Spring naar de content

Terugkijken: ‘boze’ Jacques Monasch versus Femke en Xander

Lodewijk Asscher kandideert zich als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid, en ook Kamerlid Jacques Monasch maakte gisteren die ambitie kenbaar, hoewel Monasch eerder nog riep klaar te zijn met zijn partij. Voormalig GroenLinks-leider Femke Halsema en politiek verslaggever Xander van der Wulp kwamen Monasch het vuur aan de schenen leggen in Pauw.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: De Redactie

Monasch is ontevreden met de gang van zaken bij de PvdA, waarin met dedain zou worden neergekeken op de nieuwe arbeidersklasse, en waar matchfixing zou plaatsvinden. Femke Halsema zag een boze blanke man zitten. ‘Maar geen arbeidersklasse.’ Ook Xander van der Wulp vond het maar een boos verhaal.

“Vind je dat je partij de arbeidersklasse verraden heeft?” vraagt Halsema Monasch.
“Er wordt met dedain over mensen gesproken,” herhaalt Monasch.
“Het is mijn partij niet, maar ik krijg toch het verlangen het te verdedigen,” vervolgt Halsema. “Ik heb bijvoorbeeld Diederik Samsom en Lodewijk Asscher echt niet met dedain over de mensen in Oranje horen spreken. (-) Kun je voorbeelden noemen want anders beschadig je je eigen partij.”
Monasch vertelt: “Het zijn hoogleraren, het zijn columnisten, het zijn linkse politici, je ziet het ook bij de discussie rond de Brexit: de mensen begrijpen het niet, ze zijn laagopgeleid, het zijn xenofoben, en je moet serieus luisteren naar wat die mensen drijft en dan zie je dat het grootste gedeelte daar oprechte zorgen over heeft.”

Zit je dan nog wel bij de goeie partij, vraagt Jeroen Pauw.
“Ja.”
“Een paar maanden geleden zei je nog dat je klaar was met de PvdA, dat je niet op de lijst wilde,” merkt Xander van der Wulp op.
“Dat klopt,” biecht Monasch op. Sinds de uitspraak ‘de partij is verwaarloosd’ moest hij zijn antwoord echter herzien.

“Hij wint niet?” vraagt Pauw dan aan Van der Wulp.
“Nee, hij is niet de grootste kanshebber. En dat komt door dat negatieve,” antwoord Van der Wulp. Maar, zo moest hij erkennen: hij gaat er wel met een gestrekt been in, en dat belooft wat.