Wie wil er mijn analoge sextape zien?
Ik vond tijdens de laatste verhuizing een schoenendoos vol super 8-filmpjes van het merk Kodak. Het eerste wat ik dacht was: dumpen die troep zonder eeuwigheidswaarde. Ik heb toch geen nageslacht en de honden kijken enkel naar herhalingen van Lassie, Scooby-Doo, Rin Tin Tin, Boomer en Commissaris Rex. Hun grote held is en blijft natuurlijk Schnautzi der Wunderhund.
Tekst loopt door onder de video.
Bon, ik zat daar te mijmeren en te miezeren met die doos giftige filmpjes in mijn handen. Bovendien was er geen projector. Er klapwiekte een roze flamingo over mijn hoofd en plotsklaps kwam mijn onverwerkte verleden naar boven borrelen. Ik was twaalf en kreeg van mijn vader een analoge filmcamera! Hij was zelf een verwoed amateurfotograaf en filmer en had wellicht gehoopt dat we dan samen op de Ginkelse Heide crossmediaal paddestoelen, vossen en konijnen gingen vastleggen.
Ik was nergens goed voor (afgewezen bij het conservatorium en het Nationaal Ballet) en misschien lag er nog een loopbaan in Hilversum voor mij in het verschiet als cameraman of geluidsman bij De Kinderkrant van de Evangelische Omroep, dat zo ontroerend puur en menselijk gepresenteerd werd door oom Wim en tante Lanny. Ik meen dat ome Jan van den Bosch toen een een knutselrubriekje had in die show. Later vertelde Conny Mus (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn) dat ome Jan het had uitgevonden en verbeterd maar daar ging ik maar niet op in verder. Het was al heet en zinderend genoeg op dat terras in Jeruzalem.
Mijn vader verzamelde alles over de oorlog en hij hoopte natuurlijk vurig dat we tijdens onze shoots op een geraamte van een Duitse of Engelse soldaat zouden stuiten want die schitterende heide was het gruwelijke decor van de Slag om Arnhem en bovendien ook nog eens van Operation Market Garden. Het wemelde daar echt van de knekels en zo begin jaren zeventig kwam mijn hond Blackie (die geheel wit was) regelmatig aankakken met een bot of een of andere medaille in zijn bek.
Ik heb als puber nog gefigureerd in A Bridge Too Far van die vervelende ouwe zeur van een sir Richard Attenborough. Gekleed in knickerbockers (ook wel drollenvangers geheten) moest ik dan thee naar zijn tent achter de schaapskooi brengen en dan begon-ie aan een stuk door te ouwehoeren dat-ie Gandhi zo goed gekend had. Alsof mij dat wat interesseerde! Ik zat zwaar in de anale fase en dat had te maken met die camera die pappa mij had geschonken. Dat was dus een analoge Kodak-camera. Wist ik veel en bovendien bestond digitaal nog niet volgens mij. Enfin, ik zeg tegen Richie: die broer van jou, die vind ik veel aardiger want die maakt net als mijn vader hele verdienstelijke natuurfilms.
Ik was dus getriggerd door die analoge camera hetgeen in de praktijk betekende dat ik van alles in mijn poepertje propte en dat filmde. Het begon bij Dinky Toys en het eindigde met hele locomotieven van Märklin en soms een Zwitsers bergstationnetje. Dat concept is later gejat door die klootzakken van Jackass en er loopt nog steeds een rechtszaak.
Goed, het kwartje viel toen ik zo met die doos vol analoge filmpjes zat: kassa! Technisch gezien zijn mijn sextapes heel onschuldig en puur, zoals eigenlijk het hele begin van de jaren zeventig dat was. Het is een tijdsbeeld en bovendien word ik dan ook eindelijk een Bekende Nederlander, met een eigen sextape. Ik denk dat ik die rommel zo maar ga veilen op internet. Voor het filmpje met het etiket ‘Tuurtje bakt ze bruin’ moet ik wat meer rekenen. Mijn moeder had toen net Wina Born ontdekt en speciaal voor haar kleine lieveling een Franse bruinebonensoep gemaakt terwijl het goede mens echt niet kon koken.
Enfin, dat Zwitserse stationnetje heb ik toen flink in de klei gezet en dat moet hier ook nog ergens liggen in een vuilniszak.
