Ik vertelde tijdens de audities dat Ko van Dijk mijn grote voorbeeld was en dat ik nooit aan amateurtoneel had gedaan omdat ik een natuurtalent was. Enfin, dat werd een drama want ik moest een tomaat, een vlaai en als klap op de vuurpijl buutreedner Pierre Cnoops imiteren. Uiteindelijk vond de jury mij te nichterig en daarom meer geschikt voor de Kleinkunstacademie of een balletopleiding. In mijn groepje zaten trouwens Carine Crutzen, Gijs Scholten van Aschat, Porgy Franssen, Pierre Bokma en Albert van Dalsum maar dit terzijde.

Ruim vijfentwintig jaar later nam ik wraak in mijn hoedanigheid als kunstcriticus bij dagblad de Limburger. De krant was destijds een machtige krant, maar ik zal u mijn eenmansguerilla tegen gesubsidieerd toneel besparen want dat is meer iets voor deel negen van mijn memoires.

Een van mijn collega’s destijds was Johan van de Beek, die ik altijd liefkozend ‘de gesel van de Maas’ noem. Hij schreef en schrijft snoeiharde columns en is zo mondig dat ik eens tegen hem zei: “Man, man, je lijkt wel een Hollander. Sterker nog, je had maar zo een Amsterdammer kunnen zijn!”

Nou, toen waren de rapen gaar!

Ik heb zijn gevloek destijds in steno op een bierviltje genoteerd, hier de wellicht wat rammelende tekst:

Godmiljaar, nondeju koekwaus. Wet bis doe veur enne wiekser? Laup nao de klote! Mot ich dich laote reetlaupe, vieze Tuur? Schlaeg wie unne Jezus mosse kriege!

Vorige jaar kwam Sultan en de lokroep van de jihad uit, een indrukwekkend boek dat Van de Beek samen met Claire van Dyck schreef. Het doorwrochte relaas gaat over drie Maastrichtenaren die op jihad in Syrië en Irak gaan. Eén van hen, Sultan Berzel, blaast zich kort na vertrek op in Bagdad en is door Guiness World Records genomineerd als de vermoedelijk grootste Nederlandse massamoordenaar uit de recente geschiedenis.

Er zijn mensen die hem beschouwen als held en heilige. Anderen zien hem als slachtoffer van de grootste hersenspoeling ooit. Berzels Koerdische vriend, die met hem mee op jihad gaat, sterft op het Syrische slagveld. Met een glimlach op zijn gezicht, aldus zijn kameraden van IS. De derde uitreiziger, de bekeerlinge Aïcha, wordt wereldnieuws als ze weet te ontsnappen uit Syrië en terugkeert naar Nederland. Ze gelooft nog steeds in jihad, aldus Johan van de Beek en Claire van Dyck.

Gesloopt door mijn flitshuwelijk en flitsscheiding met de Limburger raak ik destijds in zwaar water en dientengevolge aan de drugs. Gek genoeg waren al mijn dealers in Maastricht van de mohammedaanse persuasie. Ik had natuurlijk Arabisch gestudeerd en als bijvak darja, het Berberijnse takkietakkie, dus ik verstond vrij goed wat ze zeiden al gingen het meestal over bolletjes wit en bruin en uiteenlopende bedragen. Deze jongens waren uitgesloten van de maatschappij en ik was toen al bang dat ze door de klauwen van de salafistische islam gegrepen zouden worden. Niet voor niets werd ik later de Profeet van Molenbeek genoemd.

Enfin, ik had niet kunnen voorspellen dat Maastricht deze week een militaire vesting zou worden uit angst voor aanslagen op niemand minder dan André Rieu. Voormalig burgemeester Onno Hoes heeft eens gezegd dat problemen in zijn stad extra opvallen ‘omdat je ze hier niet verwacht. Maastricht is de stad waar het altijd gezellig is. Jihadisten passen niet in dat beeld.’

De aanleiding voor de mohammedaanse woede zou het liedje hieronder zijn. De tekst loopt hieronder door.

Ik citeer de Limburger:

Op diverse locaties rondom het Vrijthof zijn dinsdagochtend tijdelijke slagbomen geplaatst. Na jarenlang provisorische verkeersremmende maatregelen te hebben genomen tijdens de periode André Rieu op het Vrijthof, heeft de gemeente Maastricht nu gekozen voor een in beton bevestigde afbakening.

De mobiele slagbomen zijn volgens de Belgische producent Wibloc speciaal gemaakt om terreuraanslagen met voertuigen te voorkomen. Op de website van het bedrijf staat geschreven: “Wibloc kan elke impact aan”. Het bedrijf zegt deze methode te hebben ontwikkeld na de terreuraanslag met een vrachtwagen in de Franse badplaats Nice, twee jaar geleden.

Ik vond het een tijd voor een piepklein grapje op Twitter. Bij het bericht van de Limburger schreef ik: “Danke schön, Frau Merkel” (ik heb van mijn mama geleerd altijd met twee woorden te spreken en altijd dankbaar te zijn).

Mijn tweetje was een subtiele verwijzing naar Merkellego, een sarcastische benaming voor de betonblokken die op strategische punten worden gezet in de strijd tegen de truckterreur (het gebruik van een truck door islamitische terroristen om op drukbezochte plekken zoveel mogelijk mensen dood te rijden). Merkellego is een leenwoord uit het Duits.

De associatie met lego ligt vrij voor de hand: de rechthoekige betonblokken vertonen uiterlijke overeenkomsten met de legoblokjes. Dat deze roadblocks (zo heten de betonblokken ook wel) naar Merkel zijn genoemd, zal wel komen doordat de bedenkers van het woord in de door Merkel toegelaten massa-immigratie van moslims in Duitsland de oorzaak zien van de truckterreur. Dit verzin ik niet zelf hoor, maar komt regelrecht uit het prestigieuze Taalbank.nl.

Wie schetst mijn totale verbijstering toen ik deze tweet van mijn gewaardeerde collega Dirk-Jan van Baar zag.

De tekst loopt hieronder door. 

Ik werd dus afgeserveerd als fascist omdat ik twitterde: Danke schön, Frau Merkel. Nog nooit voelde ik mij zo op mijn ziel getrapt en ten einde raad activeerde ik mijn slapende trollenleger. Het resultaat kunt u zien onder de tweet van mijn gewaardeerde collega Dirk-Jan van Baar en onder deze humoristische tweet.

De tekst loopt hieronder door. 

Goed, de beer was los en de sluizen van het twitterriool gingen wijd open. Ik had het echt te doen met die arme Dirk-Jan, die pas sinds kort op de Twitter zit en het contact met de jeugd een beetje kwijt lijkt te zijn. Vooral de opmerkingen van diverse dames én homoseksuelen dat ik veel knapper ben dan Dirk-Jan, vond ik nodeloos kwetsend en onoorbaar en daar neem ik bij deze dan ook afstand van.

Supporters van Dirk-Jan riepen dat die legostenen van Merkel al jaren in Maastricht liggen en dat dat niks met de islam te maken heeft. En die hefbomen komen nog uit de tijd dat MVV in de eredivisie speelde en er elk weekeinde grootschalige rellen waren op het Vrijthof, aldus Team Van Baar.

Ik had echt een rotdag en kwam niet meer toe aan mijn novelle Mijn moeder is gek, die ik begin augustus af moet hebben. Hevige twijfel overmande mij: misschien zat ik er gewoon helemaal naast en heeft Merkellego niks met mohammedanen te maken. Maar toen las ik dit!

De gemeente Utrecht beveiligt vijf pleinen tegen een terreuraanslag. Het Domplein, de Neude, het Vredenburg, het Jaarbeursplein en het plein voor de Ulu-moskee worden veiliger gemaakt. Het gemeentebestuur verwijst naar de aanslagen in Nice, Londen en Berlijn. Daar reed een bestuurder bewust op een menigte mensen in. Volgens de gemeente gaat het om tijdelijke maatregelen, die niet altijd voor het publiek zichtbaar zullen zijn en die moeten garanderen dat het normale leven daar door kan gaan. Als voorbeeld noemt de gemeente bloembakken en het regenboogzebrapad.

Ik bedoel, als zelfs GroenLinks toegeeft dat er een dreiging is van islamitische terreuraanslagen in de meest islamvriendelijke stad van Nederland, waar staat mijn gewaardeerde collega Van Baar dan, in politieke zin? Bij de Internationale Socialisten of nog meer links daarvan? Nou, dan zit je bij extreemrechts want de cirkel is rond. Als goedmakertje voor de nodeloze hetze die mijn trollen tegen Dirk-Jan hebben gevoerd, wil ik hem graag dit plaatje aanbieden. De muziek kump toes in veilig Mestreech!