Mijn witte privilege: lelijk, vet, kaal, oud, prostaatklachten en een drankprobleem
Dat was de realiteit toen ik vanochtend in mijn blote reet voor de spiegel stond. Ik begon spontaan te huilen en snakte naar de genadige dood. De meeste kerels van mijn leeftijd zullen zich in mij herkennen, en niet in het beeld dat kunsthistorica, journaliste en bloemenkind Laurence Ostyn van mij en mijn lotgenoten deze week schetste op de website van de Belgische staatstelevisie. Lees en huivert, witte mannen!
Meneertje Arthur, als witte man van middelbare leeftijd staat u in een uitermate ongeschikte positie om commentaar te leveren op racisme. Dit om verschillende redenen. Ten eerste bent u een man. Onze hele westerse samenleving is patriarchaal. Dat mannen doorheen de geschiedenis en nog steeds in onze hedendaagse maatschappij serieuzer worden genomen en intelligenter worden geacht dan vrouwen is niet nieuw. Als man wordt u zomaar, zonder dat u er iets voor hoeft te doen, serieuzer en intelligenter beschouwd dan een vrouw.
Het staat er echt, mannen! Ik voel mij diep gekwetst want ik ben nog nooit serieus genomen! Door niemand! En laat ik het over mijn intelligentie maar niet hebben. Niet voor niets zat ik vroeger op een zogeheten Lom-school.
Dat was uw eerste privilege, meneertje Arthur. Bovendien bent u een man van middelbare leeftijd. Die leeftijd gaat in onze samenleving gepaard met een zeker aanzien. Zomaar, zonder dat u er ook weer iets voor hoeft te doen. Een tweede privilege. Behalve de privileges die u geniet als man van middelbare leeftijd ontvangt u een derde privilege. Dit wit privilege is vandaag het krachtigste en pijnlijkste privilege in onze maatschappij. Geen enkel rood haar of sproet op uw hoofd verandert daar voor u wat aan.
Nou breekt mijn klomp! Los van het feit dat ik op een Lom-school zat en mijn moeder op de gesloten inrichting van het gekkenhuis in Wolfheze, werd ik ook nog eens gepest omdat ik rood haar had, onder de sproeten zat en maar 25 kilo woog en nooit mee mocht doen met voetballen omdat ik een kruk was! Niet voor niets was mijn beste vriend een Indische jongen. Die wist net als ik wat het was om gediscrimineerd te worden.
Mede door deze ongemakken en de diverse daaruit voortvloeiende verslavingen heb ik nog nooit een vaste baan gehad. Ik ben zo arm als een kerkrat en ook nog eens lelijk, vet, oud, arm en ernstig kalend. Verder heb ik prostaatklachten en een drankprobleem. Witte privilege mijn poepgat! Bovendien ben ik roze, soms vuurrood van de psoriasis en regelmatig geel als de lever weer eens hapert.
Bloemenkind Laurence is nog niet klaar met mij:
Nu denkt u misschien: “Kan ik er wat aan doen dat ik een witte man ben?” Zeker! Het belangrijkste wat u kunt doen is bewust worden van de maatschappelijke privileges die u – onterecht – geniet. U bent zeker niet de enige die in de witte verdedigingsreflex schiet als u beschuldigd wordt van racisme. Wat geeft y het recht om een hele groep mensen te kwetsen en vervolgens kwaad te worden omdat die groep mensen die we net gekwetst hebben, zeggen dat we ze gekwetst hebben? Niets geeft u dat recht. Stap daarom van uw witte troon af, witte man. Zie het als een nijpend, maar noodzakelijk aftreden.
Mijn witte troon is een plee die ik regelmatig onderspetter omdat ik allergisch ben voor Portugese olijfolie. Nu ik dit epistel van Laurence herlees, besef ik dat ik echt dood wil en moet. The Great Fappening Is Over. De vorige keer dat ik ernstig aan zelfmoord dacht, was toen mijn gewaardeerde collega Stella Bergsma mij sloopte in deze genadeloze column.
“Arthur, je bezet zoals zoveel middelbare witte mannen te veel plekken in de media,” schrijft ze. “Met altijd hetzelfde kunstje. Als ik de dikke laag witte schilfers heb weggekrabd, de praatjes-psoriasis die over je woorden ligt, blijft er iedere week dezelfde column over. Het eeuwig stoffig cynisme, seksisme en racisme. Stiekem toch neger zeggen. HOEI. Die Tuur durft het maar. Ouderwetse incontinentiehumor, die maar net de gemiddelde kleedkamergrap overstijgt.”
“Oi, oi, oi. Fout is het stout voor mannen, vermoed ik, ” vervolgt ze. “Maar dan nog net een tikkie takkie kansarmer. Al niet leuk toen het nog leuk was, zeg maar. Van Amerongen die al sinds jaar en dag mijn plek in de Volkskrant bezet houdt, door iedere week precies dezelfde column vol zuur katerbraaksel te produceren. Haatbait voor de woedende witman. Jankblank zeurberichten van een middelbaar erectieprobleem op pootjes. Die iedere dag met zijn stomdronken rotterattekop op een wankel keukenkrukje gaat staan, zodat hij net bij Facebook en Twitter kan, waar hij zijn doldwaas hilarische nijlpaardplaatjes post, om die dan vervolgens met een dikke politica te vergelijken. Eeenig. Waar hij onder de noemer ‘satire’ zijn xenofobe bangbullshit post, die door zijn holhoofdige volgers echt geloofd wordt. Waar hij ons iedere dag op de hoogte houdt van welk wijf hij al dan niet geil wordt. Daar word IK dus niet geil van, vieze man.”
Ik was het dermate roerend met Stella eens, dat ik met oom Rob Hoogland besloot haar essay in ons Grote Foute Jongens Boek te publiceren. Ongecensureerd!
Zoals ik net schreef, Stella: het Grote Rukken is Over. Het laatste sap dat uit mij komt, zal niet door mijn rechterhand worden opgewekt maar door putrefactie. Ik had toch al een fapverbod op de sociale media. Beter gezegd een fapfatwa van de Joop. Op Twitter zag ik dit draadje en zette daar een mijns inziens geestig gifje onder.
Het gifje was kinderachtig en flauw, maar ik lig nu eenmaal in een deuk van jongetjeshumor: De Mannen van de Radio, Jiskefet, Beavis and Butthead, Andre van Duin, Snip & Snap, Southpark etc. Ik kreeg stante pede een cyberaanval van woedende witte feministes te verduren. Die brulden in koor: Vieze Witte Man Don Arturo met al zijn privileges moet cyberdood. Hij zit op ons te fappen!
Nou fap ik in de regel op Pornhub, Xhamster, YouPorn, Porntube en wat dies meer zij. En niet op Anja Meulenbelt en haar aanhang. En ook al zou ik op die dames fappen, wat dan nog? Desnoods fap ik op op Hans Klok, Jeroen Krabbé of Ivo Niehe! We leven in een democratie!
Bon, dames. Ik ben allang niet meer geil. Ik stop met fappen. Net als mijn grote idool Hugh Hefner. Wat zal het gezellig worden, binnenkort in de wittemannenhel.
