Volgens sommige expats zijn Nederlandse kinderen de gelukkigste ter wereld, omdat ze zo vrij gelaten worden. Maar is dat nog wel zo? De hysterische ouders uit De luizenmoeder suggereren het tegendeel.
De gelukkigste kinderen van de wereld – Opvoeden The Dutch Way is de jubelende titel die twee expats uit Engeland en Amerika meegaven aan hun vorig jaar verschenen boek. Opmerkelijk, en de tekening op het omslag onthult al iets van de teneur, want die toont het beeld van een Hollandse vader met een bakfiets waarin hij drie inderdaad opvallend montere kleuters vervoert.
Ruim 95 procent van de Nederlandse kinderen gaf te kennen dat hij of zij ‘gelukkig’ was.
Kennelijk is het in dit boek veelvuldig papadag, wat te denken geeft over de mate van nauwkeurigheid waarmee de schrijfsters tijdens hun research om zich heen hebben gekeken, want de bakfietsen bij mij in de straat – ergens in Amsterdam-Zuid – worden toch echt vaker aangedreven door moeders dan door vaders. Om nog maar te zwijgen van de steile brug die ze daarbij op moeten, noem dat gerust zwoegen, en het doorzichtige plastic zeiltje waarmee de kwetsbare en doorgaans nogal hangerige lading op regenachtige dagen moet worden afgedekt.
