Ik zou Dijsselbloem direct naar plek 65 dirigeren op PvdA-kandidatenlijst
Nog niet zo lang geleden was er weer eens tumult binnen de PvdA. De kandidatenlijst voor de a.s. Tweede Kamerverkiezingen werd samengesteld en Jeroen Dijsselbloem stond op de vijfde plaats. Dat pikte hij niet, hij schopte intern een rel door – zoals hij het zelf zegt – daar nog eens goed over na te willen denken en niet direct zijn verkiesbaarheid toe te zeggen. Nog voor hij was uitgedacht stond hij op plek drie. Je kunt van alles over de kwaliteiten van Dijsselbloem denken – en dat doe ik dan ook – maar er zijn nog wel wat kiezers die op hem zouden stemmen omdat ze geloven in het beeld dat van hem is gecreëerd.
Die man heeft in z’n eentje Europa gered.
Dezer dagen kunnen we lezen dat kandidaat Jeroen Dijsselbloem schaamteloos pitcht op een fulltime betrekking als voorzitter van de Eurogroep. Die groep zit hij nu qualitate qua als Nederlandse minster van Financiën voor maar die laatste status zal hij na de verkiezingen niet meer hebben, waarschijnlijk.
Dijsselbloem wil nu één van twee zaken anders. Ook als hij geen minister van Financiën meer is wil hij voorzitter van de Eurogroep blijven. Formeel kan dat niet. Voor dat geval rakelt hij een oude Europese discussie op: de Eurogroep zou een permanente fulltime voorzitter moeten hebben. Die optie kwam al eerder tijdens zijn voorzitterschap op tafel, Dijsselbloem was radicaal tegen want het bedreigde zijn positie als – ook – minister van Financiën.
Dijsselbloem is natuurlijk nooit meer geweest dan een ras-politicus. Zo de wind waait, waait m’n vestje. Als hij op twee paarden moet wedden dan is dat ook geen probleem.
Toch kan zijn sollicitatie in Europa niet anders worden uitgelegd dan dat hij er niet zeker van is dat hij met zijn derde plaats bij de PvdA zal kunnen scoren. Dat is toch echt de boodschap. Zou ik over de kandidatenlijst van de PvdA gaan, dan zou ik Dijsselbloem nu direct naar plaats 65 dirigeren, als die er is.
Dan staat hij straks met lege handen – hoewel dat wachtgeld ook best aardig is en een bank hem daarna wel ergens binnen zal slepen. Maar in elk geval even met lege handen: dat gevoel dat de Grieken en Cyprioten met dank aan hem nu al jaren hebben.
