Jacques Monasch: ‘Links kan wel wat leren van Donald Trump’
Jacques Monasch is een kind van de PvdA, maar scheidde zich af en deed mee aan de verkiezingen van 2017 met de partij Nieuwe Wegen. Dat werd een échec en sindsdien is de partij on hold gezet. Monasch zit nu in de kunst, maar hij is nog altijd een luis in de pels van de sociaaldemocratie. ‘Je zult streng moeten zijn bij de keuze wie je binnenlaat.’
De naam van Jacques Monasch (1962) dook afgelopen zomer op in een Volkskrant-artikel over het mogelijk op termijn samenvloeien van partijen en bewegingen die klassiek links economisch beleid paren aan een onversneden rechts geluid aangaande migratie en immigratie. Zeg maar, een scenario waarin de SP en de PVV opgaan in de SPVV. In Duitsland is iets vergelijkbaars gaande, in de zogeheten Aufstehen-beweging. En toen werd in dat artikel de beweging in Nederland genoemd waar oud-PvdA-kamerlid en campagneleider Jacques Monasch de geestelijk vader van is, Nieuwe Wegen. Hij heeft nog meegedaan aan de verkiezingen van 2017, maar behaalde geen enkele zetel.
Daaraan herinnerd reageert de gewezen PvdA’er (directeur partijbureau, campagneleider, Kamerlid) allesbehalve als een verslagen man. Maar ‘teleurstelling’ was er zeker, zegt Monasch in de lounge van het Volkshotel, gevestigd in het voormalige Volkskrant-gebouw aan de hoofdstedelijke Wibautstraat. “Ik had het wel zien aankomen. Na de jaarwisseling was eigenlijk het momentum weg. We waren ook laat geweest met de presentatie van het verkiezingsprogramma. Erg jammer. Ik heb na die verkiezingen drie maanden op ieders aanraden niks gedaan, een beetje geskied en gezeild. Maar daarna stond de calvinist en Rotterdammer in mij weer op en herpakte ik mijn werkzame leven.”
Is er nog leven na de politieke dood?
“Het parlementaire werk mis ik geenszins. Dat gesjouw van AO (algemeen overleg) naar AO, van de ene fractiegroep naar de andere, en dat drie dagen per week en vaak tot tien, elf uur ’s avonds, nee, dat kan me gestolen worden. Maar ik mis wel het maatschappelijk debat, en me dunkt dat er veel speelt momenteel in de wereld.”
Je zit in de kunst, runt twee galeries in de hoofdstad en Brussel…Geen wachtgeld neem ik aan?
“Klopt, geen wachtgeld. Ik koop en verkoop schilderijen, bouw collecties op voor klanten, struin beurzen af en heb nu galeries, gespecialiseerd in Europese en Russische figuratieve schilderkunst. Daarnaast ben ik consultant bij Wepublic.”
Het hele artikel leest u op Blendle.
Bent u geïnteresseerd in meer artikelen van HP/De Tijd? Lees ze hier in onze gloednieuwe app.
