Dit prachtige sprookje over Afghanistan kwam met het nodige gevaar tot stand
Deze keer in de bioscoop: een dromerige film uit het oorlogsgebied Afghanistan, een sensuele remake van La Piscine en het communistische gevaar in Hollywood.
The Land of the Enlightened (*****)
Een land in puin tonen alsof het onderdeel uitmaakt van een sprookjesverhaal: dat lukt alleen de echte kunstenaar, in dit geval de 33-jarige Gentenaar Pieter-Jan De Pue, fotograaf en documentairemaker. Zijn nieuwste documentaire The Land of the Enlightened – al bevindt de film zich op de grens tussen feit en fictie – toont de platte werkelijkheid door middel van poëzie, lyriek, humor en mystiek. Pure cinema, zoals ook de gelauwerde documentaire Those Who Feel The Fire Burning.
The Land of the Enlightened begint met het beeld van een radio in een wat sjofele omgeving waar de stem van president Obama uit spreekt. Twee kinderen staan te luisteren. Dan volgt er een verhaal over God, verteld door een Afghaanse man. Het doet aan als een oerlegende, alsof Afghanistan voor onze ogen tot leven wordt gewekt. Tot de voordracht bruut wordt onderbroken door het lawaai van Amerikaanse legerhelikopters. We zien een groep jonge criminelen door het hooggebergte trekken, op zoek naar een karavaan om opium en wapens aan te verhandelen. Met dezelfde energie onderhandelt een groep Amerikaanse militairen met dorpelingen over hoe ze zich moeten gedragen. De documentaire komt een aantal scènes tot volle wasdom in een komische scène waarin een schaap moet worden geslacht, en een dromerige scène waarin de oorsprong van verlicht Afghanistan wordt verteld.
De Pue heeft een fascinerende vorm gevonden, een cinematografisch hoogstandje, zeker. Vooral als je je bedenkt met hoeveel moeite en veiligheidsgevaar de film tot stand is gekomen. Een meesterwerk.
A Bigger Splash (***)
Het is niet de eerste keer dat de zinderende klassieker La Piscine (1969) van Jacques Derays een remake krijgt. In 2003 maakte Francois Ozon het geslaagde Swimming Pool. Ditmaal waagt de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino zich aan een eigen interpretatie. Hij maakte in 2009 grote indruk met het familiedrama Io Sono l’Amore, met Tilda Swinton in de hoofdrol.
Ook in A Bigger Splash heeft Swinton de hoofdrol, als zangeres die haar stem kwijt is en tot rust komt in een luxe villa met zwembad, op een broeierig eiland. Net als het leuk begint te worden met een adonis gespeeld door Matthias Schoenaerts, komt haar ex-vriend en voormalige producer Harry langs (Ralph Fiennes) met zijn wat verveelde dochter Penelope (Dakota Johnson).
Er ontstaan spanningen tussen de vier, het zwembad speelt daarbij een cruciale rol. Maar om tot dat moment te komen, moeten we eerst een hoop landerigheid doorstaan. De flauwe humor van Fiennes, die zijn rol behoorlijk uitsmeert, is soms wat teveel. Swinton zet, zonder veel tekst, een uitstekende rol neer en vormt een geloofwaardig koppel met Schoenaerts. Regisseur Guadagnino weet met een onrustig bewegende camera en met vreemde beeldovergangen een haast onwerkelijke sfeer neer te zetten. De popmuziek past daar perfect bij en Fiennes die op een vuilnisbak drumt en vervolgens sensueel meedanst met de Rolling Stones, is onbetaalbaar.
Trumbo (***)
De politieke tweedeling van Amerika is niets nieuws. De tweestrijd Trump-Sanders staat symbool voor de enorme polarisatie in het land, maar uniek is die zeker niet. In de periode na de Tweede Wereldoorlog ontstond er een ware heksenjacht op communisten; het decor voor Trumbo.
Het is de tijd van de Koude Oorlog. De succesvolle scenarioschrijver Dalton Trumbo (een mooie rol van Bryan Cranston, bekend van Breaking Bad) moet eraan geloven. Hij wordt persona non grata en kan alleen blijven werken onder een pseudoniem. Zijn grootste vijand, de gevreesde gossip-columnist Hedda Hopper (Helen Mirren), haat alles wat links is. Het verhaal wordt vrij wuft verteld, waarbij de cast duidelijk beter is dan de teksten waar ze het mee moet doen. Het tijdbeeld dat regisseur Jay Roach met Trumbo geeft, is interessant en geeft genoeg stof tot nadenken over de huidige Amerikaanse politiek.
