HP/De Tour: de terugkeer naar Brest
De Tour de France heeft Frankrijk jaarlijks drie weken volledig in haar greep. Tourkenner en journalist Jeroen Wielaert reist de renners drie weken lang achterna en vertelt u in zijn Tourkronieken het verhaal achter de Ronde.
De Tour keert terug in Brest voor de kortstondigheid van het vertrek van een etappe. Tien jaar geleden organiseerde de Bretonse havenstad de Grand Départ. Het Village Départ – het VIP-dorp van de Ronde – stond toen opgesteld onder de klassieke muren van het Kasteel. Het was het prestigieuze decor van een niet helemaal toevallige topontmoeting van Nederlandse burgemeesters. Ze hadden wat te regelen in Brest.
De een was Ivo Opstelten van Rotterdam. De tweede Aleid Wolfsen van Utrecht. Ze waren er niet voor het Pact van Brest. Integendeel: ze hadden sterk concurrerende belangen. Ze kwamen lobbyen. Het was al in 2002 begonnen. Opstelten wilde de Tourstart in zijn eigen Nederlandse wereldhavenstad. Wolfsen was nieuw in het traject, als opvolger van Annie Brouwer. Hij kwam ijveren voor Utrecht, de voormalige stad van Opstelten.
In zo’n Village Départ gaat het zelden over het fietsen zelf, maar wel over de unieke optie om een stad middels een groot wielerevenement als de Tour de France op de kaart te zetten.
In het gevolg van Opstelten bevond zich Antony Burgmans, topman van Unilever, om wat extra zakengewicht in de schaal te leggen. Wolfsen werd omringd door de gemeentelijke ambtenaren die inmiddels goede bekenden waren van de Tourdirectie. Zij hadden in die dagen op een hotelkamer een ontmoeting met Jean-Louis Pagès, hoofd aankomstplaatsen van de Tour. Die sprak zich zo gunstig uit over Utrecht dat ze meenden dat het goed zat. Utrecht ging winnen.
Er is in tien jaar veel gebeurd. Vier maanden na het Groot Vertrek uit Brest maakte de Tourdirectie bekend dat ze voor 2010 gekozen hadden voor Rotterdam. Utrecht was bedroefd, maar veerde weer op bij de gedachte dat ze nu verlost waren van die zware binnenlandse concurrentie. In Parijs waardeerden ze het zeer dat de Domstad niet afhaakte. In 2013 kondigden ze aan dat Utrecht in 2015 de Grand Départ mocht organiseren. Er was bepaald een verschil: Rotterdam had al niet te klagen over wereldbekendheid. Utrecht kreeg nu alle aandacht als verstopte parel in het midden van het land. Het heeft zoveel indruk gemaakt dat burgemeester Jan van Zanen uitgenodigd is door Brussel, de Grote Startplaats van volgend jaar, om daar uitleg te geven over de finesses van de organisatie. Komende september zal Utrecht dan ook nog de tijding krijgen dat de Vuelta in 2020 vermoedelijk naar de stad komt. Er komt maar geen eind aan die Grote Ronden in Nederland, en vooral in Utrecht.
Luistert u liever de hele kroniek? Jeroen spreekt iedere aflevering in. De tekst loopt zelf hieronder door.
Terug naar Frankrijk en de Tour. Op de voorpagina van de regionale krant Ouest France las ik een ernstig commentaar over het Nationale Erfgoed van de Ronde. Want dat is het: de Tour is veel meer dan fietsen alleen, het is een evenement met grote sociale en culturele traditie dat elke zomer weer hele Franse volksstammen verbindt. Er is wel een dreiging: doping. Men kan niet waakzaam genoeg zijn. De Tour is een zeker idee van Frankrijk, zo sloot het commentaar af, de reclamekaravaan zien langs tetteren en wachten op het peloton, dat alles geeft voeding aan mooie herinneringen. Alle generaties zijn gevoelig voor deze menselijke komedie. Slotregel: le Tour de France est si beau, et si fragile. Zo mooi, zo kwetsbaar.
Ik kon het er alleen maar mee eens zijn. Toch was er iets met dat commentaar. Het had van tien jaar geleden kunnen zijn. En vermoedelijk zal er over tien jaar opnieuw zo’n stuk worden geschreven.
Peter Sagan leverde op de Rue de Stang Bihan in Quimper een nieuw kunststukje als aandeel van die komedie. Een nieuw hoofdstuk van zijn schelmenroman, om met de beste benen en een dikke grijns te tonen wie in dit soort ritten de baas is. Hij zal zo door willen gaan, ook op de Mur de Bretagne vanmiddag, en daarna zeker ook in Roubaix, na het stuiteren over de stenen, komende zondag.
Na de finish liep ik naar mijn auto. Ik zag de zwaar bewapende agenten staan. De Tour is kwetsbaar, maar hij wordt goed bewaakt.
Lees en luister hier alle Tourkronieken van Jeroen Wielaert.
