De oplossing voor het donorvraagstuk
class="p1">In navolging van België, Frankrijk, Zweden, Oostenrijk, Italië en Spanje werd deze week ook in Nederland een wet aangenomen die inhoudt dat iedereen potentieel orgaandonor is, tenzij er actief bezwaar tegen wordt gemaakt. Negen miljoen ongeregistreerde twijfelaars moeten straks, als de initiatiefwet van D66-kamerlid Pia Dijkstra tenminste ook door de Eerste Kamer komt, een handeling verrichten om hun organen en weefsels mee de kist in te kunnen nemen. Nu overlijden er nog honderdvijftig mensen per jaar door een tekort aan donoren.
Actief bezwaar maken klinkt overigens een stuk arbeidsintensiever dan het is. Je kunt je donorschap in principe intrekken terwijl je in de foetushouding op de bank ligt met één hand in je broek, biertje erbij om die gekoesterde lever van je te vertroetelen, saffie voor je dierbare longen. Je hoeft alleen even in te loggen met DigiD, een hokje aan te vinken en klaar ben je. Paar minuutjes van je leven. Of, laten we heel eerlijk zijn over het gebruiksgemak van DigiD, na drie keer een verkeerd wachtwoord ingevoerd te hebben moet je uit veiligheidsoverwegingen een kwartier wachten voor je het opnieuw kunt proberen. Een formulier invullen en opsturen met de post mag trouwens ook. Maar aangezien één orgaandonor tot wel acht levens kan redden, kun je ook gewoon een rondje gaan fietsen en je neerleggen bij je opgedrongen donorschap.
Hoewel de in beginsel sympathieke wet een aantal haken en ogen heeft, werd er nogal theatraal op gereageerd. In de twee dagen na de stemming trokken 4495 donoren hun donorschap weer in. De barricades op! Dat zal al die mensen met nierfalen leren. Iemand liet weten alleen nog aan niet-moslims te willen doneren, want waarom zou je een kans om je vreemdelingenhaat te ventileren onbenut laten? Anderen beweenden hun lichamen die waren verworden tot ‘een zak met organen’ waar ‘de staat’ in zou komen ‘grabbelen’.
Ik zag het al helemaal voor me. Pia Dijkstra die manisch lachend onze levers en bange harten aan een lange ketting rijgt als ware het een pindasnoer voor de vogeltjes, terwijl ze uit volle borst een medley van You Made Me The Thief Of Your Heart (Sinéad O’Connor), Give A Lonely Heart A Home (Faron Young) en I’ll Bite Your Face Off (Alice Cooper) zingt. Alexander Pechtold maakt ondertussen voor een weeshuis aan haggis van geconfisqueerde longen en levers terwijl hij onder doedelzakbegeleiding Robert Burns’ achttiende-eeuwse ode aan de Schotse ingewandenpudding reciteert:
‘Het mes wordt vakkundig afgeveegd,
En snijdt je gemakkelijk in stukken,
Je vochtige woeste ingewanden worden blootgelegd,
Als een gegraven sloot.
En dan: O wat een geweldig gezicht
Warmdampend en kostelijk!’
Kostelijk inderdaad. Maar omdat ik, zelf donor in hart en nieren, ook de kwaadste niet ben, bedacht ik een compromis. Alle ongeregistreerde Nederlanders moeten uiterlijk de eerstvolgende keer dat ze hun paspoort komen verlengen kiezen of ze wel of geen orgaandonor willen zijn. Over tien jaar is iedereen dan opgenomen in het register terwijl we baas over eigen lichaam zijn gebleven. Briljant idee, als je het mij vraagt. Hollandse vlaggetjes met leverworst om het te vieren.
