Spring naar de content

De islam is gebrandmerkt, maar niet door een boerkiniverbod

Deze zomer wandelde ik met een vriend over de Promenade des Anglais in Nice, tussen de azuurblauwe Middellandse Zee en een haag van luxehotels. Door een kardinale inschattingsfout parkeerden we de auto niet aan het einde van de zeven kilometer lange boulevard, maar het begin. Het was die dag fantastisch weer zodat het naastgelegen strand en de zee zwart zagen van, overwegend halfblote, mensen. Eén badgast in de vleselijke massa trok mijn aandacht: de badende vrouw in boerkini.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Kevin van Vliet

De boerkini, een islamitisch verantwoorde wetsuit, ligt spreekwoordelijk onder vuur in Frankrijk. (Qua kledingvoorschriften moet ik bij Frankrijk toch vaak denken aan de speedo’s waar mijn onzekere puberlijf in werd gedwongen, al is die kindonterende verordening van hygiënische aard.)

Op meerdere stranden aan de Côte d’Azur, zoals Cannes, kunt u uw boerkini of bad-nikaab deze zomer beter thuis laten. Vandaag zijn er al vier boerkiniboetes door de Franse zedenpolitie uitgedeeld. De religieuze dracht roept te veel negatieve associaties op met extremistisch islamisme, wat weer leidt tot onnodige verstoring van de openbare orde in mondain Frankrijk. Zo revolteerden wat Noord-Afrikaanse jongeren in Corsica nadat zij toeristen foto’s zagen maken van dames in boerkini. Wie weet wel hun bloedeigen moeders. Volgens een ooggetuige kwamen er bijlen en harpoenen aan te pas. Er werden ook drie auto’s in brand gestoken.

Toen ik eerder dit jaar met twee vriendinnen op een strand lag in het islamitische koninkrijk Jordanië, zullen er ook vast en zeker foto’s van ons zijn gemaakt. Ik droeg slechts een zwembroek, zij slechts T-shirts, een jurk en een lange broek. Vrijwel alle badgasten, vrouw en man, waren van top tot teen gekleed, met uitzondering van vijf tienerjongens in shorts die met kwallen overgooiden in de Rode Zee. En wij dus. Totaal onfatsoenlijk, zo kwalificeerde Lonely Planet onze badkledingkeuze impliciet. Alle Arabische neuzen waren dan ook onze kant op gericht en in het herengezelschap naast ons viel het woord ‘haram’ (onrein) meermaals. Voor ons waren dit echter geen redenen om een harpoen te huren bij de duikwinkel of andermans auto in brand te steken. Na geruime tijd pakten we onze spullen simpelweg en concludeerden we dat we voor een strandvakantie de verkeerde bestemming hadden gekozen. Bovendien hadden we een woestijnexcursie gereserveerd bij wat bedoeïenen, en het was nog wel even rijden.

Een aantal Franse moslims vindt het wettelijke verbod op een boerkini op openbare stranden en in waterparken stigmatiserend, discriminerend en een beperking van de vrijheid van godsdienst. Aan die twee laatstgenoemden heb ik weinig op te merken. Er wordt nu op stranden gediscrimineerd op basis van religieuze kleding en de godsdienstvrijheid is daarmee ingeperkt, omwille van de publieke orde. Gezien de context, in dat door islamitisch terrorisme geplaagde Frankrijk, kon de rechter geen gehoor geven aan het bezwaar van het Collectief tegen islamofobie in Frankrijk. Ik begrijp die rechter wel.

De grief van die Franse moslims die een treetje omlaag moeten op de sociale ladder begrijp ik ook. Wat ik echter niet begrijp, is hoe je – met de kennis van nu – zo een verbod ‘stigmatiserend’ kan noemen. De islam is inderdaad gebrandmerkt. En dit vooralsnog lokale verbod is daar niet de oorzaak van, maar het gevolg.

Afijn. We wandelden over de Côte d’Azur. Zo’n vijf kilometer voorbij de badende boerkinimevrouw in Nice, het einde van Promenade was in zicht, merkten mijn vriend en ik donkere vegen op in de grond onder onze voeten. Bloedsporen, door de zon in de cementen boulevard en het naastgelegen asfalt gebrand – alsof een of ander opperwezen met een in bloed gedoopt, gigantisch penseel de promenade als canvas had gebruikt. We passeerden patrouillerende gendarmes en marechaussees, en bereikten een verdorde bloemenhaag versierd met gesmolten waxinekaarsjes, pluche knuffeldieren en foto’s van lachende jonge mensen.

Een islamitische idioot die in een goederentruck op een feestvierende menigte in rijdt en 85 mannen, vrouwen en kinderen doodt – dat werkt stigmatiserend. En dat stigma is verdomde hardnekkig.

Onderwerpen