Rob Hoogland is in Thailand geweest om onderzoek te doen voor zijn nieuwe roman. Wat is daar nu precies voorgevallen tussen hem en de broer van Arthur van Amerongen? Een twistgesprek tussen de Foute Jongens. Rob Hoogland: Met uw welnemen, mijnheer Van Amerongen, neem ik u toch nog even mee terug naar de culturele reis naar Thailand, zoals in de maand januari door mij en mijn gevolg ondernomen. Met name in de wijk Patpong in de hoofdstad Bangkok en de pittoreske straatjes van de badplaats Pattaya – voor mijn volgende roman Ze noemde mij papa was ik er op zoek naar illustrerende voorbeelden van het rijke Thaise leven – trof ik dames met opvallend geprononceerde kaaklijnen aan, met Ivan Rebroff-stemmen en de baardgroei van een Griekse havenarbeider. Nu zijn wij in Nederland op dat gebied inmiddels ook wel wat gewend. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van deze maand doet in Amsterdam bijvoorbeeld Bij1 mee, de nieuwe politieke partij van ons nationale jokkebrokje Sylvana Simons. Hoe haar volgende partij gaat heten was bij het ter perse gaan van deze editie nog niet bekend, maar dat doet er nu even niet toe. Feit is dat zij voor dit gezelschap allerlei gnomen, spoken, kobolden, gedrochten en heksen van diverse komaf heeft weten te verzamelen, een psychiater die geen psychiater was, Anja Meulenbelt die Anja Meulenbelt niet meer is, alsmede ene Ana Paula Lima, een Braziliaanse die geen Braziliaanse meer is. Op het web zag ik een opvallende foto van haar voorbijzweven, begeleid door een tekst waarin zij onder de naam Linda de ‘Real Deal’ aanbood: “Met mijn 20 cm maak ik verborgen zintuigen wakker en ontdek je nieuwe dingen.” In haar geval bleef het dus niet bij de kwalificaties van de hierboven beschreven Thaise dames. Aan de bar van mijn hotel in Bangkok, pal naast de Nederlandse ambassade nota bene, werd het mij bovendien gegund een telefoongesprek te beluisteren dat een veel te uitbundig met cortisone geïnjecteerde Nederlandse sportschoolproleet, met meer tattoos op zijn lijf dan de gemiddelde eredivisievoetballer, luidkeels met zijn schoonmoeder in het verre vaderland voerde: “Dus je dochter is niet thuis? Zeg dan maar tegen haar dat ik zo direct met twee omgebouwden een bubbelbad in duik en dat ik de eerste drie maanden nog niet thuiskom. Kolerewijf!” U mag best weten dat dit soort dingen mij als oude, conservatieve heer enigszins in verwarring brengt, mijnheer Van Amerongen. Ook in dit geval heb ik behoefte aan duiding. U bent een bereisd man, die veel om zich heen heeft gekeken, soms zelfs iets té veel, zo is mijn indruk, bijvoorbeeld wanneer u in oorden als Patpong en Pattaya rondzwierf. Hoe dan ook gebeurden er merkwaardige dingen, daar in Thailand. Als je het ter plekke zegt, word je wegens majesteitsschennis voor zestig jaar in de gevangenis gegooid, maar hier, in dit blad, kan ik het vermoedelijk wel veilig stellen: het goede voorbeeld wordt niet bepaald gegeven door de nieuwe koning Rama X, die vroeger als kroonprins Maha Vajiralongkorn zo ruig mogelijk door het leven ging. Hij is in alles het tegendeel van zijn vader koning Bhumibol, Rama IX, die een vreedzaam, bescheiden man was. Bijna net zo zwaar getatoeëerd als de hierboven genoemde Nederlandse sportschoolproleet, nam hij ooit de wacht af in een spijkerbroek en een hemd. Hij heeft inmiddels drie vrouwen versleten – tijdens een van de huwelijksplechtigheden droeg hij een trainingspak – en gaf met zijn vriendin Srirasmi (een ex-stewardess die daartoe topless ten tonele verscheen) een groot feest ter gelegenheid van de verjaardag van hun hond Fufu, die hij officieel de rang van maarschalk had gegeven. Tientallen verhalen doen over Rama X de ronde. En geloof me: bij niet één verhaal werd ik door de gedachte overvallen dat hier geen lucullisch levende malloot, maar een normaal functionerende, evenwichtige man werd geportretteerd. Arthur van Amerongen: Ik ben niet zo blij met je, oom Rob. Ik kreeg namelijk net een alarmerend telefoontje van mijn kleine broertje Willem die al een eeuwigheid in Bangkok woont. Hij heeft daar een ordentelijke betrekking in het onderwijs en is bovendien met een degelijke juffrouw van goede etnische komaf getrouwd. Met ‘degelijk’ bedoel ik dat mijn schoonzus – die ik nog niet mocht leren kennen – een klassevrouw is en niet iets wat je tijdens de huwelijksnacht verrast en overrompelt met twintig centimeter Siam Steel, als je begrijpt wat ik bedoel. Enfin, mijn hermanito was een avondje met jou wezen stappen, nota bene op mijn zoals gewoonlijk belangeloze advies, en dat had bijzonder slecht op hem afgestraald. Om nog maar te zwijgen over reputatieschade. Even Hiddema bellen, vriend! Je had aangekondigd dat je met je gevolg zou komen die avond, dus met je vrouw, kinderen en kleinkinderen. Daar bleek niets van te kloppen, want je stond in je eentje voor de deur van mijn broeders nederige stulp, in een schreeuwende bermuda, op Birkenstocks, met een vuurrode Little Steven-bandana op je kop en een baard van drie dagen. Niks moeders de vrouw. Je gaf Willem ons Grote Foute Jongensboek (lekker gratis van de uitgeverij) en een fles jenever van het mij onbekende merk Euroshopper. Je brulde zo hard dat de hele buurt het kon horen: “Hoe laat begint het neuken, Van Amerongen?” Dat je geen enkel gevoel voor decorum meer hebt: soit. Maar op je zeventigste suggereren en blaten dat je bronstig als een puber bent... Temeer omdat ik net een openhartig interview met je las in de radio- en televisiebode van Omroep MAX. De gerontozender had een onderzoek verricht naar het al dan niet existerende seksleven van Nederlandse bejaarden en jij, het aanspreekpunt en boegbeeld immers van de troisième en quatrième âge, werd geconfronteerd met de uitslag. Wat bleek? Maar liefst 53 procent van de leden van Omroep MAX heeft geen seks meer. Veel bejaarden – waaronder jij – vinden dat helemaal toppie. Zestig procent van de respondenten geeft aan tevreden te zijn over het eigen seksleven, maar dat bleek eigenlijk vooral internetseks te zijn, dus kijken naar vieze filmpjes. Er bleken ook een paar MAX-kijkers te bestaan die nog wel seks hebben. Ik heb die namen even gecheckt en heel verrassend bleek dat om Jacques d’Ancona, Ronnie Tober, Barrie Stevens en Viktor & Rolf te gaan. Van de 26 procent van de ondervraagden die zijn seksleven het cijfer 1 geeft (waaronder jij) klagen de meesten over een afnemend libido en gezondheidsklachten. Ze maken gebruik van hulpmiddelen, zoals libidoverhogende medicatie en diverse buttplugs van de Etos en het Kruidvat. Je had nog wel een aardig advies voor de gedupeerde MAX-kijkers, qua alternatief voor seks: kussen, knuffelen en hand in hand lopen. Verreweg de meeste respondenten (78 procent) zijn onvoorwaardelijk trouw aan hun partner (kuch), al bleek dat sommige vijftigplussers ‘weleens een deurtje verder kijken of hebben gekeken’, net zoals Omroep MAX-baas Jan Slagter naar verluidt met SP-leider Lilian Marijnissen deed. Enfin, dat deurtje verder kijken, dat is voor jou dus deurtje Bangkok. Wat is er die avond gebeurd, en waarom heb je je gevolg toen in het hotel geparkeerd en mijn broer ten schande gemaakt? En waarom loog je zo snoeihard tegen Omroep MAX? Jouw onoirbare gedrag in het verre Bangkok straalt slecht af op het roemrijke geslacht-Van Amerongen, heer Hoogland. Rob: Ik zal niet ontkennen, mijnheer Van Amerongen, dat ik in Bangkok een avond met uw jongere broer Willem heb doorgebracht. Het was voor mij in de eerste plaats een aangename ontmoeting, omdat het mij eindelijk gegund werd te ervaren dat er ook beschaafde Van Amerongens op deze wereld rondlopen. Uw broer bleek evenwichtig, sociaal en fatsoenlijk. Als leraar Engels op een gerenommeerde Bangkokse universiteit bekleedt hij inderdaad een alom gewaardeerde functie. Toch was er ook wel een overeenkomst met u: hij liet mij alles betalen. Ik herken mij echter niet in uw beschrijving van ons rendez-vous. Er zijn enkele dingen die kloppen, dat is waar. Maar u denkt toch zeker niet dat ik iemand zomaar een fles jenever van het merk Euroshopper cadeau doe? Veel te duur, dat spul. Ik herken mij evenmin in uw laag-bij-de-grondse MAX-anekdotes aangaande mijn persoon en de verwerpelijke suggesties die u tussen de regels doet over onze vermeende avonturen in de Thaise hoofdstad. Onze avond was slechts cultureel van aard. Helaas voel ik mij gedwongen u bij de EU aan te geven als verspreider van nepnieuws. Dit kan echt niet langer zo doorgaan. Ten eerste heb ik op zaterdag 28 oktober 1989 nog seks gehad, om precies te zijn van 23.07 tot 23.09 uur. Dat valt binnen de verjaringstermijn. Ten tweede geef ik mijn seksleven geen 1, maar een 2. Ten derde... Ach, laat ook maar, u geeft er toch weer uw eigen draai aan. Wat u volledig onderschat is dat u mij hiermede bijzonder veel schade berokkent. Ik ben een bekend persoon met een goede, zorgvuldig opgebouwde reputatie. Ik schrijf potdorie niet voor de Volkskrant, zoals u. En dan doet u dit. Wat dat betreft is mijn positie zeer te vergelijken met die van de heer Donald J. Trump. Wat die man de laatste tijd allemaal over zich heen krijgt is stuitend. Wie al die verhalen gelooft, zou denken dat hij nog krankzinniger is dan Rama X. Laatst meende een mevrouw met de artiestennaam Stormy Daniels hem zelfs te moeten belasteren met het verhaal dat hij haar een maand nadat zijn vrouw Melania van hun zoon Barron was bevallen, fysiek had bemind, en dat hij deze Stormy vervolgens 130.000 dollar zwijggeld had geschonken. Welnu, zij zweeg dus niet. “Hij zei dat ik hem aan zijn dochter deed denken,” durfde mevrouw Daniels zelfs te stellen. Of hij dat voor of na de daad zei, vertelde zij daar niet bij. Ik heb haar gegoogeld en kan u als gevolg daarvan vertellen dat dat niet klopt: de voorgevel van mevrouw Daniels is aanzienlijk voluptueuzer dan die van Ivanka. Ik weet dat toevallig doordat ik tijdens dat googelen op een buitengewoon ­merkwaardige site terechtkwam, genaamd xvideos.com als ik het wel heb, waarop mevrouw Daniels tamelijk acrobatische dingen met kreunende en steunende heren uithaalde, waarvan ik sinds zaterdag 28 oktober 1989 alleen maar kan dromen. Ik kan mij niet voorstellen dat een president der Verenigde Staten met zo’n ordinaire vrouw een dergelijke liaison aangaat, al is het maar voor één avond. Iemand in zo’n belangrijke functie heeft wel andere dingen aan zijn hoofd. Nepnieuws, mijnheer Van Amerongen! Net als die verhalen van u! Arthur: Ik laat mij niet meesleuren in jouw zompige alt-right gedachtegoed, stokoude snoodaard. Die jubelriedel over Trump komt mij de neus inmiddels uit. En hoeveel moest je betalen om die speelfilms van Stormy Daniels te bekijken? Jij bent de allerlaatste man in Nederland die nog voor porno schokt, Hoogland. En jij lijkt mij ook zo’n type die een film van Stormy helemaal uitkijkt. Ik ken de rolprent waarin ze de lockerroom van de Harlem Globetrotters bezoekt op mijn duimpje. Dan krijg je een soort Marx Brothers-achtige situatie, je weet wel, wanneer ze dat ontbijt bestellen op die boot. Stormy denkt dat ze maar vijf tegenspelers heeft in die kleedkamer maar uiteindelijk wordt ze gevisiteerd door het voltallige publiek van het Louis Farrakhan-sportpaleis in The Bronx. Weet zij veel! Goed, ik heb de VHS destijds meteen doorgespoeld naar 1 uur en 24 minuten, direct naar de apotheose van deze klassieker in het genre ‘dogfart’. Vaak is het trouwens gewoon shampoo wat je ter afsluiting ziet – als toetje zou ik bijna zeggen – dus dat je je niet onzeker voelt bij het aanschouwen van zulks. Of komt het bij jou inmiddels in poedervorm uit de fluit? Terwijl jij en mijn geliefde broertje schuinsmarcheerden in die liederlijke zondepoel van verderf, was ik de ster van de jaarlijkse columnistenmarathon van de Volkskrant. Eindelijk een fris geluid, scandeerde de zaal als één man. Ik kon die nacht blijven logeren bij Aleid Truijens, Margriet Oostveen, Heleen Mees, Sheila Sitalsing en Stephan Sanders. Ze vonden me allemaal bijzonder geestig en getapt, en ik rook zo lekker en keek zo guitig uit mijn doppen. Margriet Oostveen, mevrouw Tom-Jan Meeus zeg maar, verzuchtte nog dat ze het jammer vond dat jij mijn beste en enige vriend was: “Rob Hoogland, die pornoverslaafde agent-provocateur van meneer Trump in de Lage Landen.” Dus ik stel voor dat wij niet meer samen worden gezien in het openbaar, althans niet in het circuit van de hoogopgeleide roomblanke heteroseksuele beau monde van de grachtengordel. Uiteraard kunnen wij elkander elke maandag blijven zien in het keldertje van de Mekhong River Thai Bar, op het vertrouwde adres op de Amsterdamse Wallen. Niks tegen je gevolg zeggen hoor!