Spring naar de content
bron: Twitter/Thierry Baudet

Thierrier Baudet: de hondenvanger van Heemstede

Thierry Baudet. Dat is toch wel Man van het Jaar hoor, wat mij betreft. Iemand die zichzelf in zo’n korte tijd op de kamerkaart heeft weten te zetten. Zo’n trouw trollenleger heeft opgebouwd en nou ja, al met al zo populair en gevreesd is geworden. Ik vermoed dat hij nog wel een tijdje door zal groeien ook en de Man van Volgend Jaar wordt. Vent van het jaar daarop. Premier, hij heeft er geen zin in, maar iemand moet het doen. Woef!

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Stella Bergsma

Waarin schuilt nou dat eclatante succes van onze latijnminnende lavendelprins? Natuurlijk is er de belofte van een kakelverse, doorzichtige politiek, het doorbreken, saneren en op de schop gooien van allerlei oude, ingesleten praktijken.

Het partijkartel en de baantjesdraaimolen, de omroep en het onderwijs. Alles zal ingrijpende hervormingen ondergaan als zijn Partij van de Liefde eenmaal aan de macht is. De frisse wind. Dat scoort natuurlijk altijd. Nu nieuw, nog verbeterder. Een formule waarmee iedereen zijn witte wasje wel wil doen.

Onze jeune pianopremier zegt effectieve dingen. Zijn rethierry-ca, zeg maar. Zijn speeches raken een snaar bij de mensen. Eindelijk weer eens iemand met een visie, geen koude pragmatiek, maar bevlogen verhalen over de wedergeboorte van de renaissance. De heropleving van onze schitterende westerse cultuur. Het einde van de zelfhaat. Leve ons. Leve de liefde!

Wat is het nou precies wat de mensen zo aanspreekt in deze teksten doorspekt van cultuur, zuiver water en klassieke kunst? Deze renaissanception? Als je goed luistert, zijn het een soort schijnbaar samenhangende verhalen over alles wat mooi was in een vervlogen tijd die nooit bestaan heeft.

Willekeurige schrijvers, architecten en musici worden samen aangehaald alsof ze in hetzelfde potjeslatijnklasje zaten. Elementen van alles wat Thierry mooi vindt, zijn aan elkaar gewoven in een soort semi-homo-erotische, Riefenstahliaanse lucide koortsdromen van woestblanke pracht.

Maar het belangrijkste is datgene wat niet gezegd wordt. De Amerikanen hebben hier een mooie term voor: dogwhistling. Hondenfluitjes aanbrengen in je tekst. Hele hoge tonen tussen de woorden door vlechten die alleen gehoord kunnen worden door de goede verstaander.

Politici die gebruik maken van deze techniek, zeggen steeds dingen die op het randje van het betamelijke zijn, maar die door hun volgers verregaander geïnterpreteerd kunnen worden. Zo kunnen ze wegkomen met racistische of fascistoïde implicaties.

Je zegt tenslotte niets verkeerd als je zegt dat je wilt dat Europa zijn cultuur behoudt of hoofdzakelijk blank moet blijven. Je zegt niets verkeerd als je suggereert dat we onze eigen cultuur zijn gaan haten door inmenging van andere culturen. Je zegt niets over de implicaties daarvan. Over hoe je dat wil tegengaan. Hoe je de homeopathische verdunning wilt oplossen, of de Nederlandse waarden weer wil laten herleven. Je zegt niet dat je vindt dat anderen inferieur zijn of wegmoeten. Je zegt eigenlijk niets. Toch kunnen je volgers dingen horen zonder ze te horen. Tonale muziek voor hondenoortjes.

Ook je haters horen dingen die niet gezegd zijn. Dingen die ze dan expliciet maken en waarmee ze, nu komt het mooiste, dan natuurlijk fout zitten. Een overwegend blank Europa is géén regering met alleen maar witte mannen.

Thierry heeft notabene een persoon van kleur én een persoon van clit op zijn lijstje staan. Zeggen dat vrouwen veroverd willen worden is géén oproep tot verkrachting. Gewoon een licht prikkelende opmerking over het verleidingspel. Hoe komen die linksdraaiende labradors er toch allemaal bij? En daarmee kom ik op het belangrijkste, meest effectieve onderdeel van de rethierriek: iets wat ik dogbaiting zou willen dopen: hondlokken.

Een techniek die nog beter werkt dan het hondenfluiten: Je zegt provocatieve dingen die verkeerd opgevat kunnen worden en als dat dan gebeurt, ben je hoogst verontwaardigd. Door jezelf telkens neer te zetten als verkeerd begrepen en miskend, maak je je volgers steeds trouwer én valser. Grrrrr.

Hoe kunnen ze dat toch allemaal beweren over die beschaafde man en over ons, rechtschapen puppy’s? Bovendien hoef je bijna nooit te zeggen wat je echt vindt of waar je voor staat, want iedereen is veel te druk met de verwarring omtrent je uitspraken.

Door te dogbaiten, lok je de boze activistjes uit hun militante tentjes. Zij doen het werk dan voor je. Je hoeft alleen maar zogenaamd totaal geschokt te zijn en je kunt tevreden toekijken hoe je populariteit stijgt en stijgt. Haters zijn de currency van deze tijd.

Hoe meer kritiek je krijgt, hoe hoger je ster stijgt. Thierry is een hondenvanger. Hij vangt zijn volgers met fluitjes en zijn haters met lokbotten, maar allemaal zijn het honden en de alfa kijkt lachend toe hoe ze elkaar afmaken. Waar twee vechten om een been loopt Pedigree Thierry ermee heen.