Spring naar de content
bron: Vogue, Porter, Glamour, Creative Commons

Zwarte covermodellen: mentaliteitsverandering of plat opportunisme?

Alexandra Besuijen neemt op deze website wekelijks de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze zwarte vrouwen op modecovers en het Greenbook, de nieuwe bijbel voor millennials. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Alexandra Besuijen
Modecovers
Beeld:

Zwart verkoopt dus wel

Zoals elke modeliefhebber/ster weet: de septemberissues van de grote modebladen zijn uit (ja, het is pas augustus, maar dat gaat nou eenmaal zo). En ondanks dat we nu alles via internet tot ons kunnen nemen en zowat live bij catwalkshows aanwezig kunnen zijn, is het toch voor velen een heerlijk wegdroommoment met zo’n dikke glossypil vol fascinerende shoots in handen.

Niet dat het gros van ons de getoonde kleding kan of wil betalen, maar fantaseren kost niks. Je hebt namelijk weer voor een jaar prachtige foto’s om boven je meisjesbedje m/v te hangen.

Tot zover niks nieuws.

Wat wel nieuws is: op twaalf covers van de belangrijkste bladen staan dit jaar zwarte modellen, al dan niet celebrities. Zo zien we Rihanna op de Britse Vogue (met Marlène Dietrichwenkbrauwen!), actrice Lupita Nyong’o op Porter, Naomi Campbell op Essence en Beyoncé op de veelbesproken cover van de Amerikaanse Vogue. Die laatste cover is veelbesproken vooral doordat hij is gefotografeerd door Tyler Mitchell, de eerste zwarte coverfotograaf in de 126-jarige geschiedenis van het blad. Straks duiken we nog even dieper in die omslag.

Modecovers
Beeld:

#BlackGirlMagic is de hashtag waarmee deze coverfoto’s op Twitter en Instagram worden gedeeld en ja, de meiden zijn zonder uitzondering beeldschoon natuurlijk. Jarenlang gold in de modebladenwereld het dogma dat ‘zwarte covermodellen niet verkopen’. Geen idee of dat ooit waar was – net zoals ik bijvoorbeeld als piepjong redactie-assistentje bij Avenue leerde dat een gele cover slecht verkoopt, feit is dat je zelden een overwegend gele cover ziet, of een zwart covermodel dat geen beroemdheid is. En zelfs die beroemdheden worden vaak nog met fotoshop lichter gemaakt!

‘Uiteraard’ zat daar geen racistisch motief achter, maar zou het te maken hebben met het feit dat een donkere huid moeilijk uit te lichten is door de fotograaf. Hmm… ik denk dat zo’n dertig jaar geleden, toen hier met mondjesmaat eens over gesproken werd, het merendeel van de doelgroep wit was en men ‘daarom’ witte modellen wilde. Inmiddels is door lezersonderzoek naar voren gekomen dat jonge zwarte vrouwen de trouwste kopers zijn van de papieren modebladen. En nu kan het dus ineens wel! It’s all about the money, honey!

modecovers
Beeld:

Anyway, die foto van Beyoncé. Ik moet zeggen dat ik zelden zo’n slechte coverfoto heb gezien. Prachtige robe, beeldschone bloemenpruik, maar die achtergrond! Een opgespannen, gekreukeld laken lijkt het wel, met rare schaduwen en lichtstrepen. Een slordige schaduw in haar nek, een tamme pose en een vreemde, slome gezichtsuitdrukking. Ook is haar hoofd nog eens beduidend lichter dan haar benen. Toch een fotoshopje gedaan? Dan bén je de eerste zwarte fotograaf in 126 jaar met een fantastische vrouw om mee te werken en dan kom je met dít? Frappant.

Greenbook to the rescue

Mijn moeder had vroeger altijd een goedkoop kladblok met zo’n rode gelijmde bovenkant (die je er zo lekker af kon pulken ?) en elke vrijdag als ze de ‘grote boodschappen’ ging doen, maakte ze daar een lijstje op. Dat begon steevast met kts (koffie, thee en suiker), gevolgd door katten en koeksnoep (één woord). En dan volgde de rest. Werkte prima en mocht ze eens wat vergeten zijn, de winkel was om de hoek. Michelangelo deed het trouwens ook zo…

Modecovers
Het boodschappenlijstje van Michelangelo.

Al zouden ze daar nu niet meer mee wegkomen! Papieren boodschappenlijstjes zijn namelijk zo passé! Tegenwoordig schrijf je ze in je Greenbook, dan scan je ze en zet je ze in je telefoon. High tech mensen, niks pen en papier.

Maar dat Greenbook dus. We hadden al het bullet journal, waarmee Pinterestvrouwen elkaar de loef afstaken. Zelfs dat is nu ook alweer last year, want papier is niet meermaals te gebruiken en dus niet duurzaam. Greenbook to the rescue.

Het Greenbook is een schriftje van whiteboardpapier, waarop je met markers schrijft die je weer uit kunt wissen. Kost wel een paar tientjes, maar dan hoef je ‘nooit meer een notitieboekje te kopen’. Tja. Wat schrijf je er dan zoal in?

Een enthousiaste blogster weet het wel: je to do-lijstjes uiteraard en je doelen en affirmaties en…. Huh? Je wát? Nou je weet wel, wie je bent, wat je wil in het leven, wie je wil zijn, dat soort dingen.

Oké. Moet je daar weer over gaan nadenken.

Verder je planning – dat is dus blijkbaar iets anders dan je to do-lijst – je schoonmaakschema (dat hoort dan blijkbaar niet thuis in je planning), je ochtend- en avondritueel (dat je opschrijft dat je je tanden hebt gepoetst), je voedingsschema, je minimalistische inpaklijst, je stufflist (niet hoeveel wiet je hebt, maar een lijst van alle spullen die je in huis hebt! Waaróm?) en, nou komt het: je poortwachterslijst.

Ik citeer: “Een poortwachterslijst is een lijst waarop je bijvoorbeeld een maand lang bij houdt wat er binnen komt aan spullen in je huis en wat er weer uit gaat. Dit helpt je enorm in je bewustwording en kan van grote invloed zijn op je gedrachtsverandering.”

Mijn God en dan vragen sommige vrouwen zich nog af waarom ze altijd zo moe zijn! Weg met die malligheid, terug naar het kladblok. Dat was goed genoeg voor Michelangelo en mijn moeder, dus ook voor ons.

Aan flarden

Gewoon een uitermate bevredigend filmpje van dingen die in een shredder worden gegooid. De maïskolf en de wc-bril zijn epic!

THE BEST SHREDDING MOMENTS.

SO MANY WAYS TO SHRED!Credit: goo.gl/o16mSq

Geplaatst door Viral TRND op Zondag 29 juli 2018

Onderwerpen