De biografie van Lionel Messi begint wel erg saai te worden
Hij zit in een ongelooflijke dip, maar dat zie je niet aan hem af. Net als in succesvolle periodes wandelt hij wat en probeert hij eens wat – alleen mislukt er nu heel veel. Oké, Lionel Messi lacht minder vaak en zijn blik gaat vaker naar de grond. Voor de rest zou je zeggen dat er niets aan de hand is. Zo was het ook deze week tegen Atlético Madrid: in zijn vijfde opeenvolgende wedstrijd voor Barcelona waarin hij niet tot scoren kwam én geen assist gaf — een record — zette Messi de in zichzelf gekeerde voetballer neer zoals de wereld hem alweer zo lang kent.
Op deze manier begint de biografie van Lionel Messi een wel erg saai boek te worden. De kleine dribbelaar maakte in het met 2-0 verloren Champions Leagueduel geen ruzie, hij protesteerde niet, probeerde op geen enkele manier iets te forceren. Van de waarschijnlijk beste voetballer aller tijden zou je meer verwachten. Van Johan Cruijff tot Franz Beckenbauer, van Michel Platini tot, ja, zelfs tot Cristiano Ronaldo ben je gewend dat de beste speler een crisis probeert af te wenden door iets opvallends te doen. Om zijn team te begeesteren of gewoon uit botte ergernis dat niets lukt. Messi is anders. Bijna lethargisch passt hij (verkeerd), passeert hij (niet) en schiet op (naast of over) het doel. Net zo lang tot het wel lukt.
Hij leek zich dinsdag zelfs niet extra in te spannen. Toch een raar gezicht in zo’n belangrijk duel. De enige keer dat Messi nadrukkelijk zijn verantwoordelijkheid nam, was toen hij vlak voor tijd in Estadio Vicente Calderon een vrije trap opeiste bij de zestienmeterlijn van Atlético. De bal ging net over. De bal had er ín gemoeten: dan had alles zich misschien ten goede gekeerd. Op een andere, niet-voetballende manier zal het bij de Argentijn niet lukken.
Straks in juni wordt hij 29. Het lijkt er niet meer in te zitten.
Wat we zien is wat we krijgen: een meesterlijke en vliegensvlugge schepper van passeeracties en goals. Een bedwelmend linkervoetje. De extra laag van de persoonlijkheid met een P, de Zlatan-laag zeg maar, zullen we vermoedelijk bij anderen moeten zoeken. Ex-assistent-trainer Henk ten Cate vertelde eens dat Messi op zijn achttiende de kleedkamer aan gort sloeg toen hij niet werd opgesteld. Diep van binnen moet er dus een vulkaantje in hem zitten. Blijft de deksel op de put, dan zal de beste speler ooit zeker niet de geschiedenis in gaan als de boeiendste ooit.
