To brie or not to brie

Stel, je bent een rijke huismoeder in Londen. Je hebt je ochtendrondje in het park gejogd, je barre fitness class gedaan en geluncht met een blaadje sla en een half flesje Cabernet Sauvignon en dan heb je de hele middag nog! Wat te doen? Ik bedoel, shoppen is leuk, maar elke dag gaat ook vervelen. Je kids gaan hun eigen gang en je man is altijd aan het werk, dus wat moet je?

Brie-ing to the rescue! Dat is dus iets met brie. En mdma. Tegelijk. Maar hoe dan? En waarom?

“Mijn vriendinnen en ik kwamen tot de conclusie dat we al jarenlang niet meer zo gelachen hadden als toen we jong waren. We waren een beetje ingedut en dat wilden we veranderen,” aldus de initiatiefneemster van de kaasdope-party’s. De witte wijntruc werkte niet meer en bovendien kom je van wijn zo aan. Er moesten drugs in, zoveel was zeker. Maar wat? Coke is wel meteen weer heel hardcore en van blowen ga je zo vreten.

Een vriendin had van haar dochter een grammetje mdma gekregen, dus dat moest het dan maar worden. Maar ja, hoe néém je dat? Eén van de dames vroeg haar zoon om raad en die adviseerde het poeder in een vloeitje te doen en dat in iets eetbaars te stoppen. That’s where the brie came in play.

Afijn, lang verhaal kort, na een kwartiertje of drie begonnen de meiden kleuren te zien, kwam het tapijt tot leven en voor ze het wisten hingen ze gelukzalig in de gordijnen en deelden ze hun intiemste fantasieën met elkaar. Dat smaakte naar meer en brieing was geboren. Inmiddels is het een echt ding in de Londens upper middle class en vallen groepen perfect gesoigneerde dames elkaar met regelmaat liefdevol in de armen voor een groepsknuffel.

Tja. Ik hou het voorlopig bij een paar stukjes van mijn favoriete Blue d’Auvergne voor ik ga slapen. Daar ga je heel weird van dromen, maar dan zonder kater…

No make-up wedding

Nee, schrik niet, we gaan het meer niet over Dé Bruiloft hebben – of nou ja, een heel klein beetje aan het eind – maar er is weer eens een trendje in bruiloftland: de no make-up wedding. In Amerika natuurlijk, where else?

Ik heb nooit begrepen waarom je op de ‘mooiste dag van je leven’ (zeggen ze, ik moet het zelf nog meemaken) als een opgedofte suikertaart met een Sissikapsel en een lading nepwimpers moet rondscharrelen. Vooral niet als je daar in het dagelijkse leven niet de minste neiging toe hebt.

Ik heb wat trouwerijen met van die Mary Borsatobombarie meegemaakt en dat terwijl ik de bruiden in kwestie kon uittekenen in Levi’s en All Stars. Volkomen gebiologeerd kijk ik dan ook wel eens naar programma’s als Bridezilla of My Big Fat Gypsy Wedding. What the hell? Waaróm?

Maar het tij schijnt een beetje te keren, als ik de New York Times mag geloven. Zo’n dichtgepleisterd poppensnuitje is in de wat ‘betere kringen’ tegenwoordig not done anymore. Men kiest voor fris en natuurlijk.

Volgens sociologe Amanda Miller komt dat doordat hoger opgeleide vrouwen over het algemeen op latere leeftijd trouwen: “Zij zien zichzelf niet als de blozende bruid, maar als een vrije, zelfstandige vrouw.” Dat klinkt goed.

Lekker makkelijk, zou je dus denken, alleen beetje dagcrème en labello, maar zo simpel blijkt het nou ook weer niet te zijn.

Zo vertelde een bruid dat ze weliswaar had afgezien van een make-up artiest, maar wel een schoonheidsspecialiste had laten invliegen (!) met een koffer met maar liefst zeventig schoonheidsproducten. Placentamaskers, zuurstofserums en antioxidanten – de hele mikmak. En dan verder nog ‘alleen maar’ een beetje concealer, mascara, poeder en lipgloss. Ja hallo! Zo kan ik ook make-uploos door het leven! Sterker nog, dan dóe ik dat blijkbaar al. Wat een malligheid.

Nog heel even terug naar Harry en Meghan dan: het gewone volk dat was uitgenodigd om binnen de ommuring van Windsor Castle zet nu massaal hun gekregen goodie bags op eBay! De inhoud is niet spectaculair – een chocolademunt, een flesje Windsorwater, een koelkastmagneet en een doos koekjes – maar er zijn al bedragen boven de 20.000 euro voor neergeteld. Er zijn zelfs mensen die vijf pond hebben betaald voor een pdf van het huwelijksprogramma, dat voor niks te downloaden is op de site van Windsor Castle. Sommige mensen hebben te veel geld.

Darwin-award

Een vijftienjarige jongen uit Den Haag kwam deze week om het leven ten gevolgd van de choking challenge en vorig jaar al een jongen van zestien uit Arkel. Als het niet zo intens triest was, zou je kunnen lachen om de grenzeloze domheid van sommige mensen, maar twee dode jonge jongens zijn natuurlijk geen grap. Nee, ik plaats geen links naar de video’s. Ik heb niet de minste behoefte om het met eigen ogen te aanschouwen.

De tekst loopt hieronder door. 

Dit soort stupide challenges komt tegenwoordig zo vaak voor, soms dus met fatale afloop, dat je zou wensen dat er een IQ-ondergrens vereist is voor toegang op internet. Wasmiddel slikken, condoomsnuiven, kaneelpoeder eten – de Darwin-awards kunnen aan de lopende band uitgereikt worden.

Nou ja, het heeft eigenlijk misschien meer met leeftijd dan met IQ te maken; vooral pubers houden zich met deze onzaligheden bezig en volgens psychologen kunnen juist zij de gevolgen van hun handelingen moeilijk overzien. En wat kan je er als ouders aan doen?

Natuurlijk moet je het er met je kinderen over hebben, liefst op een beetje luchtige manier, maar een garantie dat ze het toch niet gaan proberen krijg je nooit. Groepsdruk speelt een grote rol en vlak ook de vijftien minuten roem als zo’n filmpje viraal gaat niet uit. Wat dat betreft doet YouTube het goed om ze te verwijderen, maar er blijven helaas genoeg kanalen over om ze te delen.

Misschien klassikaal laten kijken naar een filmpje waarin het gruwelijk mis gaat? Tja, dat zal voor sommigen juist weer een uitdaging zijn om er een tandje bij te zetten. De kinderen aan het bed vastbinden tot ze twintig zijn is helaas geen optie. Veel blijven praten, goede voorlichting op school en heel hard duimen dan maar…