Satansprins

Weet je waar ik een beetje moe van aan het worden ben? Van die pas bevallen vrouwen die binnen twee weken weer hun oude figuur terug hebben. Of dat niet hebben, maar dat wel graag willen. What the fuck? Je hebt net een kind gekregen! Een watermeloen uitgeperst! Een melkfabriek aangemaakt! Je huid tien kilo opgerekt! Hechtingen in je dingetje gekregen!

Waarom zit je niet in een joggingbroek met een pak maandverband op een zacht kussentje? Waarom doe je crunches met je personal trainer en laat je je niet lekker in bed verwennen? (Niet door de personal trainer, bedoel ik, maar door je kraamhulp. Of je man) Oh, omdat Kate Middleton ook al een paar uur (!) na haar bevalling op naaldhakken (!!) het ziekenhuis uitloopt! Pfff!

Ja, het is waar. Dat doen ze daar bij dat Engelse koningshuis. Diana begon ermee en nu loopt Kate er achteraan. Ook al voor de derde keer. Met d’r nog opgezwollen buikje in een wijde jurk maar wel op torenhoge hakken en de kleine Lowietje in haar armen. Ze vindt het zelf misschien reuzestoer, maar welk signaal geeft ze er mee af? Dat een kind krijgen iets is wat je even tussendoor doet? Even hurken achter een bosje en dan weer verder? Hou toch eens op. Als je nou ooit een excuus hebt om met je waterenkels op je ouwe crocs rond te sloffen is het toch wel net na je bevalling. Ga toch weg met je hakken.

Die foeilelijke rode tutjurk die ze aanhad, is trouwens een vrijwel letterlijke kopie van de jurk die Mia Farrow droeg in Rosemary’s Baby.

De tekst loopt hieronder door.

Mia Farrow, die het kind van Satan baarde, weet je nog? En aangezien ik net bij de kapper heb gehoord dat ze bij onze familie van Oranje allemaal satanisten zijn – nee maar écht! – verbaast dit me helemaal niet. Die Windsors zullen ook wel niet deugen. Die jurk móet een verwijzing zijn naar duivelse praktijken, want zeg nou zelf: welke jonge meid trekt vrijwillig zo’n draak van een ding aan?

‘Het’ is geboren

‘Met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van onze theyby’… Onze wát? Theyby, het nieuwste woord in Amerikaanse gendercorrecte kringen. De foutste opmerking die je tegenwoordig blijkbaar kunt maken, is vragen of het pasgeboren kind een jongetje of een meisje is als je in de kinderwagen loert. Dat is zo níet 2018.

Een pasgeboren spruit een beetje opdringen naar welk geslacht hij/zij zich dient te gedragen kan echt niet meer, vindt de Amerikaanse Gender Creative Parenting-beweging. Alleen de allernaaste omgeving mag het geslacht weten, voor de rest moet het kind het zelf maar beslissen of het zich uit als jongetje, meisje of alles wat daar tussenin zit. Het krijgt een genderneutrale naam, genderneutraal speelgoed, genderneutrale kleding en gaat naar een genderneutrale opvang.

Vind ik daar wat van? Ja, best wel. Enerzijds begrijp ik die ouders wel; ik heb mijn zoontje toen hij drie was ook een poppenwagen gegeven om duidelijk te maken dat het helemaal niet gek was als een jongen met poppen speelde. Dat ie er onmiddellijk met veel vroemvroem-geluid mee door huis ging racen, deed daar niks aan af. Dat mocht ook. En ik héb een enorme hekel aan die roze prinsesssenshit voor meisjes en ‘stoere’ ridder- of piratentroep voor jongens.

Ook schoot ik níet meteen in de stress – zoals half Nederland – toen de Hema genderneutrale kinderkleding ging verkopen. Ik heb namelijk nooit begrepen waarom er aan een houthakkersbloesje een labeltje met ‘jongen’ moet hangen en aan een T-shirt met lieveheersbeestjes eentje met ‘meisje’. Laat ze zelf uitkiezen wat ze mooi vinden, lekker belangrijk.

Maar om aan je kind te refereren als ‘het’ in plaats van hij of zij, slaat wel erg ver door. En ‘they’ al helemaal – dat is grammaticaal ook nog eens zo incorrect als de neten. Het zal zo’n kind natuurlijk helemaal worst zijn, maar ik vind het een overdreven vertoon van policor millenialgedrag: “Kijk ons eens goed bezig zijn.” Gewoon een beetje irritant, sorry. Met je ‘het’…

Moederkoekje erbij?

Om nog even in de babysfeer te blijven: de lotusbevalling is helemaal het hippe dingetje van nu. Toen ik het woord voor het eerst hoorde, kon ik me er best wat bij voorstellen. Lekker zen baren tussen de wierook en de boeddhabeelden met van die rustige plengplengmuziek op de achtergrond. Dus niet meteen 100 watt in je gezichtje als je net het geboortekanaal uitgezwommen bent – relaxt toch?

En toen ging ik googelen. Ai. Dat had ik beter niet kunnen doen, want een lotusbevalling is dus heel wat anders.

Normaal wordt een paar minuten na de bevalling de navelstreng doorgeknipt. Die moederkoek heeft zijn taak vervuld en is niet meer nodig.

Daar denken sommige mensen dus heel anders over. Die laten kind en placenta aan elkaar zitten tot de navelstreng vanzelf loslaat.

De tekst gaat hieronder verder.

En dat kan dus wel even duren. Volgens mij hoef je geen al te groot beroep op je voorstellingsvermogen te doen om te begrijpen dat dat niet al te fris zal ruiken. Vandaar dus die lotussen. Of andere bloemen en geursels. En lappen en mandjes. Bloody hell! Hoe krijg je het verzonnen?

Maar goed, net zoals je van sommige ouders je kind geen geslacht mag opdringen voordat het daar zelf aan toe is, zo zijn er ouders die menen dat een baby zelf moet kunnen bepalen wanneer hij/zij gescheiden wil worden van zijn ‘reisgezel’ de moederkoek. Dat ze daarvoor soms wel een week naast een rottend stuk vlees moeten liggen – met alle gevaren van dien – is blijkbaar maar bijzaak. Man man man eh…. mens mens mens…