Recensie: Van elk waarheen bevrijd van Thierry Baudet
In Van elk waarheen bevrijd, de nieuwe roman van Thierry Baudet, blikt een cellist terug op zijn leven en zijn muzikale loopbaan.
Philippe Gautier is een onverbeterlijke nostalgicus, een dandy en cultuurpessimist, in wie wel het een en ander van de auteur valt te herkennen. Philippe voelt zich het meeste thuis in de tempels van de hoge kunst en vergelijkt zichzelf met Michelangelo.
Als Philippe de jonge celliste Davide ontmoet (de naam is niet toevallig gekozen), ontwikkelt zich een stormachtige affaire. Baudet beschrijft die met zoveel pathos (“wat een ongelofelijk rechtvaardige oogopslag had ze! Wat een verfijnde motoriek”) dat je je vertwijfeld gaat afvragen of dit allemaal serieus bedoeld is.
Overspannen proza
De psychologie van de personages, gevangen in een driehoeksverhouding, is overtuigend genoeg, maar het proza zelf is van een negentiende-eeuws soort overspannenheid, inclusief talloze machteloze cursiveringen, uitroeptekens, en lyrische beschrijvingen.
Thierry Baudet
Van elk waarheen bevrijd
Prometheus
€18,99
