PvdA van Asscher haalt PVV uit de ban: liefde in tijden van cholera
De PvdA stemt niet per definitie meer tegen moties van de PVV. Met de handreiking hoopt Asscher dat Wilders moties van zijn partij zo nu en dan ook zal steunen, mocht dit nodig zijn. Of dat gaat werken, zal volledig afhangen van Geert Wilders.
El amor en los tiempos del cólera – oftewel in goed Nederlands: Liefde in tijden van cholera – zo heet de wereldberoemde roman van Gabriel García Márquez. Dit in 1985 voor het eerst uitgegeven boek gaat over een onmogelijke relatie tussen een vrouw en een man. Ze zijn elkaars jeugdliefdes. Toch kiest de vrouw op aandrang van haar vader voor een andere man, een arts met een hogere sociale status die voor haar als huwelijkspartner aantrekkelijker is.
Ze heeft het goed bij hem, maar de vonken spatten er niet bepaald vanaf. Desondanks blijft ze hem trouw, ook na een ruzie, die haar doet besluiten tijdelijk bij haar zus te gaan wonen. De jeugdliefde verdwijnt zelfs helemaal uit haar gedachten. Pas aan het eind komen de twee weer samen en bloeit de passie weer op als voorheen.
Boycot
Dit meesterwerk van de Colombiaanse Nobelprijswinnaar: ik moest er onmiddellijk aan denken toen PvdA-leider Lodewijk Asscher gisteren liet weten dat zijn partij moties van de PVV niet langer a priori boycot. De PvdA gaat de voorstellen in vervolg weer op de inhoud beoordelen. Mocht de partij het met een motie eens zijn, dan stemt zij mogelijk voor.
De PvdA voegde de daad bij het woord. De sociaaldemocraten steunden meteen een PVV-plan om meer geld uit te trekken voor verpleeghuizen.
Op zich is het besluit van Asscher om te breken met de lijn van zijn voorganger lovenswaardig. Zo’n boycot heeft iets infantiels
De boycot was geïnitieerd door Diederik Samsom. De voorganger van Asscher besloot hiertoe in 2014 als vergelding voor Wilders ‘minder, minder’-uitspraak in 2014. Een duidelijke ‘aanzet tot ophitsen en haatzaaien’, meende Samsom.
Slechts een keer maakte de PvdA een uitzondering: in 2016, toen de PVV een motie indiende naar aanleiding van het manifest van onder anderen Hugo Borst voor betere ouderenzorg. Marith Vos, woordvoerder zorg van de PvdA, dreigde met opstappen wanneer haar partij als enige in de hele Kamer niet voor zou stemmen. Samsom ging daarop overstag.
Infantiel
Op zich is het besluit van Asscher om te breken met de lijn van zijn voorganger lovenswaardig. Zo’n boycot heeft iets infantiels – als jij niet mijn vriend wilt zijn, ben ik ook niet jouw vriend. Maar of dat de reden is van de ommekeer, is onduidelijk. Vragen daarover laat de nieuwe PvdA-leider wijselijk onbeantwoord. “Ik kijk vooruit,” is alles wat Asscher hierover kwijt wil.
Een ding is zeker: vrienden waren Wilders en Samsom allerminst. Tussen de twee was sprake van sterke animositeit.
Antipathie
Twee voorbeelden: in januari 2015 tijdens het terrorismedebat zei Samsom dat hij meevoelde met Wilders, die op de dodenlijst van al-Qaida staat. Met daaraan direct gekoppeld de vraag: “Doet de heer Wilders niet precies hetzelfde als de terroristen doen met andere wapens? Haat, angst en verdeeldheid zaaien?” “Zo’n vraag kan alleen maar komen van een zieke geest,” reageerde Wilders getergd.
Diezelfde Wilders een jaar daarvoor, wanneer Samsom hem ervan beticht dat hij te pas en te onpas in de slachtofferrol schiet, refererend aan de moord op Pim Fortuyn : “Als er een kogel komt, weet heel Nederland dat aan de zijkant PvdA staat geschreven.”
Asscher kan beter met Wilders. Als bewindsman bleven grote botsingen met de PVV-voorman uit. Pas in zijn rol als fractievoorzitter kwam het tot soms pittige discussies – om zichzelf en zijn partij met het oog op de verkiezingen te profileren moest Asscher wel. Maar op het persoonlijk vlak is er geen sprake van grote antipathie.
Met de handreiking hoopt Asscher dat Wilders moties van zijn partij zo nu en dan ook zal steunen, mocht dit nodig zijn.
Opportunisme van een oppositiepartij
Toch lijkt de opheffing van de boycot veeleer ingegeven door een andere reden: opportunisme. Na het verlies van 29 zetels op 15 maart, het grootste in de parlementaire geschiedenis, ziet het er naar uit dat de PvdA de komende vier jaar in de oppositiebankjes moet doorbrengen. Met slechts 9 zetels kan de partij daar in haar eentje geen potten breken. De PVV heeft 20 zetels. Met de handreiking hoopt Asscher dat Wilders moties van zijn partij zo nu en dan ook zal steunen, mocht dit nodig zijn. Onder het motto: if you scratch my back, i’ll scratch yours.
De PvdA neemt daarmee wel een risico: het gevaar dat de achterban deze koerswijziging beschouwt als de zoveelste verloochening van principes, waardoor de partij bij de volgende verkiezingen mogelijk nog meer stemmen verliest. Bovendien: Wilders mag de geste dan waarderen – “Goed van Asscher deze nieuwe lijn en zoals het hoort: beoordelen op inhoud en niets anders,” reageerde hij – of de PVV-voorman deze woorden ook met daden gaat bekrachtigen, moet nog blijken.
PvdA: alleen de combinatie van die vier letters al bezorgt Wilders en zijn aanhang het schuim op de mond.
PvdA: alleen de combinatie van die vier letters al bezorgt Wilders en zijn aanhang steevast het schuim op de lippen. Met dank Ad Melkert, de voormalige fractievoorzitter van de sociaaldemocraten, en dan vooral diens ijzerenheinige optreden tijdens het legendarische lijsttrekkersdebat in 2002 met onder anderen Pim Fortuyn, Wilders politieke voorganger. Een absolute must see. Ook voor wie de PVV geen warm hart toedraagt.
