Het ongelijk van de Tilburgse watervader
Wekelijks neemt Alexandra Besuijen op deze website de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt het waterbeleid van een Tilburgse basisschool en Ruby, een nieuwe chocolademerk.
Water en brood
Het internet ontplofte weer eens. Er was iets verschrikkelijks gebeurd en honderden reaguurders op Facebook en Twitter buitelden over elkaar heen om hun weerzin onder woorden te brengen. ‘Middeleeuws!’, ‘Gevangenis!’, ‘Noord-Korea!’. Schande, schande, schande. En watskeburt? Een aanslag? Rellen? Kindermisbruik? Nou… dat laatste komt misschien nog het dichtstbij, afgaande op sommige reacties. Want wat wil nou het geval? Een lagere school in Tilburg heeft besloten dat de kinderen voortaan alleen nog maar water te drinken krijgen in plaats van sapjes, frisdrank of – ik verzin het niet – energiedrank.
Ja, energiedrank, dat giftige, stinkende suikerwater vol cafeïne waar je acute diabetes van krijgt als je er alleen maar naar kijkt, om over de gevolgen van je gebit en je hart nog maar te zwijgen. Er zijn dus ouders die hun kinderen dat meegeven naar school. Je gelooft het niet.
En precies dát, in combinatie met mierzoete liga’s, plakken cake, chips en andere ongezonde tussendoortjes is de reden van de school om voortaan alleen nog maar brood, fruit en water toe te staan.
Als de ouders het niet doen, moet de school maar een deel van de opvoedkundige taken op zich nemen. Autoritair? Wellicht. Moeten de goeden onder de kwaden lijden? Inderdaad. Jammer dan. “Het is net een gevangenis: alleen water en brood,” reageerde een tegenstander. Stel. Je. Niet. Aan! Belegde boterhammetjes, stukkie fruit en een glas water. Helemaal niks mis mee en sowieso beter dan die gruwelijke lauwe schoolmelk die wij vroeger kregen.
Eén vader wekte wel heel erg op mijn lachspieren: in het Brabants Dagblad vertelt Kevin Rovers dat zijn zoontje huilend thuiskwam ‘omdat hij geen water lust’! En daar had pa alle begrip voor, want ‘water is voor honden’. Ik zeg het nog een keer: je gelooft het niet. Het artikel werd geïllustreerd met een foto van vader en zoon die met ontzettende slachtoffersnuitjes geportretteerd waren tegen de tralies van het gesloten schoolhek.
De tekst gaat hieronder verder.
Ook was er nog een foto van drie kinderen die als protest een fles water leeggoten tegen een boom. Afgezien van het feit dat dit een staaltje van de allerlaagste riooljournalistiek is – ontsla die fotograaf! –, laat die foto’s eens zien aan kinderen in een vluchtelingenkamp in, ik noem maar wat, Ethiopië. En vertel ze dan dat die kinderen janken omdat ze water móeten drinken. Die geloven dat dus ook niet.
De hele rel blijkt inmiddels op een misverstand te rusten, maar dan nog!
Broodtrommelwedstrijd
Oké, geen boterkoek of Snickers meer in de broodtrommel, of witte boterhammen met koude patat (echt gezien in een BBC-programma waarin Jamie Oliver probeerde kinderen op school gezonder te laten eten. Dat mislukte trouwens), maar er blijft dus genoeg over. Zoveel zelfs, dat moeders met te veel tijd, elkaar tegenwoordig beconcurreren via de lunchbox van hun kids (dat soort mensen heeft kids. Gewone mensen hebben kinderen).
De tekst gaat hieronder verder.
Moeders? Ja, ik kan me niet voorstellen dat er vaders zijn die aan deze onzin meedoen, maar goed, dat kan aan mij liggen. Ik zie ze zo voor me, ‘s ochtends vroeg in hun Ikeakeukens, met hun King Louie-jurkjes, gekleurde maillots en kekke laarsjes. Niks boterhammetjes met grillworst of kokosbrood – Vlinder/Bloem/Wolf/Splinter/Boaz verdient wel beter! Dus die krijgen in dolfijn- of dinosaurusvorm uitgestoken boterhammen in hun verantwoorde lunchtrommeltje, muffins van macaroni, wraps met zalm, tot hartjes gesneden meloen of in reepjes gesneden wortel (een hele wortel knagen is zooo verleden jaar!).
Druiven gaan in een leuk cupcakevormpje en de stukjes ananas op een stokje, want losse stukjes zijn geen fun. Pinterest maakt meer kapot dan je lief is, want wat ze in Amerika doen moeten wij hier ook.
Ach, ik mopper nou wel, het is natuurlijk allemaal hartstikke lief bedoeld en nog gezond ook. Maar ik herinner me nog zo goed mijn blijdschap als ik in de pauze mijn plastic zakje openmaakte en ontdekte dat mijn moeder me in plaats van de gebruikelijke Tarvobammetjes met smeerkaas, twee sneetjes wit casino had meegegeven met roomboter en speculaas! Zo helemaal niet gezond en zo lekker! Maar toegegeven: niet zo Instagramwaardig #lunchboxkids
Hemelsroze
Dat er dan opeens iets is waarvan je helemaal niet wist dat het er niet was, omdat je daar nooit een seconde bij stil hebt gestaan. En dat je dan denkt: goh, dat wil ik! Roze chocolade, mensen, er is nu roze chocolade. En dan niet met bessen of kleurstof gekleurd, maar chocola gemaakt van roze cacao. Hoe het precies werkt wil de woordvoerder van chocoladegigant Bary Callebout uit – uiteraard – Zwitserland, niet verklappen, wel dat het iets met ‘moleculen in de boon’ te maken heeft, die zorgen voor de unieke kleur en smaak.
Hoe bijzonder dat is realiseer je je pas als je hoort dat het na melk, puur en wit, pas de vierde chocoladesmaak is in ruim tachtig jaar!
Chocola met smaakjes en kleurtjes heb je in duizenden varianten – Tony Chocolonely komt zelfs met stoofpeerrepen –, maar die zijn allemaal toegevoegd. Deze Ruby, zoals het spulletje gedoopt is, heeft de smaak en kleur van zichzelf. Geen idee hoe het smaakt, maar het kan niet anders dan hemels zijn. Helaas moeten we er nog even op wachten: pas over een half tot anderhalf jaar verwacht de producent dat het in de schappen ligt. Damn!
