De essentie van overspel
Wat begint als een spelletje, blijkt allengs vaak de opmaat voor een lange lijdensweg van pijnlijke ruzies die uitmondt in een scheiding. Toch blijft ontrouw een hardnekkig verschijnsel. Hoe kunnen we het duiden, en er op een intelligente manier mee omgaan?
Een woord dat zo op het eerste gehoor eigenlijk wel aanstekelijk klinkt, met de volle belofte van tuinfeestjes in de zomer en allerhande fun and games, te vergelijken met een glas champagne dat je tegen het licht houdt voor de betoverende kleur en om de belletjes erin te zien bruisen. Verfrissend!
Als je er nog geen ervaring mee hebt opgedaan, smaakt zo’n eerste glas dan ook als een soort veredelde limonade, dus je neemt een paar flinke slokken, maar dit drankje is minder onschuldig dan het lijkt: je moet er wel degelijk mee oppassen.
Wie in een overmoedige bui aan overspel begint alsof het inderdaad maar een spelletje is, komt er algauw achter dat hij zich heeft begeven op gevaarlijk en nog niet in kaart gebracht terrein: een moeras dat vergeven is van zinkputten en van alle kanten wordt overwoekerd door hele en halve leugens, door bedrog en verraad.
En als je op zo’n onbeholpen leugentje wordt betrapt, of je bent zo roekeloos geweest om de affaire eerlijk op te biechten, dan blijkt overspel nogal eens de opmaat te zijn voor een lange lijdensweg van pijnlijke, ontluisterende ruzies, die tenslotte ook nog culmineren in een echtscheiding.
Het hele artikel leest u op Blendle.
Bent u geïnteresseerd in meer artikelen van HP/De Tijd? Lees ze hier op onze gloednieuwe app.
