Spring naar de content

We hebben Kopspijkers nodig in de huidige politiek

Eindelijk mag ook Nederland genieten van een goede inhoudelijke en scherpe satirische late night show onder de leiding van Arjen Lubach. Steeds vaker zal maandagochtend bij het koffiezetapparaat de analyses van Lubach besproken worden. Helaas is Nederland qua satire nog verre van compleet.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Noortje Crabbendam

Lubach heeft zijn beschouwingen goed afgekeken bij de koningen van de late night shows in de Verenigde Staten. Daar domineren Jon Stewart, John Oliver, Stephen Colbert en nieuwkomer Trevor Noah de opinies. Deze shows zitten zo sterk in elkaar, dat ze het politieke debat op scherp stellen of soms volledig bepalen.

Zoals ‘Make Donald Drumpf Again’ van John Oliver, waarin de show onderzoek had gedaan naar de oorsprong van Trump zijn familienaam, die eigenlijk ‘Drumpf’ is, terwijl Trump zelf mensen belachelijk zat te maken die hun familienaam verloochenden.

De tekst gaat verder onder de ‘Drumpf’-grap van John Oliver. 

Kritisch

Maar ook kritische monologen in The Daily Show over de misstanden binnen de Democratische partij, over het gebrek aan steun voor andere democratische kandidaten, zoals Bernie Sanders.

De tekst gaat verder onder de video. 

Met de komst van Lubach en zijn Zondag met Lubach begint het motortje van de Nederlandse satirische televisieprogramma’s warm te worden. Echter, ontbreekt er een vorm van satire die ooit een vaste prik was voor zo’n 3 miljoen Nederlanders; Kopspijkers met haar persiflages van de prominentste publieke figuren van Nederland. Soms was het te grof, andere sketches wellicht te flauw maar velen staan in ons geheugen gegrift. Erik van Muiswinkel als Willem van Hanegem, Paul Groot als Wouter Bos, Ellen Pieters als Rita Verdonk en Sanne Wallis de Vries zal altijd koningin Beatrix blijven.

Saturday Night Live

In de Verenigde Staten is dit format al veertig jaar, in de vorm van Saturday Night Live, niet weg te denken uit het publieke debat. De schrijvers van SNL zitten na elke persconferentie van Sean Spicer of een tirade van Trump handenwrijvend hun volgende sketch te bouwen.

Hoewel Trump en zijn vrienden bijna te makkelijk zijn om belachelijk te maken, weet SNL zich telkens te overtreffen. De kracht zit hem juist in de schrijnende waarheid die erachter ligt; SNL laat de uitvergrote versie van de werkelijkheid zien. Steve Bannon, de senior-adviseur van Trump, wordt vertolkt als de Magere Hein en adviseur Kellyanne Conway als een stalker die constant snakt naar media-aandacht.

De tekst gaat verder onder de video. 

Satire kan ontwrichten, scherpstellen of juist luchtigheid brengen. Alle drie zijn elementen, die de Nederlandse politiek op dit moment wel kan gebruiken. Bij het wegvallen van zowel Kopspijkers als het latere Koefnoen is er een gat binnen de politiek dat gevuld moet worden met humor. Satire kan een waakhond spelen voor meerdere factoren. Terwijl de journalisten focussen op de politici en de politici op de journalistiek, heeft satire als functie (of zelfs de plicht) om beiden op scherp te stellen. Helaas lijkt niemand Jack Spijkerman (durven) te evenaren.

Voorproefje

Zo zie ik het voor me: Geert Wilders gespeeld door Ronald Goedemondt die woest achter zijn computer zit omdat er geen 180 tekens in een tweet passen, Emile Roemer gespeeld door Mike Boddé als prins carnaval in Boxmeer, Jesse Klaver gespeeld door Thomas van Luyn terwijl hij gedragen wordt door gillende tienermeisjes en Mark Rutte gespeeld door Remko Vrijdag die héél normaal piano zit te spelen terwijl Marieke Elsinga door zijn haar aait.

Verkiezingstijden zouden een drijfveer voor mensen met humor en lef moeten zijn, een periode waarin satire luchtigheid of zelfs duidelijkheid kan bieden. Humor biedt dan het alternatief voor de complexiteit of omslachtigheid van het politieke debat.