Johan Derksen erg? Dan heeft u All you need is Love niet gezien
Bij de release van de film All You Need Is Love deze week vraag je je af waarom het nog niet eerder is gedaan. De kerstspecial op tv – waar de film om draait – is immers al meer dan 25 jaar een kijkcijferhit. De afgelopen jaren trok het programma van presentator Robert ‘Dr. Love’ ten Brink zo’n drie miljoen kijkers. Met zulke aantallen in de bioscoop is de Nederlandse film in één keer uit de problemen. Dat zal de film All You Need Is Love niet halen, al zullen er ongetwijfeld veel mensen naartoe gaan. Om vervolgens getuige te zijn van een rolbevestigende film waar conservatief Nederland zijn vingers bij af zal likken.
Het uitgangspunt van de film is simpel. Presentator Maarten ter Horst (gespeeld door Fedja van Huêt) is al jaren de spil waar de hele kerstspecial van All You Need Is Love om draait. Maar het programma wordt steeds meer een sleur voor hem. Wat volgt is een midlifecrisis en een vlucht naar de Schotse hooglanden, waar hij zijn ziel achterna loopt tussen schapen en Schotse hooglanders. Zijn enige metgezel is een wat stugge reisleidster (gespeeld door Bracha van Doesburgh) die nog nooit van hem of zijn tv-programma gehoord heeft. Uiteraard bloeit er tussen de schapen een romance tussen die twee op.
Ondertussen is Maarten onvindbaar voor zijn redactie. De licht ontvlambare producent Olav (duidelijk gebaseerd op het karakter van mediamagnaat John de Mol die de film tevens coproduceerde) spreekt eerst nog de woorden “Ik stel voor dat we het op een taoïstische manier benaderen” uit, maar drijft vervolgens zijn team tot wanhoop wanneer hij geen enkele presentator geschikt vindt om Maarten te vervangen. En dan moeten er ook nog tv-genieke koppels voor de kerstshow worden gevonden.
Een enthousiaste donkere jongen met een flink Drents accent doorstaat echter de kritische blik van producer Olav. Mits hij zijn accent afleert. En de donkere rapper Remy (gespeeld door DJ Jasha Rudge) wordt gevraagd om op te treden, maar dan moet hij wel een nummer van de Bee Gees zingen. Om even aan te geven uit wat voor ‘donkere’ wereld hij komt, krijgen we scènes voorgeschoteld waarin de rapper met zijn blote handen een haute cuisine maaltijd naar binnen werkt, een onenightstand meteen zwanger maakt en in een duur hotel een dikke joint rookt. Als het grappig was, zou je deze rol nog enigszins kunnen rechtvaardigen. Maar het is vooral pijnlijk, en exemplarisch voor de stereotyperingen in de rest van de film.
Wat we verder nog voorbij zien komen, is een oude Rotterdamse vrouw die buitenlanders van alles de schuld geeft, om zo het clichébeeld van de racistische Rotterdammer zo plat mogelijk neer te zetten. Een film als De Marathon, geschreven door de Rotterdamse scenarioschrijver Martin van Waardenberg, slaagde er bijvoorbeeld wel in om door deze clichés heen te breken.
En dan is er de sneue getrouwde Limburgse dirigent Ernst (volstrekt over the top neergezet door Frank Lammers) die onder de ogen van zijn vrouw vreemdgaat met een jonge scharrel. Uiteraard is ook hier weer sprake van een dik aangezet accent. Het kan de kijker immers niet duidelijk genoeg worden gemaakt dat dit een film is voor de gewone man, en niet voor de grachtengordelbewoner die traditiegetrouw in de Nederlandse romkoms te zien is.
Het kan de kijker immers niet duidelijk genoeg worden gemaakt dat dit een film is voor de gewone man
Maar het meest pijnlijke is wel de rol van Japie, de rechterhand van presentator Maarten. Hij is degene die zich het meest uitslooft om te redden wat er te redden valt aan de kerstuitzending. En hij wordt in de film als enige als homo neergezet. Maar waar uiteindelijk aan het eind van de film iedereen elkaar de liefde verklaart en in elkaars armen valt, eindigt in het laatste shot Japie alleen, en valt op een koud bankje in de liefdescaravan in slaap. Het is blijkbaar het lot van de outcast. Want waar aan het begin van de film nog echte beelden uit het tv-programma te zien zijn met een paar homoseksuele koppels, daar is de film het exclusieve domein van heteromannen die in hun mannelijkheid bevestigd moeten worden.
Een homo die als enige in de film alleen de kerst doorbrengt, een donkere rapper die vloekt en met zijn handen eet, een producer die zich ongestraft al neukend vergrijpt aan een redactrice met een kort rokje en een overmaat aan accenten om te laten zien dat het gaat om de gewone man in de provincie. Ziehier het wereldbeeld van de makers van de All You Need Is Love film.
Aan het eind roept Maarten in de tv-uitzending: “Ik dacht dat ik klaar was met de liefde, maar kennelijk was de liefde nog niet klaar met mij”. Duidelijk is dat een deel van Nederland blijkbaar ook nog niet klaar is met achterhaalde denkbeelden en raciale en seksistische stereotyperingen. Johan Derksen kan trots zijn op de makers van de film.
