Liesbeth List: ‘Ik ben bang voor een lijdensweg aan het einde van mijn leven’
Liesbeth List (75) trekt zich terug uit het openbare leven. De zangeres lijdt aan een vorm van dementie, veroorzaakt door hersenletsel uit het verleden. Bij de première van de musical over haar leven en de presentatie van haar biografie (allebei in oktober) zal ze slechts op de achtergrond aanwezig zijn, zo zegt ze vandaag in De Volkskrant.
In het juninummer van HP/De Tijd stond naar nu blijkt een van de laatste interviews met de chansonnière. Voor de rubriek ‘Zelfportret’ sprak ze met Kevin van Vliet uitgebreid over haar leven en werk. Een weerslag van dat interview leest u hieronder. De volledige versie is te lezen op Blendle.
Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Die is prima. Ik leid een gelukkig leven met familie, lieve vrienden en ik werk nog altijd.
Wie zijn uw helden?
Ramses (Shaffy – red.), Jacques Brel, Frank Boeijen en componist Mikis Theodorakis, mensen die mijn carrière hebben beïnvloed.
Lijkt u op uw moeder?
Die vraag kan ik niet beantwoorden. Mijn moeder stierf vlak na de oorlog in Indonesië. Ze was nog maar 29, ik vier.
Lijkt u op uw vader?
Mijn vader ontmoette na mijn moeder een nieuwe vrouw. Zij had een oorlogstrauma en zag in mij de duivel. Uit liefde voor mij heeft mijn vader mij een nieuw leven gegeven bij de familie List op Vlieland, dus ik heb hem niet goed gekend. Hij emigreerde later naar Zuid-Afrika. Ik heb hem nooit meer gezien, al schreef hij vanuit Zuid-Afrika brieven. Hij was, net als ik, erg modebewust en hield van muziek.
Wat is uw grootste angst?
Ik ben weleens bang voor een lijdensweg aan het einde van mijn leven, zoals het sterfbed van mijn pleegvader Jaap List.
Verschrikkelijk.
Bent u aantrekkelijk?
Ik kan daar nu volmondig ja op zeggen. Acht jaar geleden stelde ik een fotoboekje samen. Ik zag mezelf terug op foto’s met zwarte ogen en dat lange haar. Een fotograaf zei eens dat ik een mooie neus heb.
Wat is uw definitie van geluk?
Ik prijs mij gelukkig omdat ik tot nu toe een mooi artiestenleven heb gehad, gezond ben en een heerlijke dochter, schoonzoon en kleinkind heb.
Bent u monogaam?
Ja, duizend procent. Als ik voor de liefde ga, dan ga ik er helemaal voor. Maar bedonder mij niet!
Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Huilen doe ik niet zo gauw. Verdriet heb ik natuurlijk wel. Het overlijden van mijn man Robert hakte er behoorlijk in.
Wanneer was u het gelukkigst?
De geboorte van mijn dochter Elisah was het mooiste moment in mijn leven. Jarenlang dachten Robert en ik dat zwanger worden mij niet gegund was. Ik had me bij die gedachte neergelegd. En toen, ik was 41, kwam dat kleine wonder.
Wat is uw devies?
Heb het leven lief, kijk niet achterom en heb nergens spijt van./
Foto: Koos Breukel
