Spring naar de content
bron: ANP

Juist over de politieke islam bleef Kaag oorverdovend stil

Sigrid Kaag wil meer geluid horen. In de Abel Herzberglezing, die ze afgelopen zondag hield, maakte de minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking zich sterk voor meer solidariteit met de medemens en riep iedereen op om in dat opzicht minder stil te zijn. Ik schrijf dit stuk om haar een hart onder de riem te steken en de lezer in alle bescheidenheid te wijzen op een voorval waarbij het helemaal niet zo stil was en haar ministeriële oren de oorverdovende kreten hebben genegeerd.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Erdal Balci

Het is inderdaad erg stil. Om te beginnen bij haar eigen D66. De partij met diepe seculiere wortels stroomt de laatste jaren onder het mom van ‘religie is geen taboe meer bij D66’ als het meest verse water in de watergang. Eerder werd de PvdA al meegevoerd, en is inmiddels opgeslokt door het moeras van de door religie ingegeven politiek.

Er worden in gebedshuizen bijeenkomsten georganiseerd om te praten over hoe de verhouding tussen religie en liberalisme verbeterd kan worden. De sociaal-liberale partij van Hans van Mierlo die mensenrechten, individuele vrijheid en vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel had, is onder leiding van Alexander Pechtold getransformeerd naar een politieke beweging die rechtspopulisme en christelijke conservatisme bestrijdt, maar in alle talen zwijgt over de opkomst van het islamisme en over de postmoderne identiteitspolitiek.

Het nieuwe pragmatische credo is dat, ondanks de vele misstanden onder de minderheden, deze nieuwe Nederlanders tijd verdienen om uit zichzelf te emanciperen. In alle ‘stilte’ worden kinderen van witte scholen door D66-bestuurders op excursie naar moskeeën begeleid waar de kinderen voorgelicht worden over gebed, besnijdenis, hoofddoeken enzovoort.

Lyrische reacties uit eigen parochie

Gezien de lyrische reacties van de eigen parochie op de lezing van Kaag gaat zij de zwaar gehavende Pechtold opvolgen en wordt dit beleid door haar naar een hoger niveau getild. Kaag is het nieuwe boegbeeld van de linksliberalen. Als  politica lijkt ze niet alleen de ogen te sluiten voor de asymmetrie tussen de bevolkingsgroepen in onze steden, maar ook geen bewaar te hebben tegen de opkomst van de politieke islam in eigen land en in de rest van de wereld.

In haar lezing steekt zij de loftrompet over de Europese democratie waarin de universele waarden als het onafhankelijke recht en het vrije woord zodanig verankerd zijn. Daarbij laat ze doorschemeren dat angst voor de afbraak van onze democratie ongegrond is. Vanuit haar gemakkelijke fauteuil stelt zij de achterban gerust en is wederom stil over de meest prangende kwestie van onze tijd.

Je hoort haar niet over islamisten en hun obsessie voor politieke macht. En wat er met de positie van de vrouwen gebeurt als dat patriarchaat eenmaal die macht naar zich toe trekt. Immers, veel meer dan de christenen en de joden zijn de islamisten de vijand van het modernisme. Nog meer dan dat modernisme haten ze de vrouw die naar dat modernisme evolueert. Waar de andere religies het stadium hebben bereikt dat ze vrouwen slechts adviseren om goede huisvrouwen en goede moeders te zijn, houdt de islam de vrouw door middel van bindende, religieuze teksten binnenshuis en achter de sluier.

Stilte regeert

Om terug te komen op de veel besproken ‘stilte’ van Kaag, die was ook oorverdovend in alle islamitische gemeenschappen toen bekend werd dat IS vrouwen ontvoerde om ze als seksslaven aan de man te brengen. De verrichtingen van Boko Haram schokten de wereld en men leefde mee met de meiden die door de jihadisten eveneens ontvoerd en als seksslaven misbruikt werden. Een stem van grote verontwaardiging vanuit de islamitische landen heb ik tot nu toe niet gehoord. Want de moslims zijn in verwarring. De praktijken van IS en Boko Haram zijn zonder twijfel afschuwelijk, maar aan de andere kant betekent een stem van protest ook de veroordeling van de werkwijze van mannen die aan de basis stonden van de groei van hun geloof.

Stilte regeert dus ook in de islamitische kringen. Maar gelukkig niet altijd. Het onrecht en de onderdrukking maken dat dappere mensen zich met gevaar voor eigen leven verzetten tegen de despoten met de koran in de hand. Het staatsbezoek van Sigrid Kaag aan Iran, het land van de allereerste islamistische revolutie, was toevallig in een tijd waarin meisjes de knuppelslagen van de politie trotseerden om hun stemmen te laten horen voor gelijkheid tussen man en vrouw. De politie brak de benen en de armen van die meiden om ze het stilzwijgen op te leggen. Kaag, die niet van stilte houdt, sloot haar oren voor de kreten van die meisjes, deed een hoofddoek om bij de Ayatollahs en gaf op die manier legitimiteit aan hun regime.

Sindsdien is het weer stil in Iran. Die dappere meiden houden zich nu koest, in huis, op straat, in de gevangenis. Hun stilzwijgen weerklinkt het land waar minister Kaag een pleidooi heeft gehouden tegen de stilte. Hoort u hun kreten ook?

Onderwerpen