Wet voltooid leven: de KNMG betuttelt aan het sterfbed
Toen de vader van mijn vriendin eindelijk zijn laatste adem uitblies was het allang vijf over twaalf geweest. Hij was al maanden klaar met het leven. Had al vrede gesloten met de dood. Hij wilde die laatste fase niet: snakkend naar het beetje adem dat hij nog naar binnen kon zuigen, strijdend tegen de pijn. Zelfs het laatste restje menszijn, namelijk het recht om zelf over je leven te beschikken, werd hem echter ontnomen. De artsen draalden en draalden. Nog een onderzoekje hier en een onderzoekje daar en ondertussen draaide de morfinepomp overuren.
Voor veel mensen, met een stervende in de familie, is dit ongetwijfeld een herkenbare situatie. Het is alsof een ongrijpbaar noodlot de regie heeft overgenomen. Alles wat je niet wilde gaat zo. Alles wat je je geliefde vader, opa of oma wilde besparen blijkt onvermijdelijk. Het beeld van die naar adem happende man, die maar niet dood mocht gaan, drong zich gisterenavond weer in alle hevigheid op tijdens de uitzending van Nieuwsuur dat aandacht besteedde aan de recente stellingname van de KNMG (Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Geneeskunde) betreffende de wet op vroegtijdige levensbeëindiging.
Volgens het voorstel van minister Schippers mogen mensen onder begeleiding van een stervenshulpverlener een einde maken aan hun leven als zij een consistente en weloverwogen doodswens hebben, ook als ze niet ziek zijn. Een moedig voorstel van een minister die haar nek durft uit te steken.
Lijkenpikkerij
De artsen verklaren zich nu echter faliekant tegen het plan. De KNMG is bang dat mensen straks sneller kiezen voor stervenshulp bij voltooid leven dan voor euthanasie. Stervenshulp zal, zo vrezen de dokters, namelijk veel makkelijker te krijgen zijn dan euthanasie, omdat daarbij ondraaglijk en uitzichtloos medisch lijden moet worden aangetoond en daar zijn artsen actief bij betrokken.
Wie kwaad wil, zou nog kunnen denken dat hier sprake is van een toch wat misplaatst staaltje lijkenpikkerij. Immers, al die krakkemikkige levensverlaters zorgen wel voor een flinke portie beleg op de boterham van de dokter. Maar ik geef toe: dat is wel erg cynisch. En met de komende vergrijzingsgolf hebben de dokters en zielknijpers aan klantjes sowieso geen gebrek.
Betutteling
Je kunt je wel afvragen waar de KNMG zich eigenlijk mee bemoeit. Het voorstel van Schippers betreft immers de doodswens van gezonde mensen die het welletjes vinden met het leven. Daar heeft de dokter helemaal niets mee te maken. Het standpunt van de KNMG is het zoveelste voorbeeld van de voortdurende morele betutteling die, vanuit allerlei hoeken van de samenleving, plaatsvindt rond het sterfbed. Het is dan ook te hopen dat de plannen van minister Schippers in een nieuw kabinet niet sneuvelen en dat zij of haar opvolger afstapt van het voornemen om te gaan werken met stervensbegeleiders met een medische achtergrond. Zo haal je via een achterdeur immers dezelfde ellende weer in huis.
Sterker nog, hier ligt een opdracht voor het nieuwe kabinet: maak het mogelijk dat betrokken familieleden zelf als levensbeëindiger kunnen optreden. Ik zou het wel weten als mijn laatste uur geslagen heeft: dan mogen zij die ik het leven gaf, op grond van mijn beslissing, mijn leven nemen. Mooier kan ik mijn laatste acte niet wensen.
