Ik eis een staatsgreep!
Laatst schreef iemand: ‘Jij hebt de ballen verstand van Nederland omdat je er al heel lang niet meer woont. Je hebt dus geen enkel recht om je in onze discussies te mengen. Bek houden dus, Van Amerongen. Ga maar lekker rukken in je gore hangmat in die achterlijke Alarve.’
Toen brak mijn klomp! Rukken in de hangmat is hartstikke onhandig, temeer omdat mijn honden er vaak in proberen te klauteren en die hebben nogal scherpe nagels. Met een aan flarden gereten pielemuis de EHBO-post in mijn schattige gehucht binnen strompelen: ziet u het voor u?
‘Ja ja Dom Arturo’, bromt die dikke verpleegster dan (onderwijl de restjes bacalhau uit haar baard vissend), geef die arme beessies maar de schuld. Ik denk eerder dat u wederom op een wasteland-partijtje in Albufeira was. Zullen we ook meteen de anus even visiteren voor de zekerheid?’
De hierboven aangehaalde meneer worstelt vermoedelijk met een querulantenneurose of is erotomaan, en dat is nog veel erger. Wat nou godverdomme dat ik geen mening mag hebben over de debilisering van Nederland.
Ik lees net dat DENK (de mohammedaanse versie van de Jostiband maar dan a-muzikaal) het examen Nederlands wil afschaffen op middelbare scholen. De teksten zijn te kwetsend voor de achterban en bovendien onbegrijpelijk. Oké, ik snap ook wel dat je niks aan hermeneutiek hebt als je voor je pa döner kebab van zwijn moet insmeren met lamssmaakkruiden maar ik vind dat je je moet aanpassen aan je gastland, ongeacht hoe intellectueel uitgedaagd je ook bent en uit welk slijk van de bijzonder ondiepe genenpool je ook bent getrokken door de Hemelse Kleier.
Ik ging in Zuid-Amerika toch ook niet brullen dat iedereen Nederlands moest leren om mij te kunnen communiceren? In Latijns-Amerika wonen circa 5 miljoen moslims, vaak van Levantijnse origine, en die werken keihard en zitten hun gastheren niet de hele dag te schofferen. Bovendien stellen ze ook geen belachelijke eisen, zoals de clowns van DENK.
Waar ik ook woonde (Libanon, Israël, Brazilië, Paraguay en Portugal), ik paste mij aan. Ik leerde de taal en hield enigszins rekening met de heersende normen & waarden. Tenzij ik natuurlijk hartstikke dronken was, want dan ging ik gewoon streaken voor de Klaagmuur of door de Hezbollah-wijk in Beiroet.
Dom dommer domst, dat is Nederland. Een dumbocratie. De nieuwe helden zijn visagisten, kappers, deejays, beroepscriminelen, voetbalvrouwen, socialites en andere gouddelfsters. Zij beschouwen Twan Huys en Peter R. de Vries als intellectuelen. Enfin, het dieptepunt is bereikt nu de omhooggevallen nagelstyliste Sylvana Simons (naar eigen zeggen de Nederlandse Malcolm X) het boegbeeld is geworden van de islamofascisten van DENK. Overigens is er nog geen enkele reactie van Quinsy Gario. Ik vind dat verontrustend. Op zijn website is het verdacht stil. En wat hij heeft hij met die 50 mille gedaan die hij bij elkaar bedelde via crowdfunding? Dat programma is er nooit gekomen maar dit terzijde.
Even het spuug van mijn scherm halen hoor, ik ben best woedend. En ik was al zo boos geworden omdat die querulant vindt dat ik me, als expat, niet mag bemoeien met Nederland.
Als manische cybernaut spook ik 24 uur per dag door virtueel Nederland. Ik hou alles bij en tussen neus en lippen en het pornosurfen door, duid ik de boel ook nog even voor de simpelen van geest. Juist de fysieke afstand tot het moederland is een zegen voor de kritische geest. Zodra ik namelijk de laptop dichtklap, zit ik in het paradijs. Gisteren bijvoorbeeld lag ik in mijn reetveter en met een caipirinha-infuus op het hagelwitte strand van de Beach Bar in Vale do Lobo. Ja, hoor ik u zeggen, wij kunnen wij ook gewoon naar strandtent Peukie in Scheveningen hoor, doe maar niet zo interessant. Nou, antwoord ik dan, zeker op die drie dagen met zon in augustus. En 20 euri schokken voor een vingerhoedje mierzoete rosé en de enige BN’er die je daar ziet is Henk Bres. In Valo do Lobo zie ik bijna dagelijks Ronaldo, als-ie tenminste niet aan het olieworstelen is met Badr Hari.
Empathisch als ik ben, verdiep ik mij nu in de zieleroerselen van mijn stalker die volgens mij lijdt aan het syndroom van Clérambault. Bij dat soort waan gelooft de patiënt dat iemand van een hogere sociale status (proest) heimelijk verliefd op hem of haar is. De gelovige ziet ook steeds geheime tekens in teksten (in mijn geval mijn extreem cryptografische Volkskrant-columns) van zijn objet du désir. Om hem te sarren, schreef ik dat ik hoop dat er spoedig een staatsgreep komt. Heerlijk lijkt mij dat, ratelende tanks op het Binnenhof, gierende straaljagers over Den Haag. Het leger maakt een einde aan de dumbocratie en voert een aristocratie in, of desnoods een zakenkabinet. Ik wil wel minister van Binnenlandse Veiligheid worden want ik heb hele sprankelende ideetjes.
Hoe het ook zij: afgelopen woensdagnacht draaide ik Ik ruk nu op je foto, van Kees Aardbei, helemaal wappie en toen kreeg ik onmiddellijk een hysterische reactie van mijn stalker die bijna gillend schreef dat dit echt het bewijs was dat ik van hem hield. Nou ja! Het is allemaal de kift, zou mijn moesje zaliger zeggen.
Goed, genoeg schitterend geouwehoer waar Allahs zegen op rust en over tot de waan van de dag.
