Ontmoet degenen die het Witte Huis niet zullen halen
Donald en Hillary trekken, volgens verschillende peilingen, alle aandacht naar zich toe tijdens de race naar het Witte Huis. Je zou haast vergeten dat er nog meer kandidaten zijn dan dit olijke duo.
Je zou ze bijna willen omschrijven als twee boksers, die klaarstaan in beide hoeken van de ring. Het licht dimt, de spots branden op het canvas. ‘And in the right corner, from Taos, New Mexico’, klinkt het enthousiast uit de speakers. Alleen waar is het publiek? Die zitten allemaal bij de andere ring, waar de zwaargewichten hun strijd, onder grote media-aandacht, uitvechten.
Deze metafoor is van toepassing op de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Waar Hillary Clinton en Donald Trump als ervaren politieke zwaargewichten met hun gigantische campagnebudgetten en controversiële uitspraken alle aandacht naar zich toe trekken, vechten verschillende collega’s op bijveldjes voor een plek in het Witte Huis. Vergelijk het met Jong PSV dat strijdt voor een plek in de Champions League. Niemand zal ernaar omkijken.
Laat ons een goedbedoelde poging doen de twee kandidaten die ook buffelen om president van de Verenigde Staten te worden. Beide kandidaten bevinden zich op geheel andere plekken op het politieke spectrum, maar staan samen voor een deel van de Amerikaanse kiezers die niets moeten hebben met Trump of Clinton. Ontmoet Gary ‘de wietpoliticus’ Johnson en Jill ‘de doktor’ Stein.
Libertarische conservatief
De laatste keer dat de 63 jaar oude Gary Johnson high was moet ergens dit voorjaar geweest zijn. Althans, als we zijn interview met het tijdschrift The New Yorker moeten geloven. Hij at toen met zijn verloofde Kate enkele Cheeba Chews, eetwaar met cannabis uit Colorado. Wie is die oude hippie, denkt u. Wel, dit is de presidentskandidaat van de Libertarische partij. Maar vergis u niet. Johnson is een conservatieve libertair. Over zijn drugsgebruik zegt hij in het interview: “Als president zal ik me er natuurlijk van weerhouden, maar ik denk niet dat je een president wilt die de rode telefoon (vroeger de hotline tussen Moskou en Washington, red.) dronken opneemt. Als het aan mij ligt, kun je dan beter stoned zijn. Maar dat is een andere discussie.”
Johnson heeft een lange politieke carrière achter de rug. Tussen 1995 en 2003 is hij gouverneur van de staat New Mexico. Door de lokale pers wordt hij omschreven als de ‘New Mexico Maverick’. Hij roept op tot volledige legalisatie van marihuana. Aan de andere kant verlaagt hij de inkomstenbelasting en maakt hij de staatsoverheid stukje bij beetje kleiner. Honderden ambtenaren verdwijnen tijdens zijn gouverneurschap. Het past allemaal in het libertarische plaatje van een zo’n klein mogelijke overheid. In zijn huidige race staat hij nog steeds voor legalisering van marihuana. In zijn ogen moet de drugsoorlog stoppen en het verbod op marihuana eindigen.
2016 could be the year when the two party hold on American elections falls apart — and it’s about time. You In? https://t.co/w06Da0WKD1
— Gov. Gary Johnson (@GovGaryJohnson) 14 augustus 2016
Dokter met groene ideologie
Hij zit in hetzelfde schuitje met een politicus uit een ander politiek spectrum: Jill Stein. De 66-jarige arts is verreweg de meest linkse van alle kandidaten en volgens vergelijkingssite Inside Gov is ze dat ook van alle kandidaten uit de voorverkiezingen. Ze is de gedroomde president van de Green Party en is niet bang om zichzelf in de vuurlinie te plaatsen. Tijdens de vorige verkiezingen werden Stein en haar toenmalige running mate Cheri Honkala gearresteerd nadat ze de zaal van het presidentiële debat in New York wilden binnenstormen. In de VS mogen politici van de kleinere partijen pas meedoen aan debatten als ze 15 procent van de stemmen krijgen in de peilingen. De groenen zaten daar niet aan en wilden toch gehoord worden.
We’re not just deciding what kind of world we want to live in – but whether we will have a habitable world to live on at all. 🌍
— Dr. Jill Stein (@DrJillStein) 21 augustus 2016
Stein staat naar eigen zeggen met haar ‘Power to the People Plan’ voor een diepe systeemverandering in de Amerikaanse politiek. Kapitalisme moet plaatsmaken voor een mensgerichte politiek dat de mensheid en vrede boven winst plaatst. Met de nadruk op het milieu. Ze riep dit weekend een ‘klimatologische noodtoestand’ uit. “Hiermee kunnen we direct reageren op de juiste manier,” vertelde ze. Zo wil ze een compleet verbod op het gebruik van fossiele brandstoffen instellen. Met haar aanpak weet ze veel van de jonge achterban van Bernie Sanders voor zich te winnen. Alleen is ze met slechts 6 procent ook nu uitgesloten van televisiedebatten. Johnson staat op 8 procent.
Doorslaggevend
Toch kunnen juist die onderbelichte kandidaten doorslaggevend zijn in de strijd tussen Trump en Clinton. Neem de presidentsverkiezingen van 1992 die grotendeels tussen Hillary’s man Bill en George H.W. Bush ging. Toch speelde een kandidaat van een derde partij een grote rol. Ross Perot, een excentrieke miljardair uit Texas, wist zoveel zendtijd te kopen dat hij de magische grens van 15 procent doorbrak en hij wel een plaats in de presidentiële debatten moest krijgen. Perot, in de race als onafhankelijke kandidaat, haalde bijna twintig miljoen (19 procent van alle) stemmen binnen. Bush achtte hem verantwoordelijk voor zijn verlies.
Zo’n vaart zal het bij de verkiezingen van dit jaar vooralsnog niet lopen. Daarvoor zijn de budgetten en de achterban van Johnson en Stein te klein. Het is wel interessant om te zien of Sanders fans automatisch naar Clinton gaan of voor Stein kiezen. Gebeurt dat, dan kunnen de Amerikaanse presidentsverkiezingen nog ongelofelijk spannend worden.
Foto: Flickr | Diego Cambiaso
