Spring naar de content
bron: ANP

Matena verstript Carmiggelt: ‘Een betere stilist kon ik niet treffen’

Na het succes van de stripversies van onder meer Reves De avonden, stortte Dick Matena zich drie jaar geleden op de ‘Kronkels’ van Simon Carmiggelt, cursiefjes die tussen 1946 en 1982 verschenen in Het Parool. Het resultaat: een rijk geïllustreerde kroniek van naoorlogs Amsterdam.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Evi Timp

Hoe bekend bent u met Carmiggelt?

“Ik heb Carmiggelt mijn leven lang gevolgd. Met zijn werk ben ik erg bekend, maar persoonlijk heb ik hem nooit gekend.”

De Kronkels spelen zich vaak af in de Amsterdamse cafés. Bent u daar zelf vaak te vinden?

“Het café is mijn tweede huis: ik zit er iedere dag, maar ik drink niet meer. Dat heb ik vroeger wel veel gedaan, net als Carmiggelt. Ik ben ermee opgehouden toen ik die enorme klus kreeg om De avonden van Gerard Reve te verstrippen. Toen was het kiezen: doorzakken of werken. Maar ik vind het daar nog steeds heerlijk.”

Amsterdam moet vast enorm veranderd zijn. Mist u de oude stad?

“Je ziet nooit meer een stille gracht. Dat vind ik jammer. Ik weet niet of het ooit nog zal veranderen. Het was altijd al druk en gezellig in Amsterdam, maar tegenwoordig kun je bijna niet meer lopen of fietsen zonder dat je werkelijk op iedere tegel een toerist omverloopt, of hij jou. Alleen ’s morgens vroeg, rond een uur of tien, zie ik het Amsterdam zoals ik dat leuk vond, van pak ’m beet zes, zeven jaar geleden.”

Waren de Kronkels net zo’n enorme klus als De avonden?

“Ja hoor. Het is allemaal niet makkelijk. En die Kronkels had ik merkwaardig genoeg een beetje onderschat. In een roman zijn er een paar hoofd- en bijfiguren. Die ontwerp je en dan kun je hen het hele boek door gebruiken. Bij Carmiggelt ligt dat anders. Hij is de figuur die overal tussendoor loopt, maar de Amsterdamse mannetjes en vrouwtjes zijn in ieder stukje nieuw. Dus ik heb zo’n veertig keer drie verschillende mensen moeten tekenen. Plus alles wat zich op de achtergrond afspeelde. Het was een hoop werk.”

Bent u tevreden?

“Zeker. Ik hoop dat anderen het ook een beetje leuk vinden. Het werk is een compleet overzicht van Carmiggelt door de tijden heen. De kroegverhalen zijn vaak weemoedig en treurig. Die teken ik heel realistisch, net als in De avonden. Toen hij jong was, schreef hij een stuk vrolijker. Of nou ja, echt vrolijk was het niet. Ook toen was hij al een beetje weemoedig, maar toch behoorlijk geestig. Die periode heb ik karikaturaal weergeven, met groteske, grappige tekeningen. Het was heel leuk om te doen. De tekst is prachtig: een betere stilist had ik niet kunnen treffen.”

Is er na Carmiggelts dood eigenlijk een nieuwe Carmiggelt opgestaan?

“Nee, nee, nee. Hij schreef zo sierlijk en elegant. En dat combineerde hij dan hier en daar met gekke straattaal. Veel mensen hebben geprobeerd hem te imiteren, maar dat is nooit gelukt. Als je Carmiggelt nadoet, val je onmiddellijk door de mand. Er zijn tegenwoordig wel goede columnisten hoor, maar de enige die ooit met hem heeft kunnen concurreren was Remco Campert. En ook hij was geen Carmiggelt.”

Kronkels – In beeld gebracht door Dick Matena verschijnt bij De Arbeiderspers en ligt vanaf 16 januari in de winkel.