Comic Sans- en wittelegginghaat: kan het wat origineler?
class="p1">Toen ik laatst voor het stoplicht stond te wachten, kwam er van links een tevreden stel op een ligtandem voorbij. Dat is de stalen lustbaby van de ligfiets en de tandem, die samen met de vouwfiets en de bakfiets het ereschavot voor meest gehate mensaangedreven voertuigen bezetten. Dubbel fout dus.
De vouwfiets (schuldig!) en de bakfiets staan natuurlijk onvoorstelbaar in de weg, maar waarom ook de ligfiets en de tandem het moeten ontgelden is me een raadsel. Mijn theorie is dat de bestuurders benijdenswaardig vergevorderd zijn in het proces van lak hebben aan alle imagolijers om zich heen. De associatie met identieke windjacks en kaas-leverworstplateaus nemen ze met alle liefde op de koop toe. Het stel verdween uit het zicht en ik bleef stikjaloers achter met mijn domme vouwfietsje.
Net als de beperkte lijst met complottheorieën die je kunt aanhangen (De overheid die chemische stoffen in de atmosfeer spuit om haar bevolking te onderwerpen: ja. Indische loopeenden die zich eeuwenlang dom hebben gehouden om op een onbewaakt moment de Benelux, Vaticaanstad en het hoofdkantoor van Google te bezetten: nee.) zijn er ook een aantal voorgebakken zaken die je zonder zelf na te denken kunt haten.
Na het omstreden thema ‘Hottentottententententoonstelling’ van vorig jaar, besloot Valtifest dit keer voor veilig te gaan met ‘On Fire’. Bezoekers worden opgeroepen om witte driekwartleggings in te zamelen en op te kopen bij budgetwinkels. Boe, witte leggings! Boe! Domme dingen! Op het terrein zal een verbrandingsoven zijn. “Burn legging, burn!” Ze worden overigens niet echt verbrand, maar na het festival ingeleverd bij een kledinginzamelpunt. Lekker efficiënt.
Ligfietsen en witte driekwartleggings staan in het rijtje goedgekeurde collectieve haatfenomenen: Crocs, kortpittige kapsels, drankjes in jampotten, voedsel op planken, hipsters in het algemeen, Comic Sans, Nickelback, Kane, Senseo, Bløf, sokken in sandalen en interieurspullen van Xenos met in sierlijke letters ‘Home’ erop. Dit zijn overigens geen dingen die mensen echt verschrikkelijk vinden.
Sinds we zelf cureren wat ons ter ore komt, moet je een wel heel masochistische persoonlijkheid hebben om Kane of Nickelback, ondanks je afschuw, in een ergerniswekkende frequentie te horen. Populaire haatfenomenen zijn slechts handige hulpmiddelen waar je je tegen af kunt zetten om je grootstedelijke identiteit vorm te geven, zonder dat je daarvoor smaak of fantasie hoeft te hebben. Witte leggings? Natuurlijk niet, ik ben een verfijnde, hoogopgeleide stedeling. Kane? Grappig feitje over mezelf: ik walg van de massa. Crocs? Hipsters? Ik ben een individu. Een unicum. Een enigma. Sneller dan de wind. En daarnaast ken ik mijn running gags.
Dit moeten we natuurlijk helemaal anders gaan doen. Daarom hier een paar suggesties voor leuke nieuwe dingen om te haten: tapirs, kokoswax, beddengoed, de kleur rood, de vroege Jan Smit, terracotta, driewielers, visolie en alle soorten schoenen. Leef je uit, de mogelijkheden zijn eindeloos.
(Voetnoot: er zullen minimaal zeven mensen zijn die Comic Sans echt noemenswaardig veel lelijker vinden dan Chalkboard, Curlz en Hobo. Jongens, als jullie dit toevallig lezen: jullie zijn écht uniek.)
