Nog even en de onderbuik regeert
Voor een boek waaraan ik momenteel werk was ik de afgelopen weken regelmatig in Almelo. Daar diende de strafzaak tegen de familie Visser – Ger sr., zijn vrouw Patricia, zoon Ger jr. en dochter Kristel. Visser is de voormalig directeur en eigenaar van Eurocommerce, de grootste kantorenbouwer van Nederland die in 2012 bankroet ging. Hij en zijn gezinsleden staan terecht wegens onder meer faillissementsfraude.
Maandag was de dag van het slotwoord. Een emotionele bijeenkomst. Dochter Kristel vertelde onder meer hoe iemand afgelopen weekend midden in de nacht zijn auto voor de huizen van de Vissers – ze wonen in dezelfde straat, naast en tegenover elkaar – had geparkeerd, met de ramen open al schreeuwend (“Vissers jullie gaan eraan met jullie Ferrari’s!”) het nummer Jailhouse Rock had gedraaid en bij hen had aangebeld.
De roep van de onderbuik – de ‘gewone man’, vox populi, stem des volks, Henk en Ingrid – klinkt steeds luider. Sans gene.
Het afscheidsfeest van de burgemeester van Zaandam kost 50.000 euro: aan de (digitale) schandpaal met die vrouw! Dat het een ingetogen feest is waarop alle burgers van harte welkom zijn, doet er niet toe.
Sylvana Simons verzet zich tegen racisme en discriminatie van de gekleurde medemens: die omhooggevallen veejay moet haar ‘muil’ houden. Hang her! Hoe durft ze. Of, zoals onderbuikspreekpop Geert W. gisteren betoogde in zijn slotbetoog tijdens het ‘minder-minder-proces’: “Als u mij veroordeelt, veroordeelt u half Nederland.”
Dat laatste is niets teveel gezegd. De Brexit, Trump, AfD, Front National, Vlaams Belang: de onderbuik regeert. De powers that be hebben het nakijken. Ze lijken machteloos. Opiniepeilers voorop. De wanhoop nabij willen deze enquêteurs nu zelfs al de emoties van geënquêteerden gaan meten. (Hier op Blendle.) Bijvoorbeeld aan de hand van de reactietijd. De uitslag moet dan aan de hand van de uitkomst van die meting worden gecorrigeerd. Dit kennelijk in de verwachting dat iemand die te snel of te langzaam antwoordt in het kieslokaal uiteindelijk anders gaat stemmen .
Moet het ‘volk’ dan maar worden genegeerd? Allerminst. Met hun appel tegen de regentencultuur en voor de gevaren van de multiculturele samenleving verdienen mensen als Paul Scheffer (Het multiculturele drama in 2000) en wijlen Pim Fortuyn beslist een pluim.
De regentencultuur was doorgeschoten. De reeks schandalen in de (semi-)publieke sector (Vestia, Meavita, Amarantis) is een teken aan de wand. En een surplus aan cultuurrelativisme maakt de kans op een cultuurclash alleen maar groter.
Dhimmies luidde de benaming voor deze cultuurrelativisten destijd. Dhimmie staat voor niet-moslims die onder islamitisch bestuur de eigen religie mogen blijven aanhangen. Softies zeg maar: mensen die al gaan liggen voordat ze worden geslagen.
Onder invloed van de Brexit, de winst van Trump en de opmars van Wilders ontpopt zich momenteel een nagenoeg identiek fenomeen. Uit angst hun legitimiteit – lees: subsidie en/of reclame-inkomsten – kwijt te raken gaan de media en masse de straat op. Op zoek naar het geluid van de ‘gewone man’.
Dat diezelfde ‘gewone man’ grosso modo nauwelijks een volzin kan uitspreken en doorgaans niet verder komt dan borrelpraat doet kennelijk niet meer ter zake. Vijf minuten Stand.nl of een bezoekje aan de website van De Telegraaf, waar een berichtje over een bonus of verkwisting bij een overheidsinstantie al snel tot honderden – meestal anonieme – scheldkanonnades leidt, zegt genoeg.
Empathie, beschaving en fatsoen zijn ver te zoeken. Hans Wiegel verzaakt als commissaris, Marcel van Dam koopt een vervallen villa, Sylvana Simons hekelt het gebruik van het woord ‘zwartjes’: vol gaat de getergde burger erin. Het liefst met gestrekt been. Op de persoon. Om God mag weten wat voor reden.
Gelukkig zijn er ook media die mogelijkheden voor lezers om te reageren aan banden leggen. Zij staan daarin niet alleen. De PVV heeft de mensen die op haar stemmen al vanaf de oprichting monddood gemaakt. Lid worden van die partij is onmogelijk. Leden die tijdens een PVV-congres de onderbuik vrij laten spreken met het gevaar dat die oprispingen in de media belanden en zo het imago van de partij schaden: Geert Wilders moet er niet aan denken.
Hij heeft groot gelijk. Voor obstipaties en andere onderbuikproblemen zijn andere kanalen beschikbaar.
