Op bezoek bij de koffiejuffrouw van Co
De geschiedenis laat zich het best vertellen door hen die er deel van uitmaakten. De makers van Andere Tijden, en het sportieve broertje van het NTR-programma (met de weinig creatieve maar wel zo herkenbare titel Andere Tijden Sport), zijn meesters in het achterhalen van die verhalen. En van details die helpen de historie tot leven te brengen.
Zondagavond werd op NPO 1 de tweede aflevering uitgezonden van de (negende alweer) zomerserie van Andere Tijden Sport. Vanaf het veld van het Olympisch Stadion kondigde presentator Tom Egbers aan dat de uitzending zou verhalen over de opkomst van Willem II onder leiding van Co Adriaanse, ze haalden zelfs de Champions League. Een ongekende prestatie, die slechts diende als haakje om de werkwijze van de extraverte coach uitgebreid door te nemen. De streken van Koning Co, die ook wel een Tiran in Tilburg werd genoemd.
Adriaanse zette een hek om het trainingsveld om supporters uit zijn nek te houden, spelers moesten voortaan achteruit inparkeren, de oorbellen moesten uit, er werd gezamenlijk gegeten op teken van de coach, de trainingen waren zwaar en de straffen na verlies nog veel zwaarder. Met een glimlach vertelden oud-spelers Bert Konterman, Marco Heering, Arno Arts en Mariano Bombarda de anekdotes. Ja, het was zwaar en soms wat vreemd, maar ze keken op hetzelfde moment terug op de beste seizoenen uit hun loopbaan. Daar was Koning Co verantwoordelijk voor geweest.
De andere (en leukste) kant van verhaal kwam uit een donker Brabants huisje, met aan de muur een plankje met pijpen waar de de tekst ‘rookt nog eentje, zijt tevreden, zoo zult gij zeker lange leven’ in gegraveerd stond. In dat huisje kreeg de koffiejuffrouw van Willem II – net als het polletje van Hans van Breukelen, de meeuw van Eddie Treijtel en de karatetrap van Louis van Gaal onderdeel van het cultureel voetbalerfgoed – na jaren een gezicht.
Vanaf haar bank vertelde Willeke Peijen over wat Egbers in zijn voice-over Adriaanses meest draconische maatregel had genoemd. De coach had haar laten ontslaan, en dat terwijl ze al sinds mensenheugenis het spelershome van de club beheerde. Ze had nog steeds geen idee waarom ze de laan uit was gestuurd. Natuurlijk rookte ze op haar werkplek, maar dat deed iedereen toen nog, er was nog geen rookverbod. Andere tijden, grinnikte ze samen met haar interviewer.
Waarom moest ze er dan uit? Willeke wilde haar lievelingetje Jack de Gier beschermen, wisten Konterman en Heering. Elke keer als Adriaanse voor een kop koffie kwam kreeg hij van Wil de wind van voren. Dan begon ze over Jack, dat de trainer hem moest opstellen. Niets van waar, volgens de hoofdrolspeler. Met de opstelling had Willeke zich nooit bemoeid. Hooguit had ze een keer terloops gevraagd waarom iemand er niet instond, meer niet.
Adriaanse had het anders ervaren, vertelde hij aan de verslaggever. Elke keer als hij iets van Willeke nodig had, een lunchpakketje bijvoorbeeld, gaf ze geen gehoor aan zijn vraag. De broodjes ontbraken helemaal of er zat iets vies op de broodjes. Pesterijtjes? Misschien, maar het kon natuurlijk niet de trainer is het uithangbord van de club.
En dus moest Willeke weg van de Tiran van Tilburg. Toen ze het hoorde, ‘hoefde het van haar niet meer’. Ze had haar auto bijna ergens ‘tegenaan laten klappen’, maar gelukkig was haar verstand weer ‘op nul gekomen’.
De inkt van de geschiedenis mocht dan al droog zijn, Andere Tijden Sport wist de zinnen prachtig te herformuleren.
De aflevering Andere Tijden Sport: Co Adriaanse & Het wonder van Tilburg kijkt u hier terug.
