfs de Hema. In je eigen slaapkamer met je eigen spiegel. Met een muziekje erbij en een gin-tonic. En heb je eenmaal je perfecte zwemniemendalletje gevonden, komt dat zomerklaar ook wel. Aan het strand maakt het sowieso niks uit. Dat mens twee handdoeken verderop ziet er altijd erger uit dan jij. Moet je die kont zien!

P3490787
Foto: Flickr | Franklin Heijnen

Moeshausse
De moestuinactie van Albert Heijn was vorig jaar een daverend succes. Zo daverend, dat bij sommige winkels een moestuintjesinwerpzuil (fijn scrabblewoord!) was neergezet voor de scholen in de buurt, zodat je je niet steeds door een haag bedelende kinderen hoefde te worstelen. 44 miljoen potjes vonden hun weg naar de vensterbank – heel wat meer overigens dat dat er uiteindelijk in de tuin en op het bord belandden. Want dat moestuinieren is zo makkelijk nog niet. In het begin wil je die ontkiemende plantjes het liefst omhoog kíjken, maar als die zorgvuldig gekoesterde sprietjes uiteindelijk slechts een handje mottige wortels en een wormstekige komkommer opleveren, is de lol er snel vanaf.
Dat heeft AH er niet van weerhouden om dit jaar door te gaan met de actie, maar ze doen nu wel een beetje meer: op de website Eerste hulp bij moestuinieren vind je een groeikalender, talloze tips en een wekelijks moestuinjournaal. Verder zijn er ruilbeurzen – terwijl een zakje zaad bij, ik roep maar wat, de Aldi niet meer dan een paar dubbeltjes kost, maar goed – en moestuintjesapps. En er was zelfs een moestuintjesboef, maar die is inmiddels door de veldwachter in de kraag gevat.

zout_hpZout op je huid
Vroeger had je strandkolonies voor bleekneusjes en kinkhoestlijders. Elke dag drie bekers volle melk en een flinke dosis frisse zeelucht – daar knapten ze van op! Nog steeds niks mis met een goede strandwandeling, maar als je echt baat wilt hebben van de zoute lucht, kun je tegenwoordig terecht bij de halokliniek of de zouttherapeut. Daar neem je plaats in een ‘zoutgrot’ waar in de lucht rondzwevende zoutdeeltjes je longen zuiveren en ook nog eens helpen tegen exceem en andere nare huidklachten. Ik krijg er een heel klein beetje de associatie met de neutronenkorrels voor het gazon van Jacobse en Van Es, maar uit diverse wetenschappelijke publicaties blijkt dat er wel degelijk verbetering optreedt bij long- en huidklachten. En je schijnt er een glanzend velletje aan over te houden. En dat is natuurlijk nooit weg.

cherso_hpOp de bonnefooi
Er zijn mensen (ik) die voordat ze met vakantie gaan ellenlange lijstjes maken van dingen die ze mee moeten nemen, die ze willen doen en mensen die ze een ansichtkaart willen sturen. Bij wijze van, want kaarten sturen doet helaas niemand meer. Maar dit terzijde. Voor zulke mensen is de zogenaamde verrassingsvakantie helemaal niks. Pas op het vliegveld horen waar je naartoe gaat – yiek! Eng! Of….valt het toch wel mee? Bij reisorganisatie Srprs.me weet je weliswaar vantevoren niet precies waar je naartoe gaat, je kunt wel een thema kiezen. Zon bijvoorbeeld, of adventure, citytrip en zelfs ‘broke’. En je kan ook nog eens aangeven waar je absoluut níet naartoe wilt. Je zal verdorie toch op Chersonissos belanden!
Vorig jaar waren dit soort reizen al een redelijk succes en volgens trendwatcher Adjiedj Bakas zijn verrassingsvakantie hét dingetje van 2016. Je moet er het type voor zijn, maar dan is het vast ontzettend leuk. Het enige lastige lijkt me het inpakken van je koffer als je niet weet waar je naartoe gaat. Zit je daar in je bikini met je zomerklare kont. In Noord-Alaska.