Politie of poortwachter? De internationale rol van Amerika verklaard
Tijdens verschillende perioden in de wereldgeschiedenis namen de Verenigde Staten geregeld een andere internationale rol op zich. Die van ‘politie-agent’ van de wereld bijvoorbeeld, die ervoor zorgt dat iedereen zijn plek kent en optreedt wanneer dat nodig is. Weer op andere momenten koos het land ervoor om de eigen poortwachter te zijn, zich niet druk makend om de rest van de wereld behalve als het direct van invloed is op de Verenigde Staten.
En deze twee uitersten zijn zelden zo duidelijk zichtbaar geweest als in de huidige race om het presidentschap, zo redeneert Anders Fogh Rasmussen, de voormalige secretaris-generaal van de NAVO in zijn nieuwe boek The Will to lead. Waar Trump de rol van gatekeeper op zich wil nemen, wil Hillary volgens Rasmussen juist de rol van politieagent blijven spelen, en landen op de vingers tikken die de internationale regels omtrent oorlogsvoering aan hun laars lappen. Een voorbeeld van het verschil in dit beleid is de oorlog in Syrië en het verschil in houding ten opzichte van het regime van president Assad.
Volgens Trump is Assad weliswaar een vijand, maar bestrijdt het regime wel de dreiging van IS, waardoor hij het niet nodig vindt om Assad (en de Russen die aan zijn zijde strijden) te hinderen met een no-fly zone. Clinton is echter wel een groot voorstander van deze no-fly zone en ziet het regime van Assad als een antwoord tegen de Russische agressie in de regio.
Politieman of poortwachter? Volgens Rasmussen is het een luxueuze positie waarin de Amerikanen zich bevinden, en speelt hun geografische positie een grote rol bij het bepalen van hun buitenlandbeleid. “De Verenigde Staten heeft een enorme populatie en enorm veel land, is aan weerszijden begrenst door oceaan en aan de noord en zuidzijde heeft het buren (Canada en Mexico) waarmee het een goede relatie heeft. Deze geprivilegieerde positie zorgde er op verschillende momenten in de geschiedenis voor dat de Amerikanen tussen de twee verschillende rollen konden switchen.”
Door de unieke geografische positie van het enorme land kan het zich het dus veroorloven om zo nu en dan haar beleid rigoureus aan te passen. Andere, kleinere landen, die meer te vrezen hebben van hun buurlanden, kunnen dat niet en zullen zich vaker moeten schikken naar de nukken van de rest van de wereld. Het is nog even wachten voordat we zien welke van de twee als winnaar uit de bus komt: de poortwachter of de politieagent.
