HP/De Tour: Chris Froome, terrorisme & Utrecht
De Tour de France heeft Frankrijk jaarlijks drie weken volledig in haar greep. Tourkenner en journalist Jeroen Wielaert reist de renners drie weken lang achterna en vertelt u in zijn Tourkronieken het verhaal achter de Ronde.
Op minder dan vijf kilometer van de finish op de Boulevard Duguesclin in Fontenay-le-Comte galmde de speaker: “Chute de Froome!!!”
Er waren al genoeg tumultueuze valpartijen geweest in de stevig verhitte Vendéese openingsrit, maar deze met Froome erbij wekte extra reactie van het volk achter de borden.
Er ging een golf van blije hoon op, goedkeurend en afkeurend tegelijk.
“Woeoeoeoeoeoeh!”
Luistert u liever de hele kroniek? Jeroen spreekt iedere aflevering in. De tekst loopt hieronder door.
Ik zag de Colombiaan Fernando Gaviria op het vals plat omhoog sprinten, vlak voor favoriet Peter Sagan in zijn regenboogtrui. Er volgden groepjes als brokstukken. Daarna kwam Chris Froome voorbijfietsen met de sporen van lichtbruine aarde op zijn rechterschouder en rug. Hij had geen bloedvlekken op zijn benen. Froome was goed gevallen.
Het was wielrennen, het was Tour, dag 1. Tom Dumoulin was overeind gebleven, met het kostbare bezit van 51 seconden voorsprong op Froome – ongeveer de tijd die hij komende maandag weer kan verliezen in de ploegentijdrit van Cholet. De Tourgeschiedenis zal onder andere op de Alpe d’Huez leren hoe zwaar het verschil van deze valpartijen telt. Zalige stof voor wielerwetenschappers.
Na de finish wilde ik naar de startplaats van vandaag, Mouilleron-Saint-Germain, bij wijze van Touristische verkenning. Het is makkelijk in te toetsen in de routeplanner, maar die heeft geen weet van de obstakels van de Tour. Als vaker in zoveel jaren stonden de hekken er nog, maar ook de extra Tour-hindernissen die het gevolg zijn van de vrachtwagenaanslag van 14 juli 2016 op de Promenade des Anglais in Nice door een ellendeling met een niet bijzonder Franse naam. Hij maakte 81 dodelijke slachtoffers. Daags erna trok de Tour door, zij het in passende stilte.
In Fontenay-le-Comte kon ik er niet uit, vanwege de dranghekken en de forse zandzakken die waren geplaatst voor onwelkome bestuurders die er ín wilden. Al langer koester ik het vertrouwen dat dit soort lieden niet op de Tour afkomen. Overheden houden rekening met die ene gek die wél bestaat, los van de hersenloze, onschadelijke Froome-honers.
Met enige zelfwerkzaamheid in het sleuren aan dwars opgestelde Vittel-dranghekken en het knikken naar een heftruck chauffeur kwam ik er wel uit, in Fontenay.
Mijn gedachten gingen terug naar de aanslag op Charlie Hebdo, 7 januari 2015. Die middag was ik voor de NOS-radio snel welkom bij Volkskrant-cartoonist Jos Collignon, goede vriend van een van de vermoorde Franse tekenaars: Georges Wolinski, 80 jaar oud. Niet wijken voor terreur, was de gedachte van het gesprek.
De Grand Départ van Utrecht was al in zicht, begin juli 2015. Ik maakte me zorgen, legde die als verslaggever voor aan burgemeester Jan van Zanen, na een plechtige minuut stilte op het Domplein, op een kille avond dat menige aanwezige liet blijken ook Charlie te zijn.
Je suis Charlie!
Van Zanen zei dat hij zijn medeleven had betuigd aan zijn Franse vrienden, Christian Prudhomme voorop. Hij werd onder de Dom vergezeld door de toenmalige minister Edith Schippers. Zij was er samen met Koning Willem-Alexander ook bij toen de Grand Départ van Utrecht een grootse manifestatie van vrede werd, in de verzengende Provençaalse hitte van 4 juli 2015.
Vooraf was er overleg gevoerd tot op het hoogste militaire niveau. De Grand Départ van Utrecht is omringd door veiligheidsinzet die door niemand is gezien. Daarom vond ik het zo vreemd om onderweg naar Frankrijk te vernemen dat Utrecht anti-terreurbloembakken wil plaatsen op kenmerkende pleinen als Neude en Vredenburg.
Bizar, overbezorgd vertoon van stadspromotie, dacht ik. Of willen ze extra toeristen weren in de toch al zo onbereikbare oude stad? Weten ze méér over kwalijke plannen? Zijn ze bezorgd over toestanden bij de start van de Vuelta in 2020?
Voor Mouilleron Saint-Germain zag ik een bord staan: Cité des Géants, Stad van Giganten. Het betreft de twee legendarische mannen die er geboren zijn: George Clemenceau, de premier die Frankrijk uit de Eerste Wereldoorlog leidde en Jean de Lattre Tassigny, een ijzervreter uit de Eerste, de Tweede en nog zo wat oorlogen. De start in hun geboortedorp is een soort eerbetoon van de Tour – daar zijn ze goed in, in het respect voor historische fenomenen, het geeft de Ronde extra grandeur.
In Nantes ben ik nog even gaan wandelen en eten. Op het terras van Le Chien Stupide aan de Boulevard Strasbourg hoorde ik de Gothic Doomrock van Chelsea Wolfe. Niemand had het over Chris Froome, of terrorisme. Zo moest het zijn bij de Dolle Hond.
