Rarewijvenhobby: de objectificering van vaders in Disneyland
Wekelijks neemt HP/De Tijd de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep.
Rarewijvenhobby
Er waait weer een nieuwe hype door Instagram en dit keer heeft het niks met de billen van Kim Kardashian te maken. Dat is an sich een goede zaak natuurlijk, maar #DILFSOFDISNEYLAND is echt fokking verkeerd. Een DILF is de mannelijke tegenhanger van de MILF: Mommy I Like to Fuck (niet te verwarren met Mummy I Like To Fuck, want dat wordt een beetje ingewikkeld 😂) – een lekkere vader dus waarmee je van bil zou willen. Hou me ten goede: ik zie graag foto’s van prettige ogende heren en die mogen best jonger en schaars gekleder zijn dan de heren op wie ik in het echie val. Zoals ik ook geniet van plaatjes van schoenen die ik toch nooit kan betalen. Maar dat hele DILF-gedoe gaat te ver. Foto’s maken van nietsvermoedende vaders met hun kindjes in een pretpark en die vervolgens op internet gooien met een geile hashtag is ronduit creepy. Als je het met vrouwen zou doen, zou iedereen er – terecht – schande van spreken, maar mannen mogen we opeens objectificeren? Kom op zeg! Sommige vaders hebben duidelijk geposeerd voor de fotografe, maar of ze wisten wat er met hun foto gebeurt, betwijfel ik. Sommige weten van hun gezond niet af, terwijl anderen ronduit geïrriteerd zijn, zoals deze vader met zijn gehandicapte (!) kind. Rare wijven, stop met denken dat je emanciperend bezig bent en zoek zelf een vriendje. Of een hobby. Pfffffff….
Sokzorgen
Hahaha! De wereld staat in brand, maar toch blijven kleine huishoudelijke irritaties ons niet bespaard. De schaar die niet in het keukenlaatje ligt, je sleutels die je altijd kwijt bent, de kat die zijn haarballen uitkotst onderaan de trap waar jij ‘s ochtends met een slaperige hoofd vanaf komt en niet te vergeten de sokken die je in de was kwijtraakt. Onderzoek heeft uitgewezen dat we gemiddeld 1.3 sok per maand kwijtraken – dat zijn er vijftien per jaar! ‘Opgegeten door het eenbenige sokkenmonstertje’ noemden wij dat thuis en voorlopig is dat nog de meest voor de hand liggende verklaring ook. Een Canadees bedrijf zag een gat in de sokkenmarkt en presenteert Flyte Socks: sokken die niet per twee, maar per drie stuks worden verkocht. Natuurlijk kan je ook op de markt zo’n kiloverpakking witte badstof sokken halen voor bijna niks, maar dan zit je daarmee opgescheept. Witte. Badstof. Sokken. Ook niet echt fijn. Flyte Socks zijn gemaakt van bamboevezel – zacht en slijtvast. Ze zijn nogal heftig gedessineerd, maar dat schijnt helemaal het dingetje van nu te zijn. Sokkenmonster, eat your heart out!
Help mèh
De geit is een fijne functionaris. Even afgezien van het hele zuivel- en vleesgebeuren – waar je je bedenkingen tegen kunt hebben – maar ik bedoel: die aanbiddelijke sik! Die grappige bokkensprongen, die acrobatische klimpartijen! Wie houdt er nou niet van een geit? En het fijne is: geiten houden ook van mensen. Onderzoekers van de Queen Mary University in Londen publiceerden onlangs een rapport waarin ze tot de conclusie kwamen dat geiten zich in sommige opzichten net zo gedragen als honden of zelfs kinderen. Geef een geit bijvoorbeeld een moeilijk te openen doos met daarin wat lekkers. Ze zullen er een beetje mee rammelen of pielen, maar kijken dan al snel net als een hond of een kind naar hun menselijke begeleider: help mèh. Wolven daarentegen negeren bij eenzelfde proef de mens volkomen en gaan net zo lang door totdat ze de doos zelf open hebben. Hoewel de geit als gedomesticeerd productiedier wordt beschouwd en niet als gezelschapsdier, blijken ze wel degelijk een relatie aan te kunnen gaan met mensen. En nee, dan bedoel ik geen geitenneukers uiteraard. Alles in het nette. Zoals wandelingetjes maken of glijbaantje spelen. Die hoefjes! Die grappige gezichtjes! Die leuke geluidjes! Zucht…. En hier is nog een leuk geitenfilmpje. Dan ga ik even naar de geitenwinkel.
